Ogród preriowy jest idealny na słońce, odporny na suszę i łatwy w pielęgnacji. Polecamy ten pomysł na ogród i radzimy, co w nim posadzić

Różne style ogrodowe pozwalają na stworzenie ogrodu najbardziej odpowiadającego naszym oczekiwaniom i możliwościom. Niektóre są wyszukane i wymagają pracochłonnej pielęgnacji, inne natomiast są prawie bezobsługowe, choć także piękne i atrakcyjne.

Jednym z takich ogrodów jest ogród preriowy, inspirowany północnoamerykańskimi preriami, które rozciągają się na rozległych równinach o zróżnicowanym klimacie. Jego cechą charakterystyczną są nieregularne plamy niewymagających bylin, przetykane malowniczymi trawami.

Ogród preriowy prawie nie wymaga pielęgnacji i jeśli od początku zostanie odpowiednio skomponowany, rosnące w nim gatunki będą dobrze radzić sobie bez naszej pomocy. Dzieje się tak dlatego, że w naturze rośliny zasiedlające prerie narażone są na różne zagrożenia i trudności. Mierzą się z silnymi wiatrami, mrozami, suszami, upałami, stadami roślinożerców, a nawet pożarami, dlatego musiały przystosować się do radzenia sobie z przeciwnościami, aby przetrwać. Z tego względu rośliny w ogrodzie preriowym nie sprawiają większych problemów, rzadko chorują oraz dobrze znoszą suszę, zimowe chłody i letnie upały.

Ze względu na warunki panujące w naturalnym środowisku, wyróżnia się trzy typy prerii:

• preria wysoka (typowa), oparta głównie na wysokich trawach i nielicznych bylinach, występuje na obszarach z dużą ilością opadów oraz żyznymi glebami,
• preria niska, głównie z niskimi trawami oraz nielicznymi bylinami i sukulentami, jest typowa dla rejonów o słabych glebach i małej liczbie opadów,
• preria mieszana to typ pośredni miedzy dwoma poprzednimi.

Zróżnicowanie rodzajów prerii pozwala dostosować inspirowany nimi ogród do warunków, którymi dysponujemy. Pozwala też zastosować inne nasadzenia na suchych, słabych podłożach (preria niska), inne na glebach wilgotnych i żyznych (preria wysoka), a jeszcze inne na typowej glebie ogrodowej (preria mieszana).

Wspólną cechą prerii jest brak drzew i wysokich krzewów (występują nielicznie w pobliżu rzek), dlatego zakładając ogród preriowy, powinniśmy z nich zrezygnować i postawić przede wszystkim na trawy i byliny. Oczywiście taki ogród będzie dość płaski i pozbawiony wyższego piętra, dlatego szczególnie dobrze sprawdzi się w miejscach, gdzie uzupełni go rozległy krajobraz pól i łąk.

Musimy też pamiętać, że prerie są zwykle skąpane w słońcu, nie warto więc zakładać takiego ogrodu na cienistej lub zalesionej działce.

Prerii nikt nie projektuje, a roślinność rozrasta się na rozległych równinach zupełnie naturalnie, dlatego rabaty w ogrodzie preriowym powinny być swobodne (symetria i proste linie są niewskazane), złożone głównie z bylin tworzących nieregularne, duże grupy przetykane okazałymi kępami zwiewnych traw.

Taką kompozycję możemy stworzyć tylko w obrębie kącika wypoczynkowego, ale możemy też w całym ogrodzie zaplanować nieregularne, rozległe „wyspy” z roślinnością preriową, przeplatane wijącymi się kamiennymi lub żwirowymi ścieżkami.

Podobnie jak w naturze, główną rolę w ogrodzie preriowym powinny odgrywać trawy, takie jak np.:

• proso rózgowate,
• turzyce,
• ostnica cieniutka lub Jana,
• wydmuchrzyca,
• palczatka miotlasta,
• sporobolus różnołuskowy,
• spartyna grzebieniasta,
• trzcinniki,
• strzęplica grzebieniasta,
• śmiałek darniowy,
• trzęślica trzcinowata i modra ,
• kostrzewa sina.

Między trawami powinny rosnąć byliny, takie jak np.:

• jeżówki purpurowe,
• rudbekie,
• floksy wiechowate,
• liatry kłosowe,
• kocanki piaskowe,
• gailardie,
• przetaczniki kłosowe,
• perowskie,
• kocimiętki,
• kłosowce meksykańskie,
• rozchodniki okazałe,
• krwawniki pospolite,
• bodziszki,
• słoneczniczki szorstkie,
• astry bylinowe,
• przymiotno białe,
• dzielżany ogrodowe,
• mikołajki,
• pysznogłówki.

Wszystkie rośliny preriowe kochają słońce, ale nie każda z nich ma takie same wymagania w stosunku do podłoża, dlatego trzeba dobrać je