Chcesz, żeby wrzosy pięknie kwitły co roku? Sprawdź, o co zadbać i ciesz się kolorowym kobiercem kwiatów. Ważna jest ziemia i cięcie

Co ciekawe, wrzosy należą do rodzaju, w którym znajduje się tylko jeden gatunek, czyli wrzos pospolity. Ta urocza krzewinka występuje w naszym kraju powszechnie w stanie dzikim, zasiedlając leśne polany i wrzosowiska. W ogrodach jako gatunek pojawia się jednak rzadko. Jej bardziej ozdobne, a co za tym idzie popularniejsze odmiany, różnią się pokrojem, wysokością, kolorem liści (zielone lub żółte) oraz budową i barwą kwiatów (odmiany pełne lub pączkowe o kwiatach białych, różowych, czerwonych lub fioletowych).

Niestety, choć w naturze wrzosy radzą sobie doskonale, w ogrodach ich dobra kondycja zależy już tylko od nas. Zanim podejmijmy się ich uprawy, warto wiedzieć, czego potrzebują. Wrzosy to rośliny wybitnie światłolubne, dlatego dobrze rosną jedynie na stanowiskach ciepłych i słonecznych. Ponieważ należą do rodziny wrzosowatych, bezwzględnie wymagają kwaśnego podłoża (pH od 3,5 do 5,5). Na glebach o wyższym odczynie pH chorują i marnieją. Oczekują też niezbyt żyznej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby. Dzikie wrzosy dobrze znoszą przejściową suszę, jednak ich odmiany ozdobne są bardziej wrażliwe, zarówno na suszę, jak i zalanie. W naturze wrzosy są dostatecznie mrozoodporne i mogą rosnąć na terenie całego kraju, jednak ich odmiany mają różną odporność na mróz i czasem wymagają zimowego okrycia.

Polecamy: Jaki odczyn ma ziemia w ogrodzie? Zobacz, jak to sprawdzić

Jak widać, wrzosy to wbrew pozorom rośliny wymagające, dlatego łatwo popełnić błędy w ich uprawie, co skutkuje np. brakiem kwiatów, rozwojem chorób, a nawet zamieraniem krzaczków.

Jednym z najczęściej popełnianych błędów jest zapewnienie roślinom nieodpowiedniego stanowiska. Wydaje nam się, że skoro wrzosy rosną w lasach, znoszą zacienie, ale nie jest to prawdą, bo w naturze rośliny też wybierają rozległe, leśne polany. A jeśli dodamy do tego większe wymagania odmian ozdobnych, musimy liczyć się z tym, że posadzenie ich w miejscu zacienionym może skończyć się porażką (np. słabszym wzrostem, utratą ładnego pokroju, brakiem kwiatów).

Kolejna sprawa to źle dobrana gleba. Wrzosy mają bardzo konkretne wymagania względem podłoża, dlatego na nieodpowiednich glebach (np. zbyt zasadowych, nadmiernie żyznych) będą chorowały, słabo rosły lub wykształcą więcej zielonych pędów, co odbędzie się kosztem kwiatów.

Sprawdź: Co posadzić na wrzosowisku, by było piękne nie tylko jesienią

Powszechnym błędem jest też przekonanie, że wrzosy poradzą sobie zarówno z suszą, jak i zalaniem. W naturze wrzosy wybierają stanowiska słoneczne i lekkie gleby, dlatego muszą być wytrzymałe na suszę, jednak ich odmiany ozdobne są delikatniejsze i źle znoszą zarówno suszę, na którą reagują zasychaniem pędów, jak i zalanie (zapadają na choroby grzybowe, np. szarą pleśń lub całkiem zamierają). Podłoże pod ich uprawę powinno być stale lekko wilgotne, ale nigdy mokre. W utrzymaniu odpowiedniej wilgotności gleby pomoże ściółkowanie jej korą sosnową.

Polecamy: Zapomnij o zwykłych wrzosach. Teraz na topie są wrzosy pączkowe! Sprawdź, jak je kupować i co robić, żeby były trwałe

Kolejna ważna sprawa to cięcie. Często się zdarza, że nie wykonujemy tego zabiegu, uznając, że rośliny są zbyt małe, a poza tym w naturze rosną dobrze także bez cięcia. Myślimy, że w ogrodzie też powinny sobie poradzić. Nie do końca jest to prawdą. Wrzosy uprawiane w ogrodach to zwykle uzyskane sztucznie odmiany wrzosu pospolitego, dlatego mają nieco inne oczekiwania niż gatunek. Na ogół posiadają ładny, gęsty, zwarty pokrój i jeśli chcemy go zachować, wiosną (marzec-kwiecień) każdego roku musimy przyciąć wrzosy, usuwając z nich wszystkie przekwitłe kwiatostany. Jeśli zaniechamy tego zabiegu, krzewinki stracą ładny pokrój i będą słabiej kwitły, a ich pędy u dołu zaczną ogałacać się z liści.

Uprawiając wrzosy nie możemy też założyć, że skoro dzikie rośliny dobrze znoszą mróz, z ogrodowymi wrzosami będzie podobnie. Choć faktycznie mrozoodporność wrzosu pospolitego jest wystarczająca, jego odmiany są dużo delikatniejsze i wiele z nich wymaga zimowej ochrony (np. stroiszem).