Rododendron słabo kwitnie, albo w ogóle nie ma kwiatów? Sprawdź, jak uprawiać różaneczniki i azalie, żeby dobrze rosły i pięknie kwitły

Rododendrony to królowie wiosennych ogrodów. Wprawdzie przez większą część roku noszą skromne szaty, ale w porze kwitnienia nie mają sobie równych, a ich przepiękne, duże, czasem zniewalająco pachnące kwiaty zachwycają każdego, kto ma okazję je podziwiać. Niestety, jak na prawdziwą arystokrację przystało, rododendrony są dość kapryśne i wymagające, dlatego zakwitną tylko wtedy, gdy będą miały zapewnione odpowiednie warunki. Ogólne zasady ich uprawy są zwykle znane, mimo to zdarza nam się popełniać błędy, które skutkują brakiem kwiatów, dlatego warto wiedzieć, na co zwrócić szczególną uwagę w uprawie roślin.

Warto wiedzieć, że w nazewnictwie tych krzewów panuje pewne zamieszanie. Gatunki, które mają miękkie liście i zrzucają je na zimę, najczęściej nazywa się azaliami. Natomiast krzewy o zimozielonych liściach – rododendronami lub różanecznikami. Ale tych dwóch ostatnich nazw używa się również zbiorczo. W tym artykule nazwa azalia odnosi się do krzewów zrzucających liście, różanecznik do zimozielonych, natomiast rododendron – do jednych i drugich.

Warto zacząć od tego, że rododendrony są bardzo wymagające w stosunku do podłoża, które powinno być żyzne, próchnicze, stale lekko wilgotne i koniecznie kwaśne (pH 3,5-5,5). Jeśli posadzimy je na glebie o zbyt wysokim odczynie pH, z pewnością będą chorować i tracić na urodzie, a ponadto będą miały problemy ze pobieraniem z gleby składników pokarmowych.

Ze względu na dość płytki system korzeniowy, azalie i różaneczniki źle znoszą również suszę, która sprawia, że ich pąki kwiatowe zasychają, a liście się marszczą i więdną. Dlatego też przed sadzeniem roślin odpowiednio przygotujmy dla nich podłoże, zaprawiając je kwaśnym torfem i kwaśnym kompostem, a jeśli to możliwe, także specjalną mikoryzą grzybową dla rododendronów.

Koniecznie zadbajmy też o odpowiednią wilgotność podłoża, podlewając rododendrony w okresach suszy i ściółkując glebę wokół nich grubą warstwą kory sosnowej. Taka ściółka nie tylko zapobiegnie nadmiernemu parowaniu wody z podłoża, ale też ograniczy rozwój chwastów i pomoże utrzymać odpowiednie pH gleby.

Uwaga: do ściółkowania rododendronów nie używajmy „białych kamyków” – są to rozdrobnione skały wapienne, a wapń bardzo źle działa na rośliny kwasolubne.

Dość istotną sprawą jest także nawadnianie roślin przed zimą. Wprawdzie rododendrony o sezonowych liściach, znane jako azalie, nie są pod tym względem szczególnie wymagające, bo zrzucając liście na zimę, przechodzą w stan uśpienia, jednak zimozielone różaneczniki, które również zimą prowadzą wegetację i tracą wodę przez liście, mogą cierpieć z powodu suszy fizjologicznej. Z tego względu jesienią zimozielone różaneczniki powinniśmy podlewać szczególnie często oraz nawadniać je umiarkowanie także w okresach zimowych odwilży.

Chcąc doczekać się pięknych kwiatów, nie możemy zapominać też o systematycznym nawożeniu rododendronów, najlepiej specjalnie dla nich skomponowanymi nawozami, które pomogą utrzymać odpowiednio niski odczyn gleby i dostarczą krzewom wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Jesienią warto też sięgnąć po jesienne nawozy dla różaneczników (rododendronów) lub roślin kwasolubnych, gdyż zawarte w nich składniki wzmocnią krzewy i poprawią ich mrozoodporność.

Kolejna ważna sprawa to dobór odpowiedniego stanowiska. Rododendrony kojarzą się nam z roślinami cieniolubnymi, ale nie zawsze tak jest. Wprawdzie zimozielone różaneczniki, istotnie preferują miejsca cieniste lub półcieniste, ale już azalie, wolą mieć więcej światła i lepiej czują się w miejscach słonecznych.

Rododendrony mają też różną mrozoodporność. Bardziej wytrzymałe pod tym względem są azalie, które na zimę zasypiają i lepiej znoszą niskie temperatury, gorzej natomiast radzą sobie różaneczniki, z których większość ma umiarkowaną lub niską mrozoodporność, dlatego należy wybrać do ogrodu odmiany najbardziej wytrzymałe na mróz.

Niestety, mimo troskliwej opieki może się zdarzyć, że rośliny wiosną i tak nie zakwitają, czego przyczyną mogą być wiosenne przymrozki, niszczące pąki kwiatowe. Dlatego też jeśli wiosną prognozy przewidują spadki temperatur, krzewy warto na ten czas okryć włókniną, która zabezpieczy pąki.

O powodzeniu uprawy rododendronów decyduje także ich zdrowotność. Krzewy są dość podatne na choroby, dlatego przez cały sezon trzeba uważnie je obserwować i reagować natychmiast po zauważeniu pierwszych, niepokojących objawów. Jeśli zaniechamy zabiegów ochronnych i pozwolimy chorobie działać, wiosną nie tylko możemy nie doczekać się kwiatów, ale nawet stracić całą roślinę.

Ważnym zabiegiem poprawiającym kwitnienie krzewów jest też usuwanie przekwitłych kwiatostanów. Trzeba jednak robić to bardzo delikatnie, aby przy okazji nie uszkodzić młodych pąków.