Tawułki pięknie kwitną i urosną w lekkim cieniu. To kolorowe kwiaty na lata. Sprawdź, jak o nie zadbać, żeby pięknie kwitły

Tawułki ogrodowe mają kilka gatunków, jednak wszystkie wyglądają podobnie. Ich liście najczęściej są złożone, pierzaste, a poszczególne listki mają ząbkowane brzegi.

Tworzą ładne kępy, z których wyrastają pędy kwiatowe. Mają one czerwonawe lub brązowe zabarwienie i są pokryte delikatnymi włoskami (owłosione i brązowawe są też liście wychodzące z ziemi po zimie). Na szczytach tych pędów pojawiają się kolorowe kwiaty. Są one drobniutkie, ale jest ich dużo i tworzą piękne wiechy kwiatów. Tawułki kwitną na różne kolory, najczęściej są to odcienie różu, fioletu, czerwieni, są też białe.

Sprawdź też: Jak wygląda tawuła japońska, która jest krzewem i jak ją uprawiać

Tawułki najczęściej uprawiane w Polsce należą do trzech gatunków, ale mają znacznie więcej odmian. Różnice w ich wyglądzie to raczej sprawa dla znawców i botaników, ale warto wiedzieć, że tawułki japońskie są stosunkowo najniższe, bo dorastają od 50 do 100 cm wys., podczas gdy chińskie mogą mieć nawet 2 m wys. Tawułki chińskie z kolei w miarę dobrze znoszą przejściową suszę, ale są mniej odporne na mróz niż japońskie i Arendsa.
Gatunki różnią się też terminem kwitnienia. Najwcześniej kwitną tawułki japońskie (maj-czerwiec), później chińska (lipiec/sierpień-wrzesień). Jednak najdłuższym okresem kwitnienia charakteryzują się tawułki Arendsa – trwa on od czerwca do października. Są to rośliny mieszańcowe, stworzone przez niemieckiego ogrodnika Georga Arendsa, od którego nazwiska pochodzi ich nazwa. Tawułki Arendsa są też najbardziej zróżnicowane, jeśli chodzi o wielkość roślin i kolorystykę kwiatów.

Uwaga! Nie mylmy tawułek (Astilbe) z tawułami (Spiraea). Pomimo podobnej nazwy to różne rośliny! Tawułki, o których mowa w tym artykule to byliny (ich części naziemne zanikają na zimę), natomiast tawuły to krzewy. I choć niektóre ich gatunki, np. tawuła Douglasa, kiedy kwitnie, na pierwszy rzut oka może przypominać tawułkę, to uprawia się je i pielęgnuje inaczej. Stąd dowiesz się więcej o tawułach:

Tawułki nie są trudne w uprawie i przez lata mogą pięknie kwitnąć, ale trzeba spełnić ich podstawowe wymagania. To rośliny, które zdecydowanie wolą lekki cień od pełnego słońca. Jeśli posadzimy je w słonecznym miejscu, będą potrzebowały znacznie więcej wody!
Tawułki muszą też mieć żyzną, przepuszczalną i próchniczą ziemię. Warto regularnie zasilać je kompostem, który poprawi strukturę ziemi i dostarczy składników odżywczych roślinom. Warto wiedzieć, że tawułki nie przepadają za nawozami mineralnymi.

Uwaga: jeśli tawułka będzie rosła na suchej i niezbyt żyznej ziemi, to albo zamrze, albo będzie wyglądała źle. Jeśli wytworzy kwiaty, to będą one wątłe i szybko przekwitną.

Jedną z ważniejszych rzeczy w uprawie tawułek jest zapewnienie im wilgotnego podłoża. Jeśli nie pada, trzeba je podlewać (nawet te, które rosną w ocienionych miejscach). Podłoże wokół nich warto wyściółkować (np. agrowłókniną i korą), bo to ograniczy parowanie wody z gleby.

Większość gatunków i odmian jest dostatecznie odporna na mróz. Jednak młode rośliny, szczególnie posadzone jesienią, można okryć stroiszem (gałązkami iglaków) lub ściółkować kompostem, który przy okazji użyźni ziemię. Można je także okryć ziemią liściową, a jeśli rosną pod drzewami liściastymi, to po prostu zostawić na nich opadłe liście.
Tawułkom czasem szkodzą wiosenne przymrozki, bo schodzą one dość wcześnie (marzec/kwiecień), a takie młodziutkie pędy są wrażliwe na zimno, które może pojawić się wiosną. Jeśli ma się tak zdarzyć, okryjmy je włókniną, stroiszem itp.

Kiedy tawułki przekwitną, należy ściąć ich kwiatostany wraz z częścią pędu (do liści). Natomiast przed zimą można ściąć jej liście.

Sadzonki tawułek najczęściej są sprzedawane w doniczkach. Takie rośliny można sadzić przez cały sezon, choć najbardziej korzystna jest wiosna i jesień. Czasem można także kupić same kłącza tawułek – są one w sklepach, czasem nawet marketach, sprzedawane wiosną. To dobry czas na ich sadzenie, ale trzeba wiedzieć, że w przypadku tych kupionych w markecie, jest to dość ryzykowne. Tawułki są dość podatne na uszkodzenia, a w takich sklepach rzadko są traktowane z należytą ostrożnością.
Jeśli już mamy tawułki, możemy je samodzielnie rozmnożyć i rozsadzić. Wczesną wiosną lub jesienią (kiedy przekwitną), należy je wykopać i rozdzielić kłącza, a następnie od razu posadzić. Warto to robić co kilka lat, jako zabieg odmładzający rośliny.

Tawułki oczywiście najlepiej sadzić z roślinami, które mają zbliżone wymagania. Są wśród nich m.in. funkie, żurawki, runianki japońskie, języczki pomarańczowe, świecznice, różne paprocie, niektóre bodziszki, brunnery wielkolistne, ułudki wiosenne, bergenie, parzydło leśne (które wygląda podobnie do tawułek).
Sadząc rośliny, sprawdźmy, jaką wielkość będą osiągać, bo zależy to od gatunku i odmiany. Miejsce wśród sąsiadujących roślin wybierzmy uwzględniając ten czynnik. Warto też wiedzieć, że tawułki świetnie wyglądają w swoim własnym towarzystwie i większa ich kępa, czy to jednokolorowych roślin, czy różnobarwnych – prezentuje się bardzo atrakcyjnie.