Płyta budowlana na dachu krytym blachą (ZDJĘCIA)

Aby jednak efekt finalny spełnił nasze najskrytsze oczekiwania, pod blachę potrzebna jest odpowiednio przygotowana powierzchnia. Powinna ona zapewniać zarówno wygłuszenie akustyczne, jak i odprowadzenie pary wodnej z warstwy izolacji termicznej oraz stanowić perfekcyjnie równą i wytrzymałą pod konstrukcję dla blachy.

Zobacz również: Przegląd dachu po zimie. Warto zrobić go jak najszybciej 

Płyta równa i wytrzymała

Stosowanie do tej pory deski lub płyty budowlanej miały w tych względach pewne mankamenty, mianowicie te, związane z wytrzymałością i precyzją otrzymywanej płaszczyzny. Pierwszemu problemowi można było łatwo zaradzić - wystarczyło zastosować mniejszy rozstaw krokwi - ale to w oczywisty sposób zwiększało potrzebną na elementy konstrukcyjne ilość drewna, a więc i koszty. Problem drugi był nieco mniej istotny, ponieważ dobrze dobraną i poprawnie ułożoną matą strukturalną - separacyjną i dobrze położoną blachą można było te niedoskonałości skompensować.

Zamiast skrzętnie ukrywać nierówności lub je naprawiać, można uniknąć problemu. Zastosowana na dachu płyty budowlanej o grubości 22 mm łączonej na pióro wpust okazało się właściwym rozwiązaniem. Płyta zapewnia doskonałe parametry wytrzymałościowe we wszystkich płaszczyznach, a łączenie gwarantuje idealną gładkość pokrywanej powierzchni.

To też cię zainteresuje: Co zamiast eternitu na dachu i ile to kosztuje 

Ochrona przed wilgocią i wentylacja

Kwestię odprowadzania wilgoci i zabezpieczenia przed zamakaniem warstwy izolacji termicznej rozwiązuje odpowiednio dobrana membrana i szczelina wentylacyjna uzyskiwana za pomocą łat dystansowych między membraną, a płytą. Wlot szczeliny wentylacyjnej tradycyjnie znajduje się w okapie dachu. Wyprowadzenie wentylacji połaci najczęściej rozwiązywane jest jako wywiew kalenicowy, wyglądający jak podniesiona względem połaci dachu linia kalenicy, osłaniająca szczelinę wentylacyjną biegnącą przez całą długość połaci.

W wypadku budynku pod Gdynią pojawiły się dwa dodatkowe problemy związane z wentylacją połaci. Po pierwsze połać dachu zgodnie z koncepcją projektanta ma płynnie przechodzić w pokrycie ścian bocznych - niemożliwe jest więc umieszczenie nawiewów okapowych w sposób tradycyjny. Po drugie standardowo rozwiązany wywiew kalenicowy istotnie zaburzyłby prostą w założeniu bryłę. Oba problemy należało więc rozwiązać w sposób niestandardowy. W pierwszym wypadku było to dość proste. Ponieważ pokrycie elewacji wykonane jest dokładnie w ten sam sposób co dachu, z tym jedynie wyjątkiem że zamiast płyty grubości 22 mm użyta została płyta grubości 18 mm. Wystarczyło więc zadbać o to, aby szczelina wentylacyjna ściany przeszła w połać dachową i nieznacznie zwiększyć jej grubość, aby skompensować zwiększone opory przepływu powietrza.

Czytaj też: Dach kryty dachówką: na czym możemy zaoszczędzić 

Ciągle pada...

Ciągła płaszczyzna elewacji i dachu umożliwiła również rezygnację z systemu rynnowego - woda deszczowa ściekać będzie po dachu i ścianie bezpośrednio na grunt. Ważne w tym przypadku było takie zaprojektowanie pokrycia płytą, a później blachą, aby u dołu ściany stworzył się naturalny kapinos, zapobiegający odsączaniu wody po wewnętrznej stronie pokrycia. Jedynym wyjątkiem był płaski fragment daszku nad wejściem.

Przy tak niewielkim nachyleniu należy zwrócić uwagę na szczególnie precyzyjne przygotowanie podłoża, ponieważ każda, nawet minimalna nieszczelność będzie mieć łatwe do przewidzenia skutki. Dodatkową trudnością było wyprofilowanie za pomocą płyty rynny w płaszczyźnie dachu, odprowadzającej wodę do rury spustowej. Rynna oczywiście zostanie wykończona blachą, jednak pierwsze skrzypce w jej kształtowaniu gra pokrycie z płyty oraz odpowiednio wyprofilowane nadbitki krokwi. Olbrzymim ułatwieniem była tu duża wytrzymałość płyty oraz minimalna odległość od krawędzi płyty do osi mocowania.