Dzbanecznik włochaty jak małpa? Nowy gatunek z Borneo

Dzbaneczniki (Nepenthes) to mięsożerne rośliny, które od wieków fascynują botaników i miłośników przyrody. Występują głównie w południowo-wschodniej Azji, ale można je spotkać także w Afryce (np. na Madagaskarze) i na wyspach Oceanii. Ich naturalnym środowiskiem są wilgotne lasy deszczowe, tropikalne lasy górskie, lasy bagienne, a nawet sawanny.

Te rośliny są znane z niezwykłych dzbanków, które pełnią rolę pułapek. Dzięki nim dzbaneczniki potrafią chwytać owady, a nawet drobne zwierzęta, które następnie trawią. Niektóre gatunki wykorzystują swoje dzbanki także do gromadzenia odchodów zwierząt i resztek roślinnych. W przypadku Nepenthes pongoides te efektowne pułapki mogą osiągać aż 45 cm długości i pomieścić ponad dwa litry wody.

Sprawdź: Jak uprawiać dzbaneczniki w domu? Tak zadbaj o te rośliny

Nowy gatunek odkryto na górze w stanie Sabah, w północno-wschodniej części wyspy Borneo. Nepenthes pongoides należy do największych spośród dotychczas opisanych dzbaneczników. Jego szczególną cechą jest rudawe „futro” pokrywające spodnie strony liści. Owa cecha skojarzyła odkrywców z orangutanem borneańskim (Pongo pygmaeus), co dało nazwę nowemu gatunkowi.

Podczas dwóch wypraw znaleźliśmy jedynie 39 egzemplarzy Nepenthes pongoides, co sugeruje, że gatunek jest rzadki i może być zagrożony wyginięciem – powiedział Alastair Robinson z Royal Botanic Gardens w Melbourne, główny odkrywca rośliny.

Nepenthes pongoides, podobnie jak inne dzbaneczniki, jest narażony na działalność człowieka. Ze względu na swoje imponujące dzbanki, dzbaneczniki cieszą się dużym zainteresowaniem na czarnym rynku ogrodniczym. Niestety, nowo odkryty gatunek nie jest wyjątkiem.

Jeszcze przed dotarciem badaczy na miejsce istniały dowody na to, że przebywali w tym rejonie nielegalni poszukiwacze roślin i kradli okazy, ponieważ dzbaneczniki były wystawiane na sprzedaż w Internecie – zaznaczył Robinson.

Kradzież unikatowych okazów to nie jedyne zagrożenie. Niszczenie siedlisk przez wylesianie, a także ograniczona liczba odkrytych roślin, to czynniki, które mogą wpłynąć na przetrwanie tego gatunku.

Dzbaneczniki, ze względu na swoją unikalność i rzadkość, są objęte ochroną w wielu krajach. Wiele gatunków znajduje się na listach roślin zagrożonych wyginięciem, a handel nimi jest regulowany przez międzynarodowe konwencje, takie jak CITES (Konwencja o międzynarodowym handlu gatunkami zagrożonymi wyginięciem). Ochrona tych roślin ma na celu zapobieganie ich nielegalnemu pozyskiwaniu i handlowi, co jest kluczowe dla zachowania bioróżnorodności.

W Polsce dzbaneczniki nie występują naturalnie, jednak nasz kraj może poszczycić się obecnością innych roślin owadożernych. W polskich torfowiskach i lasach można spotkać 14 gatunków roślin mięsożernych, reprezentujących różne rodzaje. Najbardziej znane spośród nich są rosiczki, które fascynują swoimi lepkimi liśćmi, zdolnymi do chwytania drobnych owadów.

Dzbaneczniki można jednak nabyć w Polsce w różnych sklepach ogrodniczych, zarówno stacjonarnych, jak i internetowych. Popularne odmiany to między innymi Dzbanecznik smukły czy hybrydowy Dzbanecznik 'Rebecca Soper'. Przed zakupem warto upewnić się, że wybrany gatunek jest odpowiedni do warunków, jakie możemy zapewnić w domu, oraz zapoznać się z jego wymaganiami dotyczącymi pielęgnacji.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź RegioDom codziennie. Obserwuj RegioDom.pl!