Świadectwa energetyczne: ich wpływ na rynek nieruchomości

Wprowadzenie od 1 stycznia 2009 roku w naszym kraju certyfikatów, czyli świadectw energetycznych było spowodowane wymogiem dostosowania norm do standardów europejskich. Sama idea wynika z przepisów unijnej dyrektywy 2002/91/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. i wpisuje się w europejskie plany redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Obowiązkowi posiadania paszportów energetcznych w Polsce podlegają budynki i mieszkania, które są sprzedawane lub wynajmowane oraz nowe obiekty oddawane do użytkowania. Dokument jest ważny przez 10 lat.

W jakim celu wprowadzono świadectwa energetyczne

Głównym zadaniem certyfikatu energetycznego jest określenie charakterystyki energetycznej budynku, bądź też lokalu. W tym celu wykorzystywany jest tzw. wskaźnik EP – zintegrowany wskaźnik charakterystyki energetycznej. Określa on ilość kWh energii pierwotnej koniecznej do zaspokojenia w ciągu jednego roku potrzeb związanych z użytkowaniem danej nieruchomości przypadających na 1 metr kwadratowy jej powierzchni. Może być to bardzo przydatna informacja zwłaszcza w naszym klimacie, gdzie koszty ogrzewania są dość wysokie. Należy jednak uważać na nieuczciwych certyfikujących, ponieważ specjaliści z branży uskarżają się  na niską jakość wystawianych świadectw energetycznych. A należy pamiętać, że wadliwie sporządzony certyfikat energetyczny może spowodować szkody u sprzedającego nieruchomość, gdy ten za nisko ją wyceni lub u kupującego, jeśli ten spodziewa się niższych kosztów eksploatacji. 

Obowiązek nadawania certyfikatów energetycznych budynkom i lokalom wynika z unijnych przepisów mających na celu znaczną redukcję CO2 w nadchodzących latach. Dlatego też od 2020 r. wszystkie nowe budynki na terenie całej wspólnoty będą musiały spełniać zasadę Nearly Zero Energy. Oznacza to, że będą musiały zużywać „minimalny poziom energii", który zostanie określony przez Komisję Europejską. System certyfikacji pozwala zawczasu przygotować się na czekające nas zmiany.

Obowiązkowe certyfikaty energetyczne a rynek nieruchomości w Polsce

Przed wprowadzeniem tego obowiązku w naszym kraju dużo mówiło się o możliwych wysokich cenach takich dokumentów. Miały one, jako dodatkowy koszt wpłynąć na zmniejszenie liczby transakcji, a przez to ograniczać rozwój rynku nieruchomości. Podawane prawdopodobne stawki za takie zaświadczenia często przekraczały nawet 2000 zł od jednego lokalu mieszkalnego. Obecnie już wiemy, że były to nieuzasadnione obawy, gdyż ceny są dużo niższe.

Ceny świadectw energetycznych różnią się w zależności od miejscowości i poszczególnych firm. Jednak przeglądając oferty można przyjąć, że dolna granica cenowa dla lokali mieszkalnych przeciętnie waha się od 150 do 250 zł. W wypadku domów jednorodzinnych trzeba liczyć się z około 100–150 zł większym wydatkiem. Niższe od spodziewanych ceny są w dużej mierze rezultatem sporej grupy osób uprawnionych do ich wystawiania.

Oprócz tych, którzy automatycznie nabyli taką możliwość z racji swojego wykształcenia, posiadanych uprawnień lub odbycia studiów podyplomowych, każdy może przejść szkolenie i po zaliczeniu egzaminu przystąpić do wystawiania certyfikatów. Dokładną listę uprawnionych osób oraz wymogi, jakie należy spełnić zawiera Art. 5 ustawy Prawo budowlane.

Zaletą certyfikowania budynków jest zwiększenie świadomości energetycznej wśród Polaków oraz ochrona środowiska. Istotne jest również zwrócenie uwagi na wysokie koszty, jakie mogą wiązać się z utrzymaniem nieruchomości nieefektywnej energetycznie, w której mamy do czynienia z dużymi stratami energii.