Jaka ściółka pod hortensje, wrzosy i rododendrony, a jaka pod lawendę, budleję i goździki? Sprawdź, co stosować jesienią i nie tylko

Zima zbliża się wielkimi krokami, więc pora przygotować ogród na jej nadejście. Jednym z zabiegów, jaki o tej porze roku musimy wykonać, jest ściółkowanie roślin. Ściółka organiczna silne przemarzanie gleby i zapobiega nadmiernemu jej wysychaniu, co z kolei chroni rośliny zimozielone przed skutkami tzw. suszy fizjologicznej. Pozwala też ochronić korzenie roślin przed mrozem, dlatego jest szczególnie ważna dla roślin, które są wrażliwe na zimno i nie najlepiej znoszą mrozy.

Sprawdź też: Jakie są najgorsze błędy przy ściółkowaniu roślin? Na to musisz uważać

A czym najlepiej ściółkować rośliny? Przede wszystkim ściółkami naturalnymi, takimi jak kora, trociny, zrębki, igliwie, kompost, szyszki, skoszona trawa, chipsy kokosowe, stroisz (gałązki drzew iglastych) czy słoma. Nie wszystkie te materiały będą jednak odpowiednie dla każdej rośliny.
Część materiałów ściółkujących ma bowiem kwaśny lub lekko kwaśny odczyn, dlatego sprawdzi się głównie jako ściółka dla roślin lubiących kwaśne lub lekko kwaśne podłoże. To m.in.:

• różaneczniki,
• magnolie,
• borówki,
• azalie,
• wrzosy,
• większość iglaków,
• hortensje,
• pierisy,
• kalmie,
• żurawiny.

Te same ściółki nie będą odpowiednie dla roślin preferujących obojętny lub zasadowy odczyn gleby, takich jak np.:

• lawenda,
• juka karolińska,
• goździki,
• bylinowe szałwii ozdobne,
• budleja Dawida,
• berberysy,
• krzewuszki cudowne.

Czym ściółkować rośliny, które lubią kwaśną ziemię?
Jeśli więc uprawiamy w ogrodzie rośliny kwasolubne, na zimę możemy wyściółkować glebę wokół nich:

• warstwą kory sosnowej,
• zrębek lub trocin z drzew iglastych,
• igliwiem
• szyszkami.

Ważne jest, aby nie stosować tych materiałów w postaci świeżej. Pozyskane wprost z tartaku trociny, czy zrębki, bądź świeża kora sosnowa lub igliwie, przywiezione z lasu np. ze stanowiska po wyrębie mogą zawierać patogeny chorobotwórcze i garbniki, mające niekorzystny wpływ na rozwój roślin. Ponadto w procesie rozkładu bezpośrednio na glebie, będą pobierać z niej duże ilości azotu, zubożając w ten sposób podłoże i zabierając składniki pokarmowe roślinom. Dlatego też do ściółkowania należy wykorzystać jedynie korę, zrębki lub trociny przynajmniej wstępnie przekompostowane.

Dowiedz się więcej: Nie wiesz, jaki odczyn ma ziemia w twoim ogrodzie? Podpowiadamy, jak to sprawdzić

Nieco innych ściółek będą natomiast potrzebowały rośliny preferujące zasadowy lub obojętny odczyn podłoża. Dla nich materiały organiczne obniżające odczyn gleby nie będą odpowiednie, dlatego należy ściółkować je takimi, które wykazują zasadowy lub obojętny odczyn. Należą do nich np. chipsy kokosowe, torf odkwaszony. Do tego celu doskonale będzie się też nadawała trawa oraz kompost. Te ściółki nie zakwaszą gleby, ani radykalnie nie zmienią jej odczynu, dlatego będą odpowiednie dla większości roślin z wyjątkiem gatunków kwasolubnych.
Większość roślin o takich wymaganiach, można też ściółkować zrębkami lub trocinami, ale tylko pochodzącymi z drzew liściastych, które mają mniej kwaśny odczyn od tych z drzew iglastych. Trociny i zrębki przed ściółkowaniem muszą być jednak wstępnie przekompostowane, podobnie jak kora sosnowa.

Do ściółkowania można też wykorzystać zdrowe liście opadłe z drzew liściastych. Po wstępnym przekompostowaniu będą nadawały się do ściółkowania większości roślin, z wyjątkiem gatunków kwasolubnych. Najlepsze do ściółkowania będą liście z:

• brzozy,
• lipy,
• topoli,
• jesionu,
• wiązu,
• grabu,
• klonu,

natomiast zupełnie nie będą nadawały się do tego celu liście z:

• dębu,
• orzecha włoskiego,
• orzecha czarnego.

Zawierają one sporo garbników i substancji toksycznych dla innych roślin.
Ponieważ jednak ściółka z ze skoszonej trawy bądź liści nie prezentuje się na rabacie szczególnie efektownie, najlepiej wykorzystać ją w ogrodzie użytkowym np. do ściółkowania drzew lub krzewów owocowych. Jeśli chcemy użyć jej w ogrodzie ozdobnym, dla lepszego efektu wizualnego możemy natomiast posypać ją cienką warstwą odkwaszonego torfu, mającego ciemnobrunatny kolor lub kompostu.

Ściółkując rośliny, trzeba jednak pamiętać, że warstwa ściółki nie może być zbyt gruba, bo wtedy zacznie gnić i stanowić doskonałe środowisku do rozwoju grzybów i patogenów chorobotwórczych. Nie może być też zbyt cienka, bo wtedy nie spełni swojego zadania. Dlatego też poleca się, aby warstwa ściółki miała grubość ok. 5-7 cm.