Kwiaty na balkon i do ogrodu, które wytrzymają ekstremalne słońce i suszę! Polecamy najbardziej wytrzymałe i piękne rośliny

Te rośliny pochodzą przede wszystkim z pustynnych i gorących regionów południowej Afryki. Są więc przyzwyczajone do ekstremalnych temperatur, mocnego nasłonecznienia i niedostatku wody. Tę ostatnią potrafią gromadzić w pędach i liściach, co pozwala im przetrwać bez nawadniania (są sukulentami). Dlatego świetnie nadają się do uprawy nawet w mocno nasłonecznionych miejscach i na suchych glebach.

Botanicznie panuje z nimi pewne zamieszanie – bywają zaliczane do różnych gatunków i rodzajów, a do tego dochodzą różne nazwy, używane potocznie. Ostatnio większość z nich jest zaliczana do rodziny przypołudnikowatych (znanej również pod wdzięczną nazwą pryszczyrnicowatych). Wyjątkiem są portulaki, które należą do innej rodziny, a najbardziej dekoracyjne – portulaki wielkokwiatowe – pochodzą z Ameryki Południowej.

Jeśli jednak chcemy uprawiać te kwiaty dla ich urody i wytrzymałości, niespecjalnie musimy się tymi podziałami przejmować. Podstawowe wymagania tych roślin są bardzo zbliżone, podobnie jak ich budowa i wygląd. Przedstawiamy rośliny, które lubią słoneczne i suche warunki, a przy tym najczęściej występują w sprzedaży. Podajemy też różne nazwy, pod jakimi są znane i oferowane.

To dwa najbardziej znane gatunki przypołudników. Przypołudnik Coopera tworzy płożące się pędy, ma mięsiste, wydłużone i wąskie liście. Jego kwiaty są stosunkowo duże (3-5 cm średnicy), mają ciemnoróżowe płatki o lśniącej powierzchni, natomiast ich środki są jasne. Roślina bywa też nazywana delospermą Coopera lub stokrotką afrykańską.

Przypołudnik kryształkowy, znany też jako kryształka lśniąca, tworzy pędy długości 20-60 cm, jego liście są szersze, a kwiaty nieco mniejsze i najczęściej mają biały lub kremowy kolor. Cechą charakterystyczną, a także dość ozdobną, są maleńkie przezroczyste pęcherzyki wypełnione wodą. Pokrywają liście i sprawiają, że wyglądają one, jakby były pokryte drobnymi kroplami rosy lub właśnie kryształkami (z kolei angielskie nazwy nawiązują do lodu „crystalline ice plant” lub „ice plant”).

Słonecznica to roślina znana jako delosperma, ale bywa też nazywana przypołudnikiem. W ostatnich sezonach w sprzedaży najbardziej popularna jest słonecznica wysokogórska (Delosperma nubigenum). Również ma mięsiste, dość krótkie liście, w których gromadzi wodę. Jej pędy płożą się, a dorastają do kilkunastu centymetrów długości. Dość charakterystyczne są kwiaty słonecznicy, które mają intensywnie żółty kolor.

Dorotka stokrotkowata znana jest również jako przypołudnik stokrotkowaty oraz pod botaniczną nazwą Dorotheanthus, czyli kwiat Doroty. Liście dorotki są wydłużone i również pokryte pęcherzykami z wodą. Pędy dorastają do ok. 25 cm. Zaletą dorotek jest to, że ich kwiaty mają przeróżne kolory – od białego, przez kremowe i żółte oraz odcienie różu, po bordo. Płatki mogą być też niemal białe u nasady i kontrastować z ciemnym „oczkiem” w środku. Kwiaty są też wyjątkowo duże, bo mogą mieć do 5 cm średnicy.

Aptenia sercolistna bywa też sprzedawana pod nazwą stokrotka grecka oraz przypołudnik zwisający, a ponadto przypołudnik sercowaty. Aptenia ma stosunkowo długie pędy (do 60 cm) i szerokie, sercowate liście. Jej kwiaty są drobne, a płatki najczęściej mają karminowy kolor (bywają też różowe i białe). Centralna część kwiatu jest jasna. Ciekawie wygląda odmiana Variegata o liściach z jasnymi przebarwieniami.

Wymienione wyżej rośliny mają kwiaty o budowie przypominającej stokrotki, z licznymi, cienkimi płatkami. W odróżnieniu od nich portulaka wielkokwiatowa ma stosunkowo szerokie płatki o błyszczącej powierzchni i przeróżnych, najczęściej intensywnych kolorach. Portulaki mogą mieć kwiaty białe, żółte, pomarańczowe, jasno- i ciemnoróżowe, czerwone. Istnieją także odmiany o kwiatach pełnych, przypominających miniaturowe róże. Liście portulaki wielkokwiatowej są najczęściej igiełkowate i mięsiste – również one (oraz ich pędy) gromadzą wodę. Istnieją ponadto odmiany o szerszych liściach i dłuższych pędach.

Sprawdź: Jak podlewać kwiaty, gdy jest upał? Na te błędy uważaj!

Te rośliny mają bardzo zbliżone wymagania uprawowe. Po pierwsze – wymagają słońca. Ich kwiaty rozwijają się tylko w słoneczne dni. Poza tym koniecznie muszą mieć przepuszczalną ziemię, ale warto, by zawierała i materię organiczną, i próchnicę. W ogrodzie można je uprawiać na piaszczystym, żwirowym czy kamienistym podłożu, ale warto wzbogacić je w kompost. W doniczce ziemię kompostową (można ją kupić) warto przemieszać z podłożem do sukulentów i kaktusów lub piaskiem. Doniczka koniecznie musi mieć odpływ!

Te rośliny wymagają sporadycznego nawadniania. Kwiaty w doniczkach podlewamy, kiedy ziemia przeschnie na kilka centymetrów, a w ogrodzie – przy naprawdę przedłużającej się suszy. Warto zwracać uwagę na stan liści i pędów – jeśli są jędrne, wypełnione wodą, z podlewaniem można poczekać. Natomiast jeśli zaczynają się marszczyć, warto dostarczyć roślinom wodę.
Jeśli pada i jest chłodno, dobrze jest chronić je przed deszczem, co jest zdecydowanie łatwiejsze w przypadku roślin uprawianych w pojemnikach.

Wszystkie te rośliny są niezbyt wysokie i mają płożące pędy. Są idealne na słoneczne skalniaki, gdzie panują odpowiednie warunki dla nich. Ładnie rozrastają się (ale w naszym klimacie nie są ekspansywne), tworząc poduchy kwiatów. Można obsadzać nimi także murki. Zarówno w ogrodzie, jak i w doniczce, różne wyżej omówione gatunki można sadzić razem. Rośliny o dłuższych pędach, jak aptenia czy przypołudnik kryształkowy, można umieszczać w wiszących doniczkach.

Większość roślin odpornych na słońce i do suszę kupimy w sklepach ogrodniczych w postaci gotowych, kwitnących już sadzonek. Nie są specjalnie drogie (w zależności od wielości i gatunku kosztują od ok. 6 do 12 zł), a jest to najszybszy i najskuteczniejszy sposób ich pozyskania.

Wiosną (marzec-kwiecień) można też wysiać ich nasiona do doniczek w domu. Jednak siewkom trzeba zapewnić dużo światła. Nasiona sieje się płytko. Młode rośliny pikuje się, kiedy mają po dwa-trzy liście właściwe. Na zewnątrz można je sadzić, gdy minie ryzyko przymrozków (po 15. maja), a wcześniej należy je zahartować, stopniowo przyzwyczajając do warunków zewnętrznych.

Skutecznym i wydajnym sposobem jest też rozmnażanie przez sadzonki pędowe, jednak w tym celu trzeba mieć już jakąś roślinę. Ścięty pęd (długości ok. 10 cm) można ukorzenić w wodzie lub bezpośrednio w przepuszczalnym podłożu. Korzenie pojawiają się szybko, a rośliny dobrze się przyjmują. Warto pamiętać o tym, gdy przypadkowo złamie się pęd – nie wyrzucajmy go, ale włóżmy do szklanki z wodą, a wkrótce będziemy mieć nową roślinkę.

Większość tych roślin ma niską odporność na mróz. Najbardziej odporna jest słonecznica, która zniesie spadek temperatury do -20 st. C oraz przypołudnik Coopera (do -8 st. C). Wymagają jednak zabezpieczenia na zimę. Pozostałe przymrozek zniszczy od razu.

Rośliny, które są bylinami – czyli wszystkie z wyjątkiem portulaki – można spróbować przechować w chłodnym, ale koniecznie jasnym pomieszczeniu, przy podlewaniu ograniczonym do minimum. Jednak nie zawsze się to udaje, a wygląd roślin po zimie często jest dość marny. Natomiast jesienią można pobrać z roślin sadzonki pędowe i ukorzenić je w wodzie lub doniczce. Sadzonki muszą mieć dużo światła! Ta metoda bardzo dobrze sprawdza się np. w przypadku aptenii.

Zobacz, jak wyglądają opisane kwiaty, które są najbardziej odporne na słońce i suszę