Daglezja to piękna, ale duża „choinka”. Sprawdź, jak uprawiać to drzewo i jakie odmiany wybrać do małego ogrodu

Mało które drzewo iglaste może pochwalić się tak majestatycznym wyglądem i eleganckim pokrojem jak należąca do rodziny sosnowatych daglezja. Roślina może też poszczycić się niezwykłą jak na drzewa długowiecznością (w naturze może żyć nawet ponad 1300 lat), niebywale szybkim wzrostem i imponującymi rozmiarami (potrafi dorastać do ponad 100 m wysokości).

Rodzaj daglezja liczy sobie zalewie kilka gatunków, z których najpopularniejsza jest daglezja zielona, nazywana też jedlicą Douglasa. To drzewo pokrojem przypomina świerka. Tworzy strzelisty pień i ma szeroko rozpostarte gałęzie. Jego pędy są gęsto pokryte płaskimi, miękkimi, długimi, zielonymi, błyszczącymi igłami, nadającymi mu luźny, stożkowaty, typowo „choinkowy” pokrój. Ciekawą cechą igieł jest cytrusowo-jabłkowy aromat, który wyczuwalny jest po ich roztarciu.

Niezwykle oryginalnym i jednocześnie charakterystycznym elementem daglezji są zwisające, jajowate, wydłużone szyszki, wyposażone w trójzębne łuski wspierające, które wyrastają ponad łuskami nasiennymi. Po dojrzeniu nasion, szyszki w całości opadają z drzewa, można je więc zbierać i wykorzystywać do tworzenia ciekawych dekoracji.

Sprawdź: Jak wykorzystać szyszki iglaków? Przydadzą się w ogrodzie i nie tylko

Daglezja zielona jako gatunek nie odbiega zbytnio rozmiarami i pokrojem od innych daglezji, dlatego nadaje się do uprawy jedynie w dużych ogrodach lub parkach, posiada jednak kilka niższych, a nawet karłowych odmian, które z powodzeniem można uprawiać nawet w niewielkich, przydomowych ogrodach, gdzie wspaniale prezentują się jako solitery, posadzone na eksponowanych stanowiskach lub na wrzosowiskach (np. odm. „Fletcheri”). Bardzo dobrze sprawdzają się też w ogrodach leśnych.
Do ciekawszych odmian daglezji należą m.in.:

• Fletcheri” – odmiana karłowa o poduszkowatym pokroju, wysokość ok. 1 m i podobna szerokość,
• „Hofman” – odmiana o niebieskozielonych igłach, dorastająca do ok. 4-5 m wys.,
• „Glauca Pendula” – odmiana o płaczącym pokroju i niebieskozielonych igłach, osiągająca ok. 5-10 m wys.

Aby jednak móc cieszyć się urodą daglezji we własnym ogrodzie, należy zapewnić roślinie odpowiednie warunki uprawy, bo choć nie jest szczególnie wymagająca i posiada duże zdolności adaptacyjne. Jednak posadzona w złym miejscu będzie słabo się rozwijała, łatwo przemarzała i szybko traciła walory ozdobne. Drzewo preferuje słoneczne stanowiska i żyzne, próchnicze, świeże, dość wilgotne gleby o lekko kwaśnym odczynie pH, urośnie też jednak w półcieniu i na nieco słabszym podłożu. Daglezja zielona dobrze będzie czuła się w ogrodach nadmorskich lub położonych w pobliżu dużych zbiorników wodnych, gdyż bardzo lubi wilgotne, chłodne powietrze. Źle natomiast znosi zanieczyszczenia miejskie, dlatego lepiej nie uprawiać jej w centrach miast.

Sprawdź też: Jak uprawiać świerk w ogrodzie i kiedy najlepiej posadzić to drzewo

Mimo swojego egzotycznego pochodzenia daglezja dobrze radzi sobie w naszym klimacie, jednak pełną mrozoodporność uzyskuje dopiero w starszym wieku, dlatego młode rośliny i delikatniejsze odmiany w pierwszych latach po posadzeniu warto chronić przed mrozem. Z tego samego względu poleca się też ich uprawę w cieplejszych rejonach kraju.

Daglezja posiada bardzo ładny, naturalny pokrój, dlatego nie wymaga systematycznego i zbyt intensywnego cięcia. Przez pierwsze 2-3 lata lepiej w ogóle jej nie przycinać, później można przeprowadzać cięcie korygujące na przedwiośniu (luty-marzec) lub późnym latem (sierpień). Polega ono na skróceniu zbyt długich pędów o 1/3 lub ½ długości, co pozwoli utrzymać pożądany pokrój rośliny. Uwaga: nie poleca się skracać przewodnika, gdyż to może zaburzyć naturalny pokrój rośliny.
W razie potrzeby należy też przeprowadzać ciecie sanitarne, polegające na usunięciu wiosną z drzewa wszystkich pędów chorych, zasuszonych, połamanych lub zdeformowanych.

Sprawdź: Jak uprawiać jodłę koreańską o niezwykłych fioletowych szyszkach? Na to zwróć uwagę

Daglezja zwykle nie sprawia większych problemów w uprawie, jednak może źle reagować na niekorzystne warunki, takie jak: suche lub zanieczyszczone powietrze, mroźne wiatry, nadmierne zagęszczenie, jałowe i piaszczyste podłoża czy mokre i gliniaste gleby. Wtedy zaczyna gorzej się rozwijać, łatwiej przemarza i staje się bardziej podatna na choroby (np. chorobę grzybową – szkocką osutkę daglezji) i ataki szkodników (np. ochojnika daglezjowego).