Rośliny cebulowe na wiosenną rabatę: tulipany, nacyzy, szafirki i wiele innych

Cebulowe warto sadzić w grupach. Ładnie wygląda co prawda pojedynczy hiacynt, ale to w grupie siła i feerię barw oraz oszałamiający mocny zapach da nam dopiero kilka lub nawet kilkanaście roślin obok siebie. Niektóre gatunki rozrastają się w malownicze kobierce, rozkwitające nawet przez kilkanaście lat w jednym miejscu.

Planując jesienią nasadzenia, oprócz kolorów, warto wziąć pod uwagę właśnie czas kwitnienia, ale też wysokość roślin oraz preferowane przez nie warunki.

Zaprojektuj rabatę kwitnącą bez przerwy

Kulminacja kwitnienia roślin cebulowych przypada na kwiecień i maj, choć zaczyna się od lutego. Już pod koniec zimy możemy więc złapać pierwsze tchnienia najpiękniejszej z pór roku, jeśli zasadzimy na rabatach cebule przebiśniegu i rannika. Zanim znikną te urocze kwitnące kępy, co stanie się nieodwołalnie do końca marca, pojawią się kwiaty krokusów, cebulicy i tulipanów.
Na początku kwietnia zaś dołączy do nich hiacynt, irys, narcyz i szafirek, od połowy miesiąca niektóre odmiany czosnku, a pod jego koniec szachownica. W letnich miesiącach również nie zabraknie kwitnących cebulowych, jak choćby frezje, czy mieczyki, ale wówczas ogród tonie już w morzu innych kwiatów: bylin i jednorocznych.

Posadź cebule piętrowo
Chcąc uniknąć pustki po przekwitnięciu najwcześniejszych kwiatów, cebule można posadzić piętrowo, jedne nad drugimi. W tym celu głębiej umieścimy większe cebule kwitnących później tulipanów, czy hiacyntów, a nad nimi niewielkie cebulki przebiśniegów albo cebulicy. Pamiętajmy o zachowaniu zasady, że głębokość sadzenia powinna być trzykrotnie większa od wielkości cebuli.

Kwietny dywan i piętra wyższe

Dywan wyłącznie ozdobny, bo chodzenie po nim raczej doszczętnie by go sponiewierało, niemniej dla tych chwil zachwytu warto pobawić się jesienią w sadzenie nawet kilkudziesięciu bulw. Wybieramy w tym celu rośliny niskie, gęsto porastające obsadzoną przestrzeń, jak choćby szafirki, których groniaste kwiatostany zachwycają odcieniem bardziej intensywnym niż lipcowe niebo. W większych grupach wrażenie kobierca da nam również rannik o żółtych kwiatach, a także biała cebulica czy miniaturowe kosaćce. Różnokolorowe hiacynty są nieco wyższe, a towarzystwo na ich poziomie to miniaturowe odmiany tulipanów i narcyzów. Te dwa ostatnie gatunki mogą też być znacznie wyższe – od 20 do nawet 40 cm. Najwyższe gatunki wiosennych roślin cebulowych to czosnki i szachownica cesarska, zwana cesarską koroną, osiągająca nawet do metra wysokości.

Cebule tysiąca barw

Niektóre gatunki cebulowych występują w jednym albo najwyżej kilku wariantach kolorystycznych. Dotyczy to choćby rannika (żółty), szafirków (szafirowoniebieskie, białe, różowe), przebiśniegów (białe), czy narcyzów (białe i żółte).

Zobacz również: Kwiaty cebulowe w donicach 

Co innego hiacynty, krokusy i tulipany. Szczególnie te ostatnie zachwycają feerią barw, a hodowcy właściwie co roku wypuszczają na rynek nowe krzyżówki. Kwiaty hiacyntów mogą być białe albo przybierać odcienie błękitu, różu, czy fioletu. Krokusy są jednolicie białe, żółte, niebieskie lub różowe, ale nie brakuje też odmian dwukolorowych, np. białych z wzorem niebieskim, czy fioletowym. Wspomniane już tulipany... no cóż, tutaj trudno byłoby wymienić wszystkie kolory i odcienie jednym tchem. W zasadzie to niemożliwe, a jeśli dołożyć też rozmaitą wielkość oraz kształt główek i pojedynczych płatków, uzyskujemy nieograniczone możliwości aranżacyjne.

Gatunki mniej i bardziej popularne

Przyjrzyjmy się właściwościom i wymaganiom przytoczonych wyżej gatunków w kolejności kwitnienia:

Późna zima i wczesna wiosna:

• Przebiśnieg znany jest pod kilkoma nazwami, między innymi jako śnieżyczka. Kępy o wysokości do 15 cm rozkwitają w lutym i potrafią kwitnąć do kwietnia. Dobrze znoszą półcień, a nawet zacienione stanowiska. Lekko trujący.
• Rannik po rozpostarciu żółtych płatków jego sylwetka przywołuje na myśl skojarzenie z tańczącą baletnicą. Kwitnie w lutym, a więc jeszcze zimą, a jego wrogiem jest wysoka temperatura - gdy wzrasta powyżej 10°C, roślina natychmiast przekwita. Najlepiej posadzić go na stanowisku półcienistym, pod koroną rozłożystych, bezlistnych o tej porze drzew.
• Śnieżyca wiosenna to długowieczna roślina o dzwonkowatych, zwisających kwiatach - białych z charakterystycznymi zielonymi plamkami na końcu każdego płatka. Osiąga wysokość 20 cm, a przy sprzyjających warunkach (cień lub półcień, żyzna wilgotna gleba) potrafi się dość mocno rozrastać. Nie lubi przesadzania. Trująca.
• Krokus wiosenny może osiągnąć od 5 do ok. 20 cm wysokości. Białe, fioletowe, liliowe albo żółte kwiaty cieszą oczy od lutego do kwietnia. Posadzić cebule należy w lekko kwaśnej, próchniczej i przepuszczalnej glebie. Wytrzyma pełne nasłonecznienie oraz półcień.
• Cebulica syberyjska osiąga wysokość 20 cm. Kwitnie od marca do kwietnia na różowo, niebiesko lub biało. Najlepiej zasadzić ją na słońcu lub w półcieniu – na trawniku, skalniakach, między krzewami. Cebule wymagają okrycia w czasie mrozów.

Średnia i późna wiosna:

• Szafirek o pięknym intensywnym wybarwieniu groniastych kwiatków rośnie w kępkach osiągających wysokość 15-20 cm. Oprócz niebieskich, można spotkać kwiaty fioletowe i białe. Zaczyna kwitnąć w kwietniu – do maja. Należy zapewnić mu stanowisko słoneczne lub półcieniste.
• Tulipany to chyba najpopularniejsze z cebulowych. Mnogość odmian pozwala nie tylko na projektowanie zapierających dech kwietnych aranżacji w pełnej gamie barw, ale też zaplanowanie czasu kwitnienia przez prawie całą wiosnę – od końca marca aż do początków czerwca. Mogą osiągać wysokość od 10 cm do 65 cm. Najwcześniejsze osiągają wysokość 25-40 cm, średnio wczesne – 40-60 cm, późne – 50-65 cm.
• Narcyzy to uosobienie wiosny. Kwitnące od marca do maja rośliny mają tę zaletę, że nie wymagają corocznego przesadzania ani okrywania na zimę. Płatki narcyza mogą być białe, żółte, a niekiedy pomarańczowe, zaś wewnętrzna rurka, czyli przykoronek bywa biały, żółty, intensywnie pomarańczowy, różowy, a nieraz i czerwony. Niesamowite bogactwo odmian przyprawia o zawrót głowy, a ich uprawa jest bardzo prosta, o ile posadzone zostaną na słonecznym stanowisku. Zniosą też lekki półcień.
• Szachownica kostkowata nadaje się na stanowisko słoneczne lub do półcienia, wniesione rośliny o wysokości 20-30 cm kwitną od kwietnia do maja na biało, purpurowo i różowo. Można je posadzić w półcieniu lub na pełnym słońcu na glebach próchniczych, zatrzymujących wilgoć.
• Szachownica cesarska o dzwonkowatych kwiatach osiąga do metra wysokości. Należy ją sadzić w pełnym słońcu na glebach próchniczych i przepuszczalnych. Kwitnie w kwietniu.
• Czosnki ozdobne w zależności od odmiany osiągają wysokość od 20 cm (czosnek południowy) do nawet 1,5 metra (czosnek olbrzymi). Kuliste kwiaty o barwie białej, fioletowej (o różnych odcieniach) lub żółtej pojawiają się na sztywnych pędach w czerwcu i na początku lipca, a nawet w pełni lata. 

Polecamy poradnik: Jak sadzić i uprawiać tulipany