Czy purchawki to jadalne grzyby? Tak, ale nie zawsze warto je zbierać. Sprawdź, jak jeść purchawki

Purchawki to dość często spotykane grzyby. Różnią się one budową od popularnych gatunków grzybów – zamiast kapelusza z gąbką lub blaszkami, osadzonego na trzonie, mają formę przypominającą worek. W zależności od gatunku, a tych w Polsce jest kilkanaście, purchawki mogą mieć kształt kulisty, maczugowaty lub lekko spłaszczony. Ich powierzchnia może być od kremowej do brązowej, a u niektórych gatunków bywa pokryta wypustkami, kolcami czy łatkami.

W Polsce można spotkać m.in. takie gatunki jak:

• purchawka chropowata,
• purchawka gruszkowata,
• purchawka fiolowata,
• purchawka jeżowata,
• purchawka łatkowata,
• purchawka czarniawa,
• purchawka miękka,
• purchawka spłaszczona,
• purchawka brunatna.

Purchawki występują zarówno w lasach i na ich obrzeżach, jak i na łąkach, pastwiskach i w parkach. Niektóre rosną na martwym drewnie (jeśli jest ono zagrzebane w ziemi, wygląda, jakby wyrastały wprost z podłoża).

Występowanie tych grzybów jest w pewnym stopniu uzależnione od gatunku, ale pojawiają się od czerwca do października, a nawet listopada. Niekiedy pozostałości owocników można spotkać jeszcze w kolejnym sezonie.

Polecamy też: Gigantyczna kuzynka purchawek, czyli czasznica. Zobacz, jak wygląda ten grzyb i czy jest jadalny

Na purchawki przeważnie zwracamy uwagę, kiedy są dojrzałe lub stare, a przypadkowo potrącone wyrzucają z wnętrza chmurę zarodników. Znacznie rzadziej zauważamy je, gdy są młode, a to błąd. Bo właśnie młode purchawki są jadalne. Po przekrojeniu muszą mieć biały, w miarę zwarty miąższ. Kiedy ich wnętrze zaczyna przybierać żółty kolor, przestają nadawać się do jedzenia (miąższ staje się śluzowaty i zaczyna rozpływać się). Z czasem ich wnętrze (zwane glebą) ściemnieje i wypełnią je zarodniki.

Młode owocniki warto obrać ze skórki, a następnie można je smażyć w panierce lub bez, dusić, dodawać do zup i innych potraw. Nadają się też do suszenia.

Nie wszystkie kuliste grzyby to purchawki. Podobne do nich są m.in. tęgoskóry, które w początkowym okresie rozwoju również mają białe wnętrze (wyróżniają się m.in. twarda i mocna skórka, a ogólnym wyglądem przypominają ziemniaki). Tęgoskóry to grzyby trujące (powodują zatrucia), choć bywały stosowane jako substytut trufli.

Dowiedz się więcej: jak wyglądają tęgoskóry, a jak trufle? Sprawdź, jak ich nie pomylić

Polska nazwa purchawki wiąże się z dźwiękiem, jaki wydaje starszy okaz po nadepnięciu. Natomiast dość zaskakujące jest znaczenie jej oficjalnej nazwy Lykoperdon. To... „gazy” wilka (a grecki wyraz „perdomai” budzi słuszne skojarzenia).