Kwietniowe cięcie drzew i krzewów. Jakie rośliny trzeba przyciąć w tym miesiącu i jak to zrobić?

Myśląc o cięciu drzew owocowych w kwietniu myślimy głównie o brzoskwiniach, które z powodu wrażliwości na niskie temperatury nie powinny być cięte pod koniec zimy, tylko w kwietniu. W ich przypadku zabiegu nie wolno zaniechać, gdyż nie przycinane mocno się rozkrzewią, a rozrośnięta korona będzie zacieniać rozwijające się owoce, wpływając na jakość i wielkość plonów. Warto też pamiętać, że pąki kwiatowe u brzoskwini tworzą się na pędach jednorocznych, dlatego brzoskwinia musi być silnie cięta każdego roku.

W początkowych latach uprawy wymaga systematycznego formowania (drzewka powinny być prowadzone nisko, aby ich korona zimą jak najmniej ucierpiała od chłodów), później natomiast oczekuje głównie skracania pędów i gałęzi oraz prześwietlania korony, co zapobiega jej nadmiernemu zagęszczeniu się. Zabieg zawsze należy przeprowadzić zgodnie z zasadami przycinania brzoskwini, z którymi wcześniej należy się zapoznać.

W sadzie czeka nas więc już niewiele pracy, za to ogród ozdobny w kwietniu będzie wymagał znacznie więcej uwagi. Cięcia przede wszystkim będą oczekiwały róże, których kondycja po zimie może być kiepska. Na początku miesiąca, po zdjęciu zimowego zabezpieczenia, powinniśmy więc dokładnie obejrzeć krzewy i przeprowadzić cięcie sanitarne, polegające na usunięciu wszystkich pędów przemarzniętych, uschniętych, złamanych, uszkodzonych, obumarłych i chorych oraz odrostów wyrastających z podkładki.

Następnie możemy przystąpić do cięcia zasadniczego, zgodnego z zaleceniami dla danej grupy róż, gdyż inaczej tnie się róże wielkokwiatowe, inaczej rabatowe, a jeszcze inaczej parkowe i pnące. Zasady przycinania różnych odmian róż:

• Róże wielkokwiatowe to róże o dużych kwiatach, pojawiających się na pędach tegorocznych, dlatego przycina się je zwykle bardzo nisko (nad 3-4 oczkiem ponad ziemią) i tylko krzewy mające pozostać wyłącznie ozdobą rabaty, a nie wazonów, tnie się nieco wyżej (nad 5-8 oczkiem ponad ziemią).
• Róże rabatowe lub tzw. wielokwiatowe tnie się podobnie, jak wielkokwiatowe (nad 5-8 oczkiem).
• Róże parkowe, które kwitną raz w roku na pędach dwuletnich i starszych, nie wymagają systematycznego przycinania, z wyjątkiem zabiegów odmładzających i prześwietlających, wykonywanych w miarę potrzeb.
• Odmianom powtarzającym kwitnienie, wiosną skraca się końce pędów o 1/3 długości.
• Róże pnące także tnie się na dwa sposoby: kwitnące raz w roku pozostawia się niemal bez cięcia, wykonując jedynie zabiegi sanitarne, z kolei różom kwitnącym dwa razy w roku, skraca się boczne pędy nad 2-3 oczkiem.

W kwietniu tnie się także lubiane i popularne, ale dość wrażliwe na niskie temperatury lawendy wąskolistne, które zawiązują pąki kwiatowe na końcach pędów tegorocznych. Przycina się je dość mocno, skracając pędy na wysokości nawet kilku centymetrów nad ziemią. Zabieg może wydawać się dość radykalny, ale dzięki niemu krzewinka wypuści dużo młodych przyrostów i obficie zakwitnie wczesnym latem. Bez cięcia po kilku latach zacznie ogałacać się z liści od dołu i straci ładny, gęsty pokrój. Będzie też słabiej kwitła.
W taki sam sposób trzeba przyciąć też wrzosy, które kwitną pod koniec lata i jesienią wzdłuż pędów tegorocznych.

W kwietniu należy również przyciąć krzewy, które zawiązują pąki kwiatowe na tegorocznych pędach jak hortensje bukietowe czy budleje Davida (pędy tnie się ok. 30-50 cm ponad ziemią).

Kwiecień to także dobry czas na przycinanie wrażliwych na mróz krzewów liściastych zimozielonych (zwykle druga połowa kwietnia) takich jak np. laurowiśnia, bukszpan czy mahonia pospolita. Pod koniec miesiąca można też przyciąć kończące kwitnienie forsycje, którym skraca się przekwitłe pędy o połowę.