Ocet winny – właściwości i zastosowanie. Jak zrobić domowy ocet winny?

Wśród najpopularniejszych rodzajów octu wyróżnia się ocet spirytusowy i ocet winny (chociaż istnieją również jabłkowy, ryżowy, balsamiczny). Ocet spirytusowy uzyskiwany jest w wyniku fermentacji alkoholu. Ocet winny natomiast wytwarzany jest z fermentacji winogron albo wina. I jeden, i drugi ocet mają zastosowanie nie tylko w kuchni.

Ocet spirytusowy a ocet winny

Ocet spirytusowy i ocet winny faktycznie posiadają podobny zapach. Najczęściej w sprzedaży jest dostępny ocet winny o stężeniu około 6 procent. To oznacza, że jest on słabszy niż standardowy ocet spirytusowy, który posiada przeważnie od 10 do 12 procent kwasowości. Ocet spirytusowy nie zawiera składników odżywczych, które oddziaływałyby korzystnie na nasze zdrowie, z kolei ocet winny te składniki kryje w sobie.

Ocet winny właściwości

W przypadku octu winnego jego kolor zależy od koloru wina, z jakiego powstał. Może być więc ocet winny biały (właściwie: jasnożółty) lub czerwony. Ocet winny nie tylko podkreśla smak i aromat poszczególnych potraw, ale jednocześnie przedłuża ich przydatność do spożycia.

Poczytaj też: Ocet balsamiczny a nasze zdrowie 

Ocet winny, dodany do posiłków, pozytywnie wpływa na nasz układ pokarmowy, ułatwia trawienie i eliminuje szkodliwe bakterie, znajdujące się w przewodzie pokarmowym, tym samym usprawniając m.in. pracę żołądka i wątroby. To za sprawą octu winnego, dodanego do dań, następuje szybsza przemiana materii. Dzięki temu nie magazynujemy w sobie nadmiaru tkanki tłuszczowej. Potas, znajdujący się w occie winnym, korzystnie oddziałuje na pracę mięśni, zwłaszcza serca.

Ocet winny zastosowanie

Ocet winny ma odmienne zastosowanie w kuchni, zależnie od swojego koloru. I tak: biały ocet winny jest delikatniejszy w smaku, a stosuje się go przede wszystkim do surówek i sosów, zaś czerwony ocet winny, o ostrzejszym smaku, podkreśla głównie smak mięs, choćby cielęciny, jagnięciny czy wołowiny. Desery, jeśli gustujemy w tych nie na słodko, lecz na ostro, także można wzbogacić octem winnym (białym bądź czerwonym), przykładowo desery na bazie galaretki, np. agrestowej albo porzeczkowej.

Ocet winny można znaleźć nie tylko w szafce kuchennej, lecz także w szafce łazienkowej, tej na kosmetyki. Ocet ten działa niczym tonik. Warto zwilżyć wacik roztworem tego octu z wodą (w stosunku 1:1) i przemyć nim twarz ze szczególnym uwzględnieniem miejsc, w których są zaskórniki, pryszcze i inne wykwity skórne. Tenże naturalny kosmetyk działa oczyszczająco, dezynfekująco, wygładzająco i ściągająco. Należy przy tym uważać, aby swoisty tonik nie dostał się do oczu, ponieważ nie tylko działa drażniąco, ale jednocześnie może być niebezpieczny dla naszego wzroku. W preparatach na grzybicę albo łuszczycę ocet winny też niekiedy występuje. Kto się oparzył, niech przygotuje sobie okład z rozcieńczonym octem winnym. To jak ratunek dla poparzonej skóry, przeciwdziała powstawaniu bąbli, nasączonych wodą. Nie wolno stosować na rozległe, głębokie rany.

Ocet winny, ten biały, można też wykorzystać podczas prania. Rozcieńczony z wodą (znowu – w stosunku 1:1) warto dodać do przegródki, do której wlaliśmy płyn do płukania. Tkaniny mają zyskać miękkość, ponadto ich kolory mają stać się żywsze. Po wyjęciu z pralki, odzież nie będzie pachniała octem.

Ocet winny – przykładowy skład

Pod lupę bierzemy etykietę octu winnego. Najpierw analizujemy skład jednego z czerwonych octów winnych. Czytamy skład: ocet winny uzyskany z czerwonego wina (uwaga! zawiera dwutlenek siarki) oraz przeciwutleniacz – pirosiarczyn sodu. Zarówno dwutlenek siarki, jak i pirosiarczyn sodu są konserwantami. Spożywane w nadmiarze mogą powodować nudności, wymioty, bóle głowy.
Teraz skupiamy się na jednym z białych octów winnych. Jego skład jest tak samo prosty, jedynie ocet winny z białego wina i pirosiarczyn, ale już nie sodu, lecz pirosiarczyn potasu. Ten z kolei, gdy będzie go za dużo w naszej diecie, może prowadzić do mdłości, rewolucji żołądkowych i bólów głowy.

Jak zrobić domowy ocet winny?

Półlitrowa buteleczka octu winnego o naturalnym, a więc drażniącym „octowym" zapachu, kosztuje jakieś 14 złotych, a 250 mililitrów takiego samego octu, ale już ulepszonego przyjemnym, bo cytrynowym zapachem, to wydatek około 11 złotych. Można jednak samemu przygotować ocet winny. To przygotowanie jest rozłożone w czasie, ale na pewno niepracochłonne.

Wiedziałeś?: Wykorzystanie octu w ekologicznym ogrodzie 

Ocet winny – przepis nr 1

Do zrobienia domowego octu winnego potrzebne są:

• 1 i ½szklanki wina (wybraliśmy wino czerwone),
• duży słoik,
• gaza, ewentualnie papierowy filtr do kawy,
• gumka recepturka.

Wino wlewamy do słoika, a na słoik nakładamy gazę, mocując ją gumką recepturką. Dzięki temu żaden kurz czy pyłki nie przenikną do środka. Słoik odstawiamy w ciemne, suche miejsce (octu winnego w ogóle nie można przechowywać w miejscu, narażonym na bezpośrednie działanie promieni słonecznych). W tym miejscu słoik powinien stać przynajmniej miesiąc. Po tym czasie wino skwaśnieje. Powstanie kwas octowy, czyli właśnie ocet winny. W ten sposób otrzymany ocet trzeba jeszcze tylko zlać do butelki, znowu przy użyciu gazy, żeby osad (tzw. resztki pofermentacyjne) nie dostał się do butelki, a na końcu zakręcamy butelkę.

Ocet winny – przepis nr 2

• ¾ butelki wina (białego albo czerwonego),
• przyprawy, np. tymianek, zioła prowansalskie, majeranek, papryka ostra w proszku,
• gaza.

Rozpoczętą butelkę wina trzeba zostawić na 2-3 tygodnie w pomieszczeniu o temperaturze pokojowej, najlepiej powyżej 20 stopni Celsjusza. Raz na 1 lub 2 dni warto ją odkorkować, żeby wino w pewien sposób się przewietrzyło, potem ponownie zakorkować butelkę. Wino skwaśnieje, tym samym powstanie ocet winny. Ten ocet musimy jeszcze przelać, używając do tego gazy, do innej butelki. Do butelki wsypujemy zioła (ewentualnie można dodać do octu kilka kropel soku z cytryny) i ją zakręcamy.