Mirabelki to sierpniowe owoce. Są idealne na różne przetwory. Sprawdź, jakie właściwości mają te śliwki i jak uprawiać mirabelki w ogrodzie

Mirabelki stanowią odmianę śliwy domowej. Żółte owoce o średnicy najwyżej 2-3 centymetrów świeżo pachną, są soczyste i smaczne. No i zdrowe: mają w składzie witaminy C, E i B6, prowitaminę A i wiele innych cennych antyoksydantów. Zawierają też wapń, potas, żelazo, fosfor i magnez oraz kwasy organiczne – jabłkowy i cytrynowy, a ponadto pektyny i garbniki.

Dobroczynne składniki znajdują się zarówno w świeżych, jak i suszonych mirabelkach. Owoce te korzystnie wpływają na jelita, regulując ich pracę. Poprawiają krążenie krwi. Przeciwdziałają miażdżycy. Zwalczają tzw. zły cholesterol i powodujące jego odkładanie wolne rodniki, które przyczyniają się też do rozwoju m.in. chorób nowotworowych. Kto jest na diecie, też może sięgać po mirabelki. 100 gramów tych owoców ma ok. 60 kcal, choć wartość ta może się nieco wahać zależnie od odmiany. Te żółte, drobne owoce mają zastosowanie również w kosmetyce – pomagają m.in. nawilżyć skórę i pozbyć się pękających naczynek, tzw. pajączków na policzkach, a okłady z wyciągiem z mirabelek przyspieszają gojenie się ran.

Zobacz także: Te śliwki to niedoceniany skarb polskich ogrodów. Wspomagają wzrok, trawienie i krążenie

Wszyscy robiący domowe przetwory też znają dobrodziejstwa mirabelek. To z nich produkuje się dżemy, powidła, wina czy nalewki.

Mirabelki były popularne za czasów naszych babć. Wówczas drzewka rosły w ich sadach. Potem stały się zapomniane. Mówi się, że wyparły je inne owoce. W latach 90. jednak nastąpił zwrot i obecnie mirabelki znowu są na fali. Do Polski swoista moda na mirabelki przyszła z Zachodu, a konkretnie – z Niemiec. Na początku lat 90. tamtejsi naukowcy zaczęli pracować nad nowymi odmianami mirabelki powstającymi m.in. ze skrzyżowania innych odmian mirabelek. I się im udało, chociaż odmiany te występują głównie lokalnie, w niektórych rejonach Niemiec.

Teraz najczęściej w sadach spotyka się znane od dawna w Europie Zachodniej odmiany samopylne:

• Mirabelka z Nancy (mają żółtą skórkę z pomarańczowym rumieńcem),
• Mirabelka Flotowa (żółta albo jasnoróżowa skórka z nalotem i cętkami).

Śliwa, na której rosną mirabelki, ma zazwyczaj tylko 5-6 metrów wysokości, ale wydaje żółte owoce nawet przez ponad 30 lat. Nie są bardzo trudne w uprawie ani wymagające. To rośliny dobrze przystosowane do klimatu i odporne na mróz. Najlepiej owocują w miejscach słonecznych, na żyznych glebach, np. gliniasto-piaszczystych. Nie lubią podłoża zbyt piaszczystego ani mokrego, choć docenią wilgotne. Lubią nawozy organiczne. Młode drzewka warto podlewać po posadzeniu, a starsze — w przypadku przedłużającej się suszy. Najlepiej sadzić je wiosną, można także jesienią. Obecnie można spotkać mirabelki szczepione na ałyczy.

Sprawdź: Co warto siać w sierpniu? Te warzywa zbierzesz jeszcze w tym sezonie

Mirabelki łatwo jest pomylić z inną odmianą śliwy, zwaną ałyczą. Drzewo, na którym rośnie ałycza, jest większe, ma zazwyczaj 6-10 metrów wysokości i wydaje owoce mniejsze od mirabelek. Poza tym mirabelki łatwo odchodzą od pestki, a ałycza – słabo. Jednak w praktyce smak i właściwości tych owoców są na tyle podobne, że ich pomylenie nie ma żadnych negatywnych konsekwencji.

Na mirabelkach widać czasem mszycę. Te niewielkie owady, wysysające soki z rośliny, najlepiej wyeliminować, spryskując je rozcieńczoną gnojówką z pokrzywy lub opryskiem na bazie czosnku.

Szarka (inaczej ospowatość śliwy) to główna choroba atakująca mirabelki. Jest to choroba wirusowa. Porażone nią rośliny dostają żółtych albo brunatno-szarych plam na liściach i owocach. Owoce zbyt wcześnie dojrzewają i opadają. Niektórzy ogrodnicy na walkę z szarką stosują środki chemiczne, ale większość z nich uważa, że nie ma skutecznego ratunku dla drzewa zaatakowanego przez szarkę. Trzeba je po prostu wyrwać z korzeniami i spalić.

Na drzewie mogą też pojawić się grzyby, choćby brunatna zgnilizna. Jej objawem są brązowiejące pędy, liście i kwiaty, które zasychają i się łamią. Na owocach natomiast pojawiają się brunatne plamy, które z czasem zajmują całą powierzchnię owocu. Odcinanie zarażonych części drzewa bywa skuteczne, ale lepiej zastosować preparaty do walki z grzybami (fungicydy).