Skalnica Arendsa to urocza roślina, którą pewnie znasz z widzenia. Posadź ją w ogrodzie, bo warto! Sprawdź, jak o nią zadbać

Skalnica Arendsa jest uprawiana od lat. Kiedyś była jedną z podstawowych roślin skalniakowych, przez co często znamy ją „z widzenia”, ale bywa, że nie kojarzymy nazwy, nie znamy też jej wymagań. A te są niewielkie, co jest jednym z powodów, dlaczego skalnicę Arendsa warto mieć w ogrodzie. Drugim jest uroda tej rośliny.

Ta skalnica jest niewielką rośliną. Jej liście są mocno powycinane i tworzą gęste rozetki. Dorastają do kilku centymetrów wysokości, ale tworzą gęste poduszki i nie zamierają na zimę. Podstawowym kolorem jest oczywiście zielony, ale wyhodowano też odmiany o liściach, które mają jasne obwódki i inne przebarwienia. Ale największą ozdobą skalnicy Arendsa są kwiaty. Wyrastają one na smukłych łodyżkach, przez co wyglądają, jakby unosiły się nad liśćmi. Łodyżki osiągają 15-20 cm wysokości, a kwiaty mają gwiazdkowaty kształt i przeróżne kolory – od białego, przez różne odcienie różu do bordo.

Polecamy: 11 roślin na kwiatowe poduszki. Zobacz, co posadzić

Te skalnice kwitną wiosną. Bywa, że ich kwiaty pojawiają się już pod koniec kwietnia – w tym roku już na początki tego miesiąca mają pączki. Zwykle jednak jest to maj i czerwiec.

Te rośliny są wieloletnie, jednak co kilka lat warto je odmładzać. Rozrastają się na boki (ale nie są uciążliwe), a w tym czasie środek kępy łysieje. Żeby temu zapobiec co 2-3 lata rośliny z brzegów trzeba wykopać i przesadzić w miejsca, gdzie ich brakuje. Robi się to, gdy skończą kwitnąć.

Skalnice Arendsa można sadzić na skalniakach, w szczelinach murków, ale także na tradycyjnych rabatach. Szczególnie dobrze sprawdzają się w roli obwódek czy kwiatowych poduszek.

Te rośliny mają niewielkie wymagania, ale zanim je posadzimy, zadbajmy o podłoże. Przede wszystkim warto je bardzo dobrze oczyścić z chwastów, bo plewienie tych roślin jest uciążliwe – u mnie zawsze kończy się wyrwaniem również kilku skalnic. Druga ważna sprawa to to, że podłoże musi być przepuszczalne i dobrze zdrenowane. Na cięższych ziemiach warto dodać żwir. Skalnice docenią też dodatek kompostu, bo nie przepadają za nawozami mineralnymi.

Jeśli chcemy, żeby skalnice dobrze rosły i nie wymagały wiele pracy, nie sadźmy ich w mocnym słońcu, tylko lekkim cieniu. Dobrze też czują się w miejscach o wschodniej wystawie, gdzie słońce świeci z rana. Teoretycznie mogą rosnąć też w bardziej słonecznych miejscach, ale wtedy będziemy musieli regularnie je podlewać, bo powinny mieć lekko wilgotną ziemię. Podłoże jednak nie może być mokre – jest to ważne szczególnie zimą. Pomimo że te rośliny są odporne na mróz (choć w pewnym stopniu zależy to od odmiany), to źle znoszą nadmiar wilgoci w tym okresie.

Te rośliny warto sadzić m.in. w towarzystwie żurawek, pięknie wyglądają też z niezapominajkami czy brunerami. Można te także potraktować jako „dywanik” przed wyższymi funkiami, które dopiero wychodzą z ziemi, gdy skalnice już prawie kwitną.