Borówka amerykańska - uprawa w ogrodzie. Chcesz, żeby dobrze rosła? Przygotuj ziemię! Radzimy, co zrobić, żeby borówka dobrze owocowała

Borówka amerykańska, czyli borówka wysoka (Vaccinium corymbosum) jest spokrewniona z „naszą” borówką czarną, zwaną też czarną jagodą (Vaccinium myrtillus). Jednak jest od niej znacznie większa, daje bardziej okazałe owoce, a przede wszystkim – można ją uprawiać w ogrodach.

Krzewy borówki amerykańskiej mogą dorastać do 2-2,5 m wys., a ich pędy mocno rozgałęziają się. W maju (czasem już kwietniu) kwitną, a ich kwiaty przypominają białozielonkawe dzwoneczki, mogą też być białe lub lekko różowe. Są zebrane w grona. Po zapyleniu kwiatów na ich miejscu pokażą się owoce (jagody pozorne). Mają one kształt spłaszczonych kulek. Początkowo są zielone, w miarę dojrzewania nabierają granatowego koloru, z charakterystycznym, sinym nalotem. Owoce będą dojrzewać od lipca do września (dojrzewają nierównomiernie, więc czas zbiorów jest dość długi).

Jeśli chcemy, by nasza borówka obficie owocowała, koniecznie posadźmy ją w słonecznym i zacisznym miejscu. Ważna jest osłona przed wiatrem. To właśnie zimne wiatry najbardziej przyczyniają się do przemarzania pędów zimą i wczesną wiosną. Ponieważ borówki są sporymi roślinami, sadźmy krzewy w rozstawie ok. 1x2,5 m.

Jedną z najważniejszych rzeczy w uprawie borówki amerykańskiej jest zapewnienie jej odpowiedniego podłoża. Powinno ono być próchnicze i przepuszczalne. Ale jeszcze ważniejszy jest odczyn ziemi. Borówka amerykańska to jedna z najbardziej kwasolubnych roślin, jakie uprawia się w ogrodach. A ponieważ ziemia o wymaganych przez nią parametrach, czyli bardzo kwaśna (poziom pH od 3,5 do 4,8), rzadko występuje naturalnie w ogrodach, trzeba ją przygotować, a potem dbać o utrzymanie poziomu kwasowości. Jeśli odczyn ziemi będzie zbyt wysoki (czyli pH powyżej 6) możemy nie doczekać się owoców w ogóle. Roślina będzie też chorować (grozi jej m.in. chloroza) i marnieć. Sadząc i uprawiając borówki, warto zaopatrzyć się w kwasomierz glebowy. Nie jest to duży wydatek, a ułatwi nam zadanie.

Jeśli mieszkamy na terenach, gdzie występują gleby wapienne, zasadowe, sadzenie borówek może być w praktyce bezcelowe.

Te wymagania nie znaczą, że nie możemy uprawiać borówek w ogrodach, gdzie jest typowa, czyli najczęściej lekko kwaśna gleba. Sadząc borówki wystarczy wykopać większy dół niż wymaga tego bryła korzeniowa rośliny i przemieszać ziemię z kwaśnym torfem lub ziemią do roślin kwasolubnych (wrzosów, azalii, rododendronów).

Posadzenie borówki w odpowiednio kwaśnej ziemi najczęściej nie wystarczy na lata. Dlatego należy stosować specjalne nawozy zakwaszające. Najwygodniejsze są nawozy wieloskładnikowe, przeznaczone specjalnie dla borówek amerykańskich, które zakwaszają glebę i dostarczają zbilansowany zestaw pierwiastków. Należy przestrzegać dawek i zaleceń podanych przez producentów.

Do nawożenia (wiosną) można stosować także siarczan amonu, który zakwasza glebę i dostarcza roślinom azotu. Stosuje się go wczesną wiosną, tuż po kwitnieniu (maj) i pod koniec czerwca. Ponadto borówki można zasilać kompostem, ale koniecznie kwaśnym (taki typowy ogrodowy najczęściej ma odczyn zbliżony do obojętnego, więc nie jest dla nich optymalny). Unikajmy obornika i absolutnie nie stosujmy mączki bazaltowej, popiołu ani nawozów zawierających wapń. Jesienią również warto zadbać o nawożenie tych krzewów owocowych.

W pobliżu borówek można też sadzić kwasolubne rośliny ozdobne, takie jak wrzosy, różaneczniki, hortensje. Nie potrzebują one aż tak kwaśnej ziemi, jak borówki, ale zdecydowanie preferują kwaśny odczyn. Łatwiej będzie nam zadbać o odpowiednie podłoże również dla nich.

Choć borówki lubią ziemią przepuszczalną, to źle rosną w suchym podłożu. Lubią wysoki poziom wód gruntowych. Jeśli nasz ogród nie spełnia tego warunku, borówki trzeba podlewać, jeśli nie pada. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych roślin, ale i później, jeśli chcemy cieszyć się owocami.

Jeśli chcemy, żeby borówka dobrze owocowała, trzeba ją przycinać. Robi się to od 4-5 roku uprawy (wcześniej należy usuwać tylko słabsze pędy). Trzeba wiedzieć, że borówki najlepiej owocują na pędach, które mają 2-3 lata i właśnie takie należy pozostawiać, wycinając najstarsze. Przyjmuje się, że krzew powinien mieć 6-8 pędów głównych.
Borówki przycina się wczesną wiosną – przed ruszeniem wegetacji, ale kiedy na pędach widoczne są pąki.

Borówki są wprawdzie jednopienne (czyli nie ma krzewów męskich i żeńskich), jednak znacznie lepiej zawiązują owoce, jeśli są zapylone pyłkiem z innego krzewu, a nie własnym. Dlatego warto posadzić co najmniej dwa krzewy. Mogą być różnych odmian (to nawet lepiej), sprawdźmy tylko, czy kwitną w tym samym terminie.

Podłoże wokół borówek warto wyściółkować agrowłókniną i korą sosnową. Dzięki temu ziemia będzie dłużej utrzymywać wilgoć, a kora ma lubianą przez borówki kwasowość.

Sadząc borówki amerykańskie warto też zastosować tzw. szczepionkę mikoryzową (można to także zrobić później, na dowolnym etapie uprawy). Są to specjalne mieszanki grzybów, które „wstrzykuje” się do ziemi, a które wzmacniają roślinę dzięki m.in. wsparciu jej systemu korzeniowego. Takie szczepionki bez trudu kupimy w sklepach ogrodniczych, a ich aplikacja jest prosta. Wybierzmy tylko przeznaczoną dla borówek (roślin wrzosowatych).

Borówki najczęściej są dostępne jako sadzonki w pojemnikach. Takie można sadzić przez cały sezon, choć najlepszym momentem jest wiosna i jesień. Przy sadzeniu wiosennym (i ewentualnie letnim) trzeba koniecznie zadbać o podlewanie. Natomiast przy jesiennym – o osłonięciu młodych roślin na zimę (starsze są odporne na mróz), oczywiście jeśli jesień jest sucha, również podlewajmy nowo posadzone rośliny.

Jeśli chcemy założyć większą plantację borówki, warto rozejrzeć się za sadzonkami z gołym korzeniem, które są tańsze od doniczkowych. Jednak sadzi się je tylko późną jesienią lub wczesną wiosną.

Warto wiedzieć, że borówki zaczynają owocować w wieku 3-4 lat. W sprzedaży są przeważnie sadzonki dwuletnie, zdarzają się też młodsze, dlatego na pierwsze owoce przeważnie trzeba sezon lub dwa poczekać.