Ocieplenie mieszkania od wewnątrz

Od początku lat 50-tych aż do połowy lat 80-tych XX wieku najbardziej rozpowszechnioną technologią wznoszenia budynków mieszkalnych była tzw. wielka płyta. Pierwszym blokiem w technologii wielkopłytowej był budynek na warszawskich Jelonkach zbudowany w 1957 r. 

Współczynnik przenikania ciepła ścian na przestrzeni lat

Obowiązujące wówczas standardy cieplne były dużo gorsze niż obecnie. W latach 60-tych normy budowlane (kolejno PN-57/B-02405, PN-64/B-03404 i PN-74/B-03404) nie podchodziły zbyt restrykcyjnie do tematu termoizolacyjności budynków – maksymalny współczynnik przenikania ciepła ścian zewnętrznych U wynosił 1,16 W/(m2K). W późniejszym okresie, w latach 80-tych, wymaganie zaostrzono do 0,75 W/(m2K), po kolejnych kilku latach do wartości 0,55 W/(m2K).

Porównując te wartości współczynnika przenikania ciepła do obecnych wymagań, które mówią o Umax ścian zewnętrznych równym 0,30 W/(m2K) (a zlecany to 0,25), to widzimy że dopuszczalna wartość współczynnika U zmniejszyła się prawie czterokrotnie. Dlatego tak wiele starych budynków mieszkalnych jest narażonych na problem zbyt słabych parametrów termoizolacyjnych ścian. 

Ocieplenie od wewnątrz - kiedy jest uzasadnione

Często mamy do czynienia z sytuacją, gdy mieszkańcy narzekają na zbyt niskie temperatury w swoich lokalach. Jednak z różnych powodów nie mogą liczyć na termorenowację całej elewacji. Sytuacja taka ma miejsce, gdy:

• elewacja domu jest oryginalna (np. kamienna) i nie chcemy zakrywać jej warstwą termoizolacji,
• obiekt objęty jest ochroną konserwatora zabytków,
• budynek podlegający termorenowacji znajduje się tuż przy granicy działki, a po ułożeniu nowych warstw na elewacji znalazłyby się one na terenie sąsiada (najczęściej odnosi się to do domów jednorodzinnych).

Wówczas (wbrew zasadom fizyki – specjaliści od fizyki budowli podkreślają, że ścianę należy izolować termicznie zawsze od zewnątrz) można zdecydować się na ocieplenie mieszkania od wewnątrz. Tym sposobem poprawia się komfort cieplny, a w dłuższej perspektywie lokatorzy uzyskują oszczędności na rachunkach za ogrzewanie.

Zobacz również: Ocieplenie mieszkania od wewnątrz płytami klimatycznymi 

Jedną z cech ocieplenia od wewnątrz jest to, że technologia ta nie narusza fasady zewnętrznej, co jest szczególnie ważne, gdy trzeba zachować jej oryginalny wygląd. Ponadto warunki pogodowe nie mają wpływu na realizację ocieplenia tą metodą. Wadą jest fakt, że w przypadku ocieplenia od wewnątrz następuje nieznaczne zmniejszenie powierzchni ocieplanego lokalu, wynikające z dołożenia do ściany płyty izolacyjnej o określonej grubości. 

Przykładowy pomiar kamerą termowizyjną - bez termoizolacji i z ociepleniem od wewnątrz

Wieczorem w lutym 2011 roku badaniu termowizyjnemu poddany został jeden z budynków na warszawskim Wawrze. Warunki badania były następujące:

• temperatura wewnątrz pomieszczenia 23°C,
• temperatura zewnętrzna –7°C,
• brak opadów atmosferycznych,
• wiatr  o prędkości mniejszej niż 2 m/s.

Szczególną uwagę zwrócono na ściany kolankowe w dwóch sąsiadujących ze sobą mieszkaniach. W jednym z lokali ściany kolankowe dodatkowo ocieplono od wewnątrz płytami Ytong Multipor. Zdjęcia z kamery termowizyjnej pokazują, że w przypadku ściany nieocieplonej mamy doczynienia z nierównomiernym rozkładem temperatury, szczególnie w okolicy naroży, gdzie najniższa temperatura wynosiła 8,8°C. Utrzymywanie się tak niskiej temperatury w narożu pokoju w dłuższych okresach (kilka tygodni) może prowadzić do rozwoju grzybów i pleśni na wewnętrznej powierzchni ściany.

W nieocieplonym murze widać również wyraźny wpływ spoin na izolacyjność termiczną przegrody. Gruba warstwa zaprawy murarskiej łączącej elementy murowe to ciągły mostek termiczny na całej powierzchni ściany.

Ściana ocieplona od wewnątrz (w prezentowanym przykładzie wykorzystano mineralne płyty z betonu komórkowego o gęstości 115 kg/m3 i współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,045 W/(mK)) charakteryzuje się równomiernym rozkładem temperatury, która prawie na całej powierzchni ściany wynosi ok. 18°C. Obniżenie temperatury ma miejsce jedynie w narożu, co jest trudnym do uniknięcia efektem układu geometrycznego ścian.