Ten chwast to prawdziwa zmora ogrodnika. Sprawdź, jak się pozbyć perzu raz na zawsze – polecamy skuteczne metody

Chwasty to dla każdego ogrodnika prawdziwe utrapienie, gdyż nie tylko stanowią dużą konkurencję dla roślin uprawnych i szpecą rabaty, ale też mogą być żywicielami wielu chorób i szkodników. Mniej kłopotliwe są niewielkie, jednoroczne chwasty, których łatwo można się pozbyć, dużo gorzej, jeśli w naszym ogrodzie zagościły trudne do zwalczenia i inwazyjne chwasty wieloletnie, takie jak np. perz właściwy.

Ten podstępny przeciwnik wygląda dość niewinnie, bo przypomina zwykłą trawę, pod ziemią tworzy jednak gęstą sieć mocnych, długich rozłogów, dzięki którym szybko się rozrasta. Zagłusza przy tym inne rośliny i odbiera im wodę oraz składniki pokarmowe. Jego wyrywanie nie przynosi efektu, gdyż może odradzać się z każdego kawałka kłącza, pozostawionego w ziemi. Nie robi na nim wrażania też susza, słońce, mróz i ulewy, bo jest niezwykle odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne.

Wszystko to sprawia, że kiedy raz pojawi się w ogrodzie, jego całkowite usunięcie może stanowić naprawdę duże wyzwanie. Ponieważ jednak jest tak niebezpieczny i inwazyjny, warto podjąć z nim zdecydowaną walkę, najlepiej na kilka różnych sposobów. Wprawdzie nie ma sensu go wyrywać, bo i tak się odrodzi, ale można spróbować zniszczyć go innymi metodami.

Polecamy też: Walczysz z chwastami? Niektóre są bardzo pożyteczne. Sprawdź, co i jak wykorzystać

Jedną ze skuteczniejszych, choć z pewnością najbardziej pracochłonnych jest wiosenne przekopywanie rabat widłami i staranne usuwanie wszystkich wydobytych na zewnątrz fragmentów rozłogów (perz tworzy najwięcej rozłogów na głębokości ok. 10-15 cm). Zabieg będzie jeszcze skuteczniejszy, jeśli wykonamy go latem w czasie suchej, gorącej i bezdeszczowej pogody, pozostawiając wydobyte z ziemi rozłogi na pełnym słońcu przez co najmniej kilka dni, aby wyschły. Wtedy można nawet zrobić z nich dobry użytek, umieszczając je po wysuszeniu na kompoście (uwaga: rozłogi przed kompostowaniem muszą być całkiem suche, bo inaczej przerosną pryzmę).

Ochronę przed perzem może zapewnić też ściółka. Niestety, naturalna ściółka z tym niezwykle inwazyjnym chwastem sobie nie poradzi, dlatego jeśli chcemy się od niego uwolnić, musimy przykryć rabatę syntetycznym materiałem ściółkującym jak np. agrotkaniną lub włókniną ściółkująca.
Z problemem mogą sobie też poradzić bardziej naturalne materiały jak ściółkujące maty kokosowe, ale ponieważ są dość drogie, rozkłada się je zwykle jedynie na niewielkich fragmentach gruntu.

Sprawdź: Jak zwalczać skrzyp i do czego przyda się ta roślina? Sprawdź, jak zrobić wywar, wyciąg i gnojówkę do nawożenia i oprysków

Kiedy jednak nasz ogród jest mocno „zaperzony”, a naturalne i agroteczniczne metody walki nie przynoszą zadowalających efektów, może być konieczne sięgnięcie po chemiczne środki ochrony roślin, które należy wybierać spośród aktualnie polecanych (obecnie to np. AGIL S 100 EC, Fusilade Forte 150). Trzeba jednak pamiętać, że to preparaty szkodliwe dla środowiska i dla nas samych, dlatego należy korzystać z nich tylko w ostateczności.
Warto też unikać herbicydów totalnych, opartych na glifosacie, który jest nie tylko niezwykle toksyczny, ale też bardzo niszczycielski (niszczy nie tylko chwasty, ale też wszystkie inne rośliny). Jeśli już musimy go użyć, najlepiej aplikować go za pomocą pędzelka punktowo na liście chwastów, no ale w przypadku perzu może być to trudne, więc lepiej całkiem z niego zrezygnować.

A czy perz w ogóle ma jakieś zalety? Tak i choć może być to zaskakujące, jest nie tylko uciążliwym chwastem, ale też cenną rośliną leczniczą, posiadającą cały szereg dobroczynnych właściwości. Kłącze perzu jest bogate m.in. w inulinę, olejki eteryczne, flawonoidy, kwasy organiczne, śluzy, krzemionkę, węglowodany, a także sole mineralne (m.in. potas, żelazo) i witaminy (głównie wit. C), wykorzystywane jest w ziołolecznictwie.
Ponieważ wykazuje m.in. działanie moczopędne, przeciwbakteryjne, odtruwające, przeciwmiażdżycowe i wykrztuśne, ma zastosowanie jako środek wspomagający w leczeniu takich schorzeń jak np. nieżyt górnych dróg oddechowych, kamica nerkowa, dna moczanowa, zaburzenia przemiany materii, infekcje dróg moczowych, a nawet hemoroidy. Oczywiście do celów leczniczych, kłącze musi być pozyskane ze zdrowych, wolnych od zanieczyszczeń chemicznych (np. reszek herbicydów) roślin, a następnie poddane wstępnej obróbce (czyszczeniu, suszeniu, rozdrabianiu).