Pierwiosnek Viala zachwyca nietypowymi kwiatami. Sprawdź, jak uprawiać pierwiosnek storczykowaty i kiedy go posiać

Kiedy myślimy o pierwiosnkach (czyli prymulkach), pierwszym skojarzeniem najczęściej są albo kolorowe pierwiosnki bezłodygowe o dużych i kolorowych kwiatach, albo nieco skromniejsze, ale za to bardzo pożyteczne żółte pierwiosnki lekarskie i zwyczajne.

Pierwiosnek Viala (Primula vialii) wygląda zupełnie inaczej niż one. Wprawdzie też tworzy rozetę lekko wzniesionych, wydłużonych liści, z których wyrastają pędy kwiatowe, ale same kwiatostany prezentują się odmiennie. Mają one postać stożkowatego kłosa – mogą kojarzyć się z szafirkami czy trytomami. W dodatku kwiaty są dwubarwne. Mają czerwone, trwałe kielichy, z których rozwijają się jasnofioletowe płatki korony. Kwiaty otwierają się od dołu do góry kwiatostanu, a dorastają do ok. 40 cm wysokości. Jest też odmiana o białych kwiatach (Alison Holland), ale w Polsce rzadko spotykana.

Warto wiedzieć: pierwiosnki Viala bywają też nazywane pierwiosnkami storczykowatymi (ich popularna angielska nazwa to orchid primrose). Natomiast botaniczna nazwa pochodzi od nazwiska Paula Viala, francuskiego misjonarza, który działał w Chinach, skąd wywodzi się ten gatunek prymulek.

Pierwiosnki storczykowate kwitną w czerwcu i lipcu. Dość późno rozpoczynają wegetację i ich liście pojawiają się dopiero w maju. Trzeba na nie uważać, bo łatwo o nich zapomnieć i uszkodzić podczas pielęgnacji innych, rosnących w pobliżu kwiatów, pieleniu czy dosadzaniu czegoś.

Dla pierwiosnków Viala najlepiej znaleźć przynajmniej lekko ocienione miejsce. Teoretycznie można je też uprawiać w słońcu, ale będą potrzebowały bardzo regularnego podlewania. Ważna jest podłoże, które powinno być żyzne i próchnicze, a jednocześnie przepuszczalne. Bardzo dobrze sprawdzi się ziemia kompostowa. Wiosną i latem pierwiosnki storczykowate potrzebują stale wilgotnej ziemi, jednak zimą nie powinna być ona podmokła. Dlatego warto zadbać o warstwę drenażu i przepuszczalność podłoża, a wiosna i latem o podlewanie roślin. Dobrym wyjściem jest też posadzenie ich na choćby lekkiej pochyłości terenu, żeby nadmiar wody nie zalegał.

Te pierwiosnki uprawia się jako rośliny dwuletnie – czyli takie, które zakwitną w drugim roku. Ich nasiona należy posiać w kwietniu-maju, najlepiej na rozsadniku, a w sierpniu lub wrześniu przenieść na miejsce stałe. Ważne jest to, żeby nasiona umieścić w podłożu bardzo płytko (wystarczy je przyklepać). Druga istotna rzecz to temperatura. Te rośliny najlepiej kiełkują, kiedy nie jest zbyt ciepło, czyli w temp. od 10 do 15 st. C. Przy wyższych ich wschody są gorsze. Podczas ich wysiewu warto więc uwzględnić pogodę.
Pierwiosnki Viala można też rozmnażać dzieląc rozrastające się kępy. Robi się to po kwitnieniu. Warto pamiętać o tym zabiegu, bo przy okazji odmłodzimy rośliny, które nie są zbyt długowieczne.

Te pierwiosnki najładniej wyglądają na naturalistycznych rabatach. Można je sadzić w sąsiedztwie np. różnych funkii oraz paproci, bruner wielkolistnych, żurawek, tawułek japońskich i Arendsa. Tylko weźmy pod uwagę wielkość roślin i sadźmy je tak, żeby nie przysłoniły pierwiosnków. Pierwiosnki Viala można także sadzić na skalniakach, najlepiej takich, które znajdują się w lekkim cieniu.
Warto wiedzieć, że te pierwiosnki wytwarzają dużo nektaru i należą do roślin miododajnych. Przyciągają pszczoły, trzmiele i motyle.