Kłopoty ze spłatą kredytu hipotecznego: jak sobie z nimi poradzić

Kłopoty związane za spłatą kredytu mogą mieć różne podłoże. Ich źródłem może być na przykład utrata pracy, poważne kłopoty zdrowotne, czy rozwód lub rozstanie z partnerem, który jest współkredytobiorcą. mogą utrudnić terminową spłatę rat. Są jednak pewne rozwiązania, które mogą być pomocne, gdy pojawią się trudności z terminową spłatą kredytu mieszkaniowego. Warto też wiedzieć, z jakimi konsekwencjami się one wiążą.

Jeżeli nasza sytuacja życiowa uległa pogorszeniu i pojawiły się problemy z regulowaniem zobowiązania wobec banku, wtedy najlepszym wyjściem jest niezwłoczne poinformowanie banku o naszej trudnej sytuacji. Po konsultacjach z bankiem można znaleźć kompromisowe rozwiązanie problemów.

Jedną z możliwości jest skorzystanie z tzw. wakacji kredytowych. Polegają one na tym, że przez kilka miesięcy nie będziemy musieli spłacać raty lub będzie ona obniżona to poziomu, który jesteśmy w stanie spłacać.

Przeczytaj więcej: Wakacje kredytowe, by uporać się z chwilowymi problemami finansowymi

Jeśli nie ma szansy na to, że kłopoty finansowe znikną w tak krótkim czasie, lepiej wydłużyć okres kredytowania. Zabieg ten spowoduje obniżenie wszystkich kolejnych rat kredytu. Jednak z tych dwóch rozwiązań warto skorzystać tylko, gdy jest to konieczne. Dlaczego? Głównie przez to, że ich konsekwencją jest wzrost kosztu kredytu, ponieważ łączna kwota odsetek do spłaty rośnie.

Jeżeli nasze problemy finansowe są bardzo poważne, to powyższe rozwiązania nie wystarczą, by uporać się ze spłatą kredytu hipotecznego. Wtedy najlepiej sprzedać mieszkanie i spłacić dług. Niestety najpoważniejszą wadą tego rozwiązania jest utrata dachu nad głową. Aby skorzystać więc z tej opcji, trzeba mieć możliwość zamieszkania, np. u rodziny.

Sprzedaż zadłużonego mieszkania nie rozwiążę jednak problemu, gdy kredyt był zaciągnięty we frankach szwajcarskich i wartość nieruchomości jest dużo niższa od kwoty kredytu, która została do spłaty. W ich przypadku zadłużenie zwykle przekracza wartość posiadanej nieruchomości. Będąc w sytuacji, gdy zadłużenie przekracza wartość posiadanej nieruchomości, można uwolnić się od długu starając się o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.

Dzięki ogłoszeniu upadłości konsumenckiej część lub nawet całość posiadanych długów może zostać umorzona. Choć trzeba spełnić kilka warunków. Na przykład po ogłoszeniu upadłości przez maksymalnie 3 lata trzeba spłacać raty w wysokości wyznaczonej przez sąd. Reszta zadłużenia, której nie uda się w tym czasie spłacić, zostaje umorzona. Warto jednak wiedzieć, że wysokość nałożonych rat nie może być zbyt wysoka. Muszą one bowiem pozwolić upadającemu konsumentowi na utrzymanie siebie i rodziny. Pełne umorzenie długu, bez konieczności regulowania rat, jest możliwe tylko w sytuacji, gdy z pewnych względów dłużnik nie jest zdolny do dokonania jakichkolwiek spłat.

Przeczytaj również: Jak skorzystać z upadłości konsumenckiej

Są jednak spore konsekwencje ogłoszenia upadłości konsumenckiej. To m.in. utrata całego posiadanego majątku. Wszystko jest sprzedawane, a z uzyskanych w ten sposób pieniędzy spłacane jest zadłużenie. W ten sposób stracimy więc również swoje mieszkanie czy dom. Warto jednak pamiętać, że z pieniędzy uzyskanych w ten sposób musimy otrzymać kwotę, która pozwoli nam na wynajem mieszkania przez okres 2–3 lat.

Być może już niedługo pojawi się kolejne rozwiązanie pomagające kredytobiorcom, którzy nie są w stanie spłacać kredytu mieszkaniowego. Projekt nowej ustawy zakłada, że osoby w trudnej sytuacji otrzymywałyby preferencyjną pożyczkę w wysokości 1500 złotych miesięcznie. Kwota ta byłaby wypłacana przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy. Powstałe w wyniku pożyczki zadłużenie trzeba będzie zwrócić, jednak bez żadnych odsetek. Z takiej pomocy mogłyby skorzystać osoby, które straciły pracę, których wartość kredytowanej nieruchomości jest niższa niż wartość pozostałego do spłaty kredytu oraz ci, których wysokość raty przekracza 60 procent dochodów. Trzeba jednak dodać, że dodatkowym kryterium ma być powierzchnia posiadanego mieszkania (maks. 75 mkw.) czy domu (maks. 150 mkw.). Limity byłyby wyższe jedynie dla rodzin wychowujących przynajmniej trójkę dzieci. Wtedy powierzchnia mieszkania nie może być większa niż 100 metrów kwadratowych, a domu 150 metrów kwadratowych.