Mirabelki - właściwości, wartości odżywcze i zastosowanie tych owoców

Mirabelki stanowią odmianę śliwy domowej. Żółte owoce o średnicy najwyżej 2–3 centymetrów świeżo pachną, są soczyste i smaczne. No i zdrowe: mają w składzie witaminy C oraz E, prowitaminy A i B6, fruktozę, glukozę i sacharozę. Zawierają też wapń, potas, żelazo, fosfor i magnez oraz kwasy organiczne – jabłkowy i cytrynowy, a także pektyny oraz garbniki.

Jakie właściwości ma mirabelki

Dobroczynne składniki znajdują się zarówno w świeżych, jak i suszonych mirabelkach. Owoce te korzystnie wpływają na jelita, regulując ich pracę. Poprawiają krążenie krwi. Przeciwdziałają miażdżycy. Zwalczają tzw. zły cholesterol, nadmiar tłuszczu i wolne rodniki, które przyczyniają się do chorób nowotworowych. Kto jest na diecie, też może sięgać po mirabelki. 100 gramów tych owoców ma od 80 do 120 kalorii, zależnie od odmiany. Te żółte, drobne owoce mają zastosowanie również w kosmetyce – pomagają m.in. nawilżyć skórę i pozbyć się pękających naczynek, tzw. pajączków na policzkach, a okłady z wyciągiem z mirabelek przyspieszają gojenie się ran. Przemysł spożywczy też zna dobrodziejstwa mirabelek. To z nich produkuje się dżemy, powidła, wina czy nalewki.

Druga młodość mirabelki

Mirabelki były popularne za czasów naszych babć. Wówczas drzewka rosły w ich sadach. Potem stały się zapomniane. Mówi się, że wyparły je inne owoce. W latach 90. jednak nastąpił zwrot i obecnie mirabelki znowu są na fali. Do Polski swoista moda na mirabelki przyszła z Zachodu, a konkretnie – z Niemiec. Na początku lat 90. tamtejsi naukowcy zaczęli pracować nad nowymi odmianami mirabelki powstającymi m.in. ze skrzyżowania innych odmian mirabelek. I się im udało, chociaż odmiany te występują głównie lokalnie, w niektórych rejonach Niemiec.

Odmiany mirabelki

Teraz najczęściej w sadach spotyka się znane od dawna w Europie Zachodniej odmiany samopylne:

• Mirabelka z Nancy (mają żółtą skórkę z pomarańczowym rumieńcem),
• Mirabelka Flotowa (żółta albo jasnoróżowa skórka z nalotem i cętkami).

Niemcy czasem płacą za mirabelki kilka razy więcej niż za śliwki węgierki.

Śliwa, na której rosną mirabelki, ma zazwyczaj tylko 5–6 metrów wysokości, ale wydaje żółte owoce nawet przez ponad 30 lat.

Mirabelka kontra ałycza

Mirabelki łatwo jest pomylić z inną odmianą śliwy, zwaną ałyczą. Drzewo, na jakiej rośnie ałycza, jest większe, ma zazwyczaj 6–10 metrów wysokości i wydaje owoce mniejsze od mirabelek. Poza tym mirabelki łatwo odchodzą od pestki, a ałycza – słabo.

Szkodniki i choroby mirabelki

Na mirabelkach widać czasem mszycę. Te niewielkie owady, wysysające soki z rośliny, najlepiej wyeliminować, spryskując je wywarem z gnojówki np. z pokrzywy, opryskiem z dużą zwartością czosnku lub środkami chemicznymi.

Szarka (inaczej ospowatość śliwy) to główna choroba atakująca mirabelki. Jest to choroba wirusowa. Porażone nią rośliny dostają żółtych albo brunatno-szarych plam na liściach i owocach. Owoce zbyt wcześnie dojrzewają i opadają. Niektórzy ogrodnicy na walkę z szarką stosują środki chemiczne, ale większość z nich uważa, że nie ma skutecznego ratunku dla drzewa zaatakowanego przez szarkę. Trzeba je po prostu wyrwać z korzeniami i spalić.

Na drzewie mogą też pojawić się grzyby, choćby brunatna zgnilizna. Jej objawem są brązowiejące pędy, liście i kwiaty, które zasychają i się łamią. Na owocach natomiast pojawiają się brunatne plamy, które z czasem zajmują całą powierzchnię owocu. Odcinanie zarażonych części drzewa bywa skuteczne, ale lepiej zastosować preparaty chemiczne do walki z grzybami.