Co to jest korozja biologiczna elewacji budynku? Są to różne formy zniszczenia zewnętrznych powłok fasady domu. Wywołane są one działaniem żywych organizmów, takich jak: grzyby, pleśnie oraz glony.
Gdzie występuje największe zagrożenie korozją biologiczną?
Na korozję biologiczną najbardziej narażone są elewacje północne, słabo oświetlone promieniami słonecznymi. Rozwojowi mikroorganizmów sprzyja także bliskość drzew i krzewów oraz kurz komunikacyjny i przemysłowy, który zawiera związki organiczne. Ponadto grzyby rozwijają się szybciej w sąsiedztwie zbiorników wodnych – związane jest to głównie z podwyższoną wilgotnością powietrza.
Skażenie mikrobiologiczne elewacji często występuje również w miejscach, gdzie popełniono błędy wykonawcze lub widoczne są nieszczelności w pokryciu dachowym, rynnie lub rurze spustowej.
Grzyby i pleśnie najlepiej rozwijają się na porowatej powierzchni fasady. Ułatwia ona przyczepienie się porostów oraz gromadzenie się kurzu i brudu stanowiącego pożywkę dla zarodników. Większość tynków elewacyjnych daje strukturę, której powierzchnia po związaniu spełnia wymienione warunki. Dodatkowo korozja mikrobiologiczna jest w znacznym stopniu konsekwencją jakości spoiwa używanego w produkcji tynku i stopnia elektrostatyczności gotowej powłoki tynkarskiej na elewacji.
Jak chronić elewację przed skutkami korozji mikrobiologicznej?
Aby zapobiegać korozji mikrobiologicznej na elewacji, warto stosować materiały, które przeciwdziałają rozwojowi mikroorganizmów na jej powierzchni. Dostępne są tynki i farby, do których już na etapie produkcji dodawane są spoiwa o niskiej elektrostatyczności (przyciągają mniej kurzu). Dodatkowo mogą one zawierać substancje czynne, które neutralizują pojawiające się zarodniki mikroorganizmów i zapobiegają w ten sposób korozji biologicznej tam, gdzie jest ryzyko jej wystąpienia.
Gotowe do użycia masy tynkarskie i farby – szczególnie te zawierające żywice organiczne – już w postaci mokrej są doskonałą pożywką dla pleśni i grzybów. Z tego względu zabezpieczane są specjalnymi substancjami czynnymi „in can", które hamują rozwój mikroorganizmów w opakowaniu (gdy je przechowujemy). W ten sposób produkty są chronione do czasu ich użycia. Po aplikacji na ścianę, związaniu i wyschnięciu tynku lub farby, aktywne substancje ochronne narażone są najczęściej na wypłukiwanie przez opady deszczu.
Droższe produkty wzbogacone są substancjami aktywnymi odpornymi na wymywanie. Uwalniane w trakcie użytkowania budynku substancje neutralizują mikroorganizmy, takie jak: glony, grzyby i pleśń na elewacji. Substancje są też odporne na działanie promieniowania UV. Uaktywniają się one dopiero po wyschnięciu masy tynkarskiej, chroniąc ją przed rozwojem mikroorganizmów przez wiele lat.
