Chociaż paprocie nie wytwarzają kwiatów, wcale nie są mniej atrakcyjne od roślin kwitnących. Ich wspaniałe, duże liście mogą mieć przeróżne kształty. Od pierzastych i ażurowych, rozwidlonych lub dłoniastych, po takie z całymi brzegami. Mogą mieć różne odcienie zieleni. Bywają delikatne lub skórzaste.
Zobacz również: Paprocie w domu dla ozdoby i dla zdrowia
Uprawa paproci w ogrodzie nie jest trudna, gdyż rośliny te doskonale rosną w różnych miejscach, nie wymagają też specjalnej pielęgnacji. Lubią miejsca zacienione i wilgotne, ale równie ładnie rosną w półcieniu. Uprawiając paprocie należy pamiętać, ze mają płytki system korzeniowy, dlatego glebę wokół nich warto wyściółkować korą, kompostem lub innym rodzajem ściółki.
Polecamy poradnik: Jak uprawiać paprocie doniczkowe
Odmian paproci jest mnóstwo. W naszym klimacie w ogrodach rosną najczęściej:
Nerecznica samcza – świetnie sprawdza się w polskim klimacie, ponieważ jest rośliną mrozoodporną. Występuje w wielu odmianach, których wspólną cechą charakterystyczną są długie, zielone, pierzaste liście, niekiedy lekko pofalowane, wzrastające pionowo. Pojawiają się również odmiany z brązowymi gałązkami, które ciekawie kontrastują z kolorem liści (narecznica mocna). Roślina lubi zacienione miejsca i wilgoć. Najlepiej sadzić ją w ciemnych zakątkach ogrodu lub przy stawach.
Uwaga: rozpowszechniona jest też błędna nazwa tej paproci, czyli narecznica.Zanokcica skalna – jest to roślina, która występuje głównie w ciemnych, skalnych szczelinach. Jest rośliną delikatną. Ma charakterystyczne, pojedynczo pierzaste liście, które mają czerwony kolor u nasady, a na końcach są zaokrąglone. Nie jest wysoka – jej maksymalna wysokość to ok. 20 cm. Bardzo lubi glebę wapienną, dlatego wymaga nawożenia kamieniem wapiennym.
- Podrzeń żebrowiec – to paproć o ciekawych, dwurodzajowych liściach. Jedne są ciemniejsze, jakby skórzane i pozostają zielone nawet zimą. Drugie, które są zarodnionośne, są jaśniejsze i dłuższe. Roślina najlepiej wygląda obok kolorowych kwiatów. Można ją posadzić na skalniaku, rabacie lub w doniczce z kwaśną i żyzną glebą. Jej kępki osiągają wysokość do 45 cm. Lubi miejsca zacienione i wilgotne. Jest rośliną mrozoodporną.
Przeczytaj też: Paprocie mogą być ozdobą ogrodu
- Pióropusznik strusi – to paproć niezwykle dostojna. Jej liście sterczą dumnie, niczym pióropusz, są podwójnie pierzaste, koloru intensywnej zieleni. Najlepiej rośnie w cieniu drzew, przy stawach i strumykach. Liście osiąga wysokość do jednego metra tworząc ciekawy lejek. Lubi glebę wilgotną i żyzną. Jest łatwa w uprawie i mrozoodporna. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że mocno się rozrasta, więc nadaje się do dużych ogrodów.
Długosz królewski – jest jedną z ciekawych i większych odmian paproci. Na wiosnę jej liście mają kolor rdzawej purpury, która z czasem przechodzi w zieleń. Ma podłużne, pierzaste liście. Osiąga wysokość nawet do 130 cm. Rośnie w kępach. Podobnie, jak inne paprocie, preferuje miejsca zacienione, glebę wilgotną, żyzną i kwaśną. Można ją sadzić w okolicy oczek wodnych i stawów.
Paprotnik szczecinkozębny – w środowisku naturalnym można go spotkać w lasach liściastych, rozrośniętego w cieniu drzew. Jest rośliną bardzo dekoracyjną. Świetnie sprawdza się na ogrodowych rabatach oraz jako roślina okrywowa. Jej wysokość sięga od pół do jednego metra. Liście są podwójnie pierzaste, w kolorze ciemnej zieleni, mają owłosione ogonki. Najlepiej rośnie w glebie żyznej, wilgotnej i próchniczej. Lubi miejsca zacienione.
- Języcznik zwyczajny– ta lubiąca wapienne i żyzne gleby paproć jest jedną z ciekawszych odmian. Ma podłużne, błyszczące liście w kolorze ciemnej zieleni, które w większości są mocno pofalowane. Długość liści sięga od 10 do 40 cm. Preferuje głównie zacienione miejsca. Jest rośliną niewymagającą i łatwą w utrzymaniu. Stanowi piękną dekorację skalniaków i rabat.
Paprotka zwyczajna – naturalnie występuje w lasach i na skałach. Liście paproci zwyczajnej są zimozielone, pojedynczo pierzaste, wznoszące się. Osiągają długość do 60 cm. Paprotka zwyczajna może być sadzona zarówno w ogrodzie, jak i w domu, w doniczce. Lubi miejsca zacienione, choć potrzebuje również nieco słońca. Preferuje glebę żyzną. Jest jedną z najbardziej popularnych odmian paproci, hodowaną w domach i ogrodach.
Wietlica – występuje w dwóch odmianach: samiczej i alpejskiej. Wietlica samicza ma liście rozwijające się pionowo, które osiągają wysokość do 30 cm. Liście są podwójnie, a nawet potrójnie pierzaste, mają kolor zielony i układają się w rozetki. Wietlica alpejska ma liście jasnozielone, które również tworzą rozetkę i, podobnie jak u wietlicy samiczej, są podwójnie i potrójnie pierzaste. Ich ogonek jest żółty lub czerwony. Przybiera formy bardzo urozmaicone. Obie odmiany lubią miejsca wilgotne i zacienione. Ich naturalnym środowiskiem są południowe rejony Polski, głównie lasy górskie.
Jest jeszcze jedna paproć z tego rodzaju, czyli wietlica japońska, pochodząca z Azji. Ma ona przepiękne odmiany ozdobne o kolorowych liściach (np. srebrno-fioletowych). Ma wymagania takie, jak pozostałe wietlice.
Podpowiadamy też: Jak uprawiać łosie rogi, czyli niezwykłą paproć doniczkową
Ciekawa propozycja: Wrzosy i wrzośce w twoim ogrodzie
