O cięciu tych drzew i krzewów pamiętaj we wrześniu. Ale nie na wszystkie tnie się teraz. Sprawdź, zanim nożyce pójdą w ruch

Roślinami, które preferują i dobrze znoszą jesienne cięcie, są orzechy włoskie, z których usuwa się głównie pędy krzyżujące się, uszkodzone, cienkie i zdeformowane. Orzechy cięte zimą przemarzają, a cięte wiosną tracą dużo soków, dlatego to właśnie wrzesień jest w ich przypadku najlepszą porą na przeprowadzenie zabiegu.

Warto przeczytać: Problemy w uprawie orzecha włoskiego. Na co zwrócić uwagę?

Jesienią z reguły nie przycina się drzew owocowych, które mogłyby po zabiegu nie zdążyć dobrze zregenerować się przed zimą. Wyjątkiem są śliwy, czereśnie i wiśnie, które można jeszcze przycinać w pierwszej połowie września. Należy tylko pamiętać, aby po zabiegu koniecznie zabezpieczyć większe rany, inaczej mogą stać się miejscem rozwoju chorób grzybowych lub bakteryjnych.

Wrzesień to także dobry czas na przycinanie malin. U odmian owocujących latem na pędach ubiegłorocznych, wycinamy wszystkie pędy, na których były owoce, pozostawiając jedynie młode pędy tegoroczne. Podobnie postępujemy z jeżynami bezkolcowymi. Z kolei u malin owocujących na pędach tegorocznych jesienią, po zakończeniu owocowania, usuwamy wszystkie pędy, ścinając je 10-15 cm ponad ziemią.

Sprawdź: Jak zadbać o maliny po zbiorach

Najpóźniej we wrześniu możemy też przeprowadzić ostatnie w sezonie cięcie żywopłotów iglastych, dzięki czemu ładnie się zagęszczą. Wrześniowe przycinanie dobrze znoszą też niektóre ozdobne krzewy liściaste, jak pęcherznica kalinolistna, berberys pospolity, ligustr pospolity czy tawuła japońska.

We wrześniu możemy, a nawet powinniśmy przycinać także świeżo posadzone drzewa i krzewy liściaste. Dzięki temu rośliny ładnie się rozkrzewią i zawiążą więcej pąków kwiatowych, a ich system korzeniowy będzie miał szansę lepiej się rozbudować. Sposób pierwszego po posadzeniu cięcia, uzależniony jest jednak od gatunku rośliny, gdyż inaczej przycina się krzewy, a inaczej drzewka, dlatego przed przeprowadzeniem zabiegu należy poznać zasady dotyczące konkretnego gatunku.

Uwaga: wyjątkiem są nowo posadzone drzewa i krzewy zimozielone (w tym iglaki), których nie należy ciąć jesienią, bo pojawiające się na nich po cięciu młode przyrosty nie zdążą zdrewnieć przed zimą i narażą roślinę na przemarznięcie.

We wrześniu należy też przyciąć lawendę wąskolistną. Wprawdzie podstawowy zabieg przeprowadza się na krzewach wiosną, ale wczesną jesienią trzeba skrócić wierzchołki pędów razem z przekwitłymi kwiatostanami, szczególnie wtedy, gdy roślina powtórzyła kwitnienie późnym latem.

We wrześniu dobrze jest też przyciąć pędy bylin, które kwitły latem (np. floksów wiechowatych, słoneczników szorstkich, rudbekii bylinowych). Pozostawione do wiosny, mogłyby stanowić źródło zakażenia roślin chorobami w kolejnym sezonie. Jakie byliny trzeba przyciąć jesienią, dowiesz się z tego artykułu.

A czego we wrześniu ciąć nie wolno? Przede wszystkim krzewów liściastych kwitnących wiosną (np. forsycji, lilaków, wawrzynka wilcze łyko, jaśminowców, porzeczki krwistej, tamaryszka). Tworzą one pąki kwiatowe w roku poprzedzającym kwitnienie, dlatego jeśli jesienią przytniemy ich pędy, w kolejnym sezonie pozbawimy się kwiatów.

Z tego samego powodu nie należy ciąć hortensji ogrodowej, która nie tylko kwitnie na pędach ubiegłorocznych, ale też ma umiarkowaną mrozoodporność i po jesiennym zabiegu byłaby jeszcze bardziej narażona na przemarznięcie zimą. Jeśli chcemy pozyskać jej kwiaty, np. do świeżego lub suchego bukietu, zetnijmy tylko te, które potrzebujemy. Nie przycinajmy wszystkich pędów. Sprawdź: jak i kiedy przycinać różne hortensje.

We wrześniu nie należy także przycinać liściastych krzewów zimozielonych. Rośliny i tak mają umiarkowaną mrozoodporność, a zimą często cierpią dodatkowo z powodu suszy fizjologicznej i wysuszających wiatrów, dlatego jesienne cięcie jeszcze bardziej by je osłabiło, narażając zimą na przemarznięcie. Jesienią nie tnie się też roślin wrzosowatych (np. różaneczników, azalii, kiścieni, wrzosów). Niektóre w ogóle nie lubią przycinania (np. różaneczniki), inne tnie się po kwitnieniu (np. kiścień), a jeszcze inne wczesną wiosną (np. wrzosy).