Murowanie ścian dwuwarstwowych

Jednak, żeby mogły właściwe pełnić swoją rolę, muszą być zaprojektowane zgodnie z zasadami fizyki budowli oraz powinny charakteryzować się właściwym współczynnikiem przenikania ciepła U (zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. ściana zewnętrzna domu powinna mieć wartość U≤ 0,3 W/(m2K), zaleca się jednak U≤ 025 W/(m2K)). Tylko wtedy unikniemy problemów z kondensacją pary wodnej w przegrodzie i wyeliminujemy mostki termiczne. Warstwowa konstrukcja ścian sprawia, że bardzo dobrze tłumią one dźwięki powietrzne z otoczenia. 

Warstwy ściany: każda z nich ma swoje zadanie do spełnienia

Materiał wykorzystywany do wzniesienia części konstrukcyjnej musi mieć odpowiednią nośność. W przypadku domu wznoszonego metodą tradycyjną zastosowanie znajdują takie elementy jak: pustaki, bloczki lub cegły. Mogą być one wykonane z ceramiki zwykłej, ceramiki poryzowanej, betonu komórkowego, keramzytobetonu lub silikatów. Izolacyjność termiczna ściany jest zapewniona w tym przypadku przez odpowiednią warstwę styropianu lub wełny mineralnej (skalnej lub szklanej). Dzieło wieńczy cienkowarstwowa wyprawa tynkarska.

Sposoby wznoszenia ścian dwuwarstwowych

Ściany dwuwarstwowe wykonuje się najczęściej dwiema metodami: bezspoinowym systemem ocieplania oraz metodą lekką suchą. Dawniej stosowano również technologię ciężką mokrą.

Bezspoinowy system ocieplania (w skrócie BSO, zwany dawniej technologią lekką mokrą) polega na mocowaniu materiału termoizolacyjnego do warstwy nośniej ściany za pomocą zaprawy klejącej i ewentualnie dodatkowo łącznikami mechanicznymi.

Układ materiałów w ścianie dwuwarstwowej wykonanej metodą BSO:

• warstwa nośna,
• zaprawa klejąca (ewentualnie z dodatkowymi łącznikami) – stanowi mocowanie dla płyt termoizolacyjnych,
• izolacja termiczna – zapewnia wymaganą przepisami izolacyjność cieplną,zaprawa zbrojąca – służy do zatapiania siatki zbrojącej,
• siatka zbrojąca – zapewnia odporność ściany na uderzenia i zapobiega pękaniu wyprawy tynkarskiej spowodowanej naprężeniami termicznymi,
• zaprawa zbrojąca,
• zewnętrzny tynk cienkowarstwowy (może być pokryty farbą elewacyjną) – ochronno-dekoracyjne wykończenie elewacji mające na celu ochronę termoizolacji przed starzeniem. 

Metoda lekka sucha polega na mocowaniu płyt termoizolacyjnych do rusztu drewnianego lub stalowego, który przytwierdzony jest do warstwy nośnej ściany. Do rusztu mocuje się witaroizolację i warstwę licową (np. oblicówkę drewnianą, blachę stalową, siding winylowy). Metoda ta jest najczęściej stosowana w domach o konstrukcji szkieletowej.

Co warto wiedzieć o ścianach dwuwarstwowych

Jedną z wad ścian dwuwarstwowych jest ich podatność na uszkodzenia mechaniczne, spowodowane np. uderzeniem lub kopnięciem. Ponadto tynk cienkowarstwowy, który jest najczęstszym wykończeniem ściany, łatwo jest uszkodzić przy okazji innych prac. Należy pamiętać, że trwałość elewacji w tym przypadku zależy w dużej mierze od jakości zastosowanej masy tynkarskiej i farby elewacyjnej.

Jednym z najczęściej spotykanych błędów jest niestaranne ułożenie płyt izolacji cieplnej – chodzi o przerwy pozostawione pomiędzy płytami lub zastosowanie płyt z uszkodzonymi krawędziami. Płyty termoizolacyjne powinny być układane w dwóch warstwach, z wzajemnym przesunięciem spoin. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie płyt o ukształtowanych schodkowo krawędziach (frezowanych). Problemem jest również zbyt słabe mocowanie izolacji termicznej (z użyciem np. niewystarczającej liczby kołków mocujących).
Trzeba dopilnować również, żeby talerzyki dociskowe kołków mocujących były osadzone równo z powierzchnią płyt izolacyjnych. W przeciwnym razie na powierzchni elewacji będą widoczne miejsca ich montażu.