Ceramika tradycyjna ma jednak zbyt słabą izolacyjność termiczną. Dlatego nie można wznosić z niej zewnętrznych ścian jednowarstwowych.
Technologia trójwarstwowa wznoszenia ścian
Konstrukcja ściany trójwarstwowej składa się z:
- warstwy nośnej - odpowiedzialna za przenoszenie ciężaru i obciążenia działającego na budynek na fundamenty, wznoszona jest np. z poryzowanych pustaków ceramicznych,
- warstwy izolacji termicznej – wełna mineralna (skalna lub szklana), czasem płyty styropianowe. Podstawową rolą tej warstwy jest utrzymanie ciepła we wnętrzu domu w porze zimowej oraz ochrona przed wysokimi temperaturami w czasie letnich upałów. Warstwa ta jest również odpowiedzialna na ochronę akustyczną.
Zobacz również: Izolacja termiczna ścian wielowarstwowych: styropian i wełna mineralna - warstwy osłonowej (elewacyjnej) - zewnętrzna, wykonana z cegły licowej lub klinkierowej, ewentualnie sidingu lub innego materiału. Ma za zadanie chronić wewnętrzne warstwy przed uszkodzeniami i działaniem czynników atmosferycznych, jak również nadaje estetyczny wygląd.
Różnią się one między sobą rodzajem materiału budowlanego, z którego są wykonane oraz funkcją pełnioną w całej strukturze ściany.
Szczególne rozwiązanie ściany trójwarstwowej – ściana ze szczeliną powietrzną
Warstwa ze szczeliną na powietrze jest niezbędna przy ocieplaniu konstrukcji wełną mineralną (zapewnia odpowiednią wentylację). Najpierw wznosi się ściany nośne i nakrywa je dachem, a następnie układa izolację cieplną z wełny mineralnej lub styropianu. Ostatnią czynnością jest wykonanie warstwy zewnętrznej.
Na co zwrócić uwagę podczas wykonywania ścian warstwowych
Warstwa elewacyjna w domach jednorodzinnych może mieć grubość 6-12 cm. Jeśli planuje się wykonanie jej z cegieł silikatowych nieotynkowanych, wymagają one zaimpregnowania. Zmniejszy to nasiąkliwość elewacji i podatność na zabrudzenie. Konieczne jest wykonanie w ścianie szczelin dylatacyjnych poziomych co 12 m oraz pionowych co: 12 m, gdy jest wznoszona z cegieł ceramicznych pełnych i 8 m w przypadku cegieł silikatowych lub betonowych. Dylatacje wypełnia się trwale elastyczną masą, np. akrylem.
Warto przeczytać: Murowanie ścian dwuwarstwowych
Jeśli konstrukcja ściany trójwarstwowej zakłada szczelinę wentylacyjną, wówczas jej szerokość powinna wynosić 2,5–5 cm, a na całej wysokości ściany nie mogą znajdować się jakiekolwiek przegrody. Przepływ powietrza pod elewacją umożliwiają otwory wentylacyjne umieszczone u dołu i u góry przegrody. Wykonuje się je przez pozostawienie pustych spoin pionowych w odstępach co ok. 1 m. Otwory powinny być osłonięte kratkami z tworzywa, co zabezpieczy ścianę przed przedostawaniem się do jej wnętrza owadów. Jeżeli warstwa osłonowa jest wysunięta poza obrys cokołu o ponad 2 cm, jej wysokość nie powinna przekraczać 3 m.
Pomiędzy płytami materiału izolacyjnego nie mogą pozostawać jakiekolwiek przerwy, bo miejsca te mogą stać się mostkami termicznymi (będzie uciekać przez nie ciepło, a ściana może przemarzać).
Droższa budowa oznacza tańszą eksploatację
Budowa ściany trójwarstwowej jest niewątpliwie droższa od rozwiązań tradycyjnych opartych na wznoszeniu ścian jedno- lub dwuwarstwowych. Kalkulacja kosztów jest tu jednak długoterminowa. Dziś ponosimy, co prawda, większe nakłady finansowe, jednak w przyszłości - mniejsze koszty eksploatacji, ogrzewania i renowacji elewacji.
Wady ściany trójwarstwowej
- prace należy powierzyć wyspecjalizowanej, sprawdzonej firmie
- w zależności od wyboru materiału na ścianę osłonową, koszt wznoszenia ścian może być wyższy od technologii jedno- i dwuwarstwowej
- konieczność systematycznego kontrolowania prac podczas budowy, ponieważ wykonawca ma możliwość „ukrycia" błędów pod kolejną warstwą
Zalety ściany trójwarstwowej
- więcej możliwości wykończenia elewacji
- bardzo dobre własności użytkowe
- wysoka mrozoodporność
- lepsza izolacyjność cieplna i akustyczna w porównaniu ze ścianami jedno- lub dwuwarstwowymi
- duża odporność ogniowa
- zdolność do zapewnienia korzystnego stabilnego mikroklimatu we wnętrzach
- można budować je jednoetapowo lub dzieląc prace na dwie fazy: najpierw warstwa nośna, a dopiero po wykonaniu dachu wykonuje się ocieplenie i warstwę osłonową (drugi sposób jest jednak droższy).
