Płytki do garażu. Jak poprawnie wykonać posadzkę garażową

Wybrane na podłogę w garażu produkty oraz ich poprawne ułożenie zaoszczędzą nam zmartwień w przyszłości, podczas eksploatacji posadzki.

O tym, czy posadzka w garażu się sprawdzi, kluczowy jest wybór odpowiednich płytek. Podłoże garażowe jest bardzo wymagające. Z tego względu zamiast koncentrować się na względach estetycznych płytek i fug, lepiej pomyśleć przede wszystkim o ich praktycznych aspektach.

Czy wiesz, że: Garaż może być ładny i funkcjonalny. Zobacz meble i półki do garażu 

Płytki do garażu powinny mieć odpowiednią twardość i odporność na ścieranie, gdyż znajdujące się na kołach samochodu drobinki piasku i żwiru mogą powodować wycieranie podłoża. Odporność na ścieranie wgłębne może być w granicach 120–130 mm3. Przy zastosowaniu płytek gresowych barwionych w masie ścieralność wgłębna powinna wynosić minimum 175 mm3.

Twardość płytek garażowych określana jest w skali Mohsa i powinna zawierać się między 7 a 8 stopniem (miedzy twardością kwarcu i topazu). Bardzo ważna jest również wytrzymałość płytek garażowych na zginanie (35 N/mm2, a optymalnie 45 N/mm2) i tym samym ich odporność na pęknięcia.

Najlepiej wybrać płytki o grubości 7–9 mm. Natomiast, gdy mamy do czynienia z posadzką, po której będzie poruszał się ciężki sprzęt (np. samochód dostawczy), to płytki nie powinny być cieńsze niż 12 mm.

Dodatkowo podłoga w garażu narażona jest na zanieczyszczenia olejem lub smarem. Z tego względu płytki garażowe powinny charakteryzować się wysoką klasą odporności na ich działanie. Dobrze, jeśli płytki mają również wysoką klasę antypoślizgową (minimum R9) oraz są mrozoodporne. To pozwala zminimalizować ryzyko odpowiednio: poślizgnięcia się na śliskiej posadzce oraz zniszczenia posadzki w wyniku gwałtownego wychłodzenia garażu.

Warto przeczytać: Garaż z dobrze urządzonym wnętrzem 

Wydaje się zatem, że do garażu najlepsze będą płytki gresowe barwione w masie, o powierzchni naturalnej (w żadnym razie nie szkliwione), klinkierowe, ceramiczne bądź lastrykowe. Ich nasiąkliwość (zdolność do zaabsorbowania wody), nie powinna przekraczać 3 procent. Dobrym pomysłem jest wybór płytek zaimpregnowanych fabrycznie, chociaż ich koszt jest zwykle dużo wyższy.

Płytki impregnowane są najczęściej droższe o około 10–20 procent od nieimpregnowanych. Jednak zakup tego typu płytek z pewnością się opłaci – zaprocentuje oszczędnością czasu i brakiem uciążliwości przy sprzątaniu. 

Zanim ułożymy płytki musimy przygotować podłoże. W pierwszej kolejności skuwamy nasiąknięty smarami i olejami beton - jeżeli wcześniej posadzka nie była wykończona. Jeżeli podłoże jest mocno nasiąknięte olejami, należy je wymienić lub położyć na nim, np. folię PE (warstwa rozdzielająca), a w dalszej kolejności wykonać na niej jastrych samonośny. Grubość podłoża zależy od przewidywanych obciążeń, ale nie może być mniejsza niż 3,5 cm. Przed układaniem płytek trzeba też usunąć luźne fragmenty podłoża i pozbyć się ewentualnych resztek farb. Istniejące ubytki wypełniamy zaprawą cementową, tak by powierzchnia była równa. 

Gdy posadzkę kładziemy w nowym garażu, wystarczy podzielić podłoże na mniejsze pola za pomocą szczelin dylatacyjnych, które następnie wypełnia się elastycznym materiałem. W przypadku układania płytek na już istniejące podłoże, należy pamiętać o przeniesieniu istniejących dylatacji lub szczelin przeciwskurczowych na warstwę nakładanej masy. W posadzce należy wykonać szczeliny przeciwskurczowe.

Ważna jest maksymalna wielkość pola dylatacyjnego. W w przypadku garażu ogrzewanego nie może ona przekraczać 36 metrów kwadratowych, a w garażu nieogrzewanym –  25 mkw. Przy przyjmowaniu długości i szerokości pól należy zachować proporcje zbliżone do kwadratu, a ich stosunek nie powinien przekraczać 1,5. Dylatacje przeciwskurczowe powinno się wykonać także w progach pomieszczeń.

W garażu z okładziną z płytek trzeba położyć pod płytkę powłokę izolacyjną, która zapobiega przedostawaniu się wody ze związkami soli do podłoża. Izolacja powinna być wywinięta na cokoły na wysokość min. 10–15 cm. Należy ją nakładać w minimum dwóch warstwach.

Kolejnym ważnym krokiem jest gruntowanie podłoża. Pamiętajmy, żeby nie gruntować powłoki izolacyjnej, lecz aplikować klej bezpośrednio na izolację. Stosowanie preparatów gruntujących jest konieczne w przypadku klejenia płytek bezpośrednio do podłoża.

Gdy środek gruntujący wyschnie, nanosimy zaprawę klejącą. Aby mieć pewność, że pod płytki nie dostanie się woda, a ułożone płytki nie popękają w wyniku nierównomiernego pokrycia klejem ich spodniej warstwy, dobrze jest pokryć klejem zarówno podłoże, jak i spodnią powierzchnię płytek.

Dzięki takiej aplikacji kleju pod okładziną ceramiczną nie powstaną puste powierzchnie, które pod wpływem dużych nacisków mogą doprowadzić do potłuczenia lub odpryśnięcia płytek.

Klej należy nakładać metalową pacą o drobnych zębach. Ich wielkość uzależniona jest od wielkości układanych w garażu płytek. Generalnie, im większe płytki kładziemy, tym większych zębów pacy używamy. Przy czym ich wysokość powinna równać się podwójnej grubości warstwy klejącej.

Posadzka garażowa narażona jest na duże odkształcenia, dlatego też wybór odpowiedniej zaprawy klejącej jest bardzo istotny. Źle dobrany klej może spowodować odspojenie się płytek od podłoża. Zaleca się, aby klej do płytek garażowych miał wysoką elastyczność i mrozoodporność. W przypadku płytek wielkoformatowych zaleca się stosowanie kleju o prawie całkowitym rozpływie pod płytką. Dzięki temu unikniemy między innymi pustek powietrznych pod płytką oraz osiągniemy prawie stuprocentowe podparcie kleju pod płytką.

Między płytkami musimy zostawić miejsce na fugi. Powinny one mieć 4–12 mm szerokości. Płytki nie są materiałem elastycznym, dlatego, aby zredukować potencjalne ruchy podłoża, należy wybrać fugę elastyczną przeznaczoną na podłoża poddawane wysokim obciążeniom mechanicznym i odkształcalne. Dzięki odporności na pleśnie i zabrudzenia, doskonale sprawdzi się w warunkach garażowych.Warto również zadbać o to, by fuga była odporna na działanie grzybów i pleśni.

Samo układanie płytek zaczynamy od narożnika znajdującego się najdalej od wejścia do garażu. Posmarowane klejem płytki kładziemy na naniesioną na podłożę zaprawę, mocno je dociskamy i delikatnie korygujemy ułożenie. Każdą płytkę można postukać gumowym młotkiem, aby zapewnić jej lepszy kontakt z zaprawą.

Warto sprawdzić dokładność ułożenia płytek za pomocą poziomnicy. Wtedy będziemy mogli wprowadzić poprawki przed związaniem zaprawy. Posadzka jest gotowa do spoinowania przeważnie po 24 godzinach od przyklejenia płytek.

Oprócz właściwego ułożenia płytek, ogromnie znaczenie ma ich konserwacja. Jeśli nie zdecydowaliśmy się na zakup płytek impregnowanych, możemy zaimpregnować je sami domowym sposobem. Jednak zabieg ten należy powtarzać mniej więcej co 3–5 lat. Najlepiej kupić produkt do impregnacji płytek polerowanych. Pamiętajmy, że jakość domowej impregnacji nigdy nie będzie tak wysoka, jak fabrycznej, wykonanej przed wypiekiem płytek.

Podłoga w garażu jest szczególnie narażona na zabrudzenia, jednak przy wyborze środka czyszczącego należy zachować ostrożność. Dobrym pomysłem jest wykonanie próby przed kompleksowym usuwaniem zabrudzeń. Przekonamy się, czy dany środek nie wchodzi w reakcję z okładziną ceramiczną. Jako że większość dostępnych środków jest stężona, może okazać się, że będziemy musieli wykonać czyszczenie w kilku stężeniach. Pamiętajmy, że tylko zadbana posadzka pozostanie odporna na eksploatację i będzie spełniać swoją funkcję przez długie lata. 

Gdzie stawiać samochód, gdy dom nie ma garażu? Zobacz: Wiata garażowa zamiast garażu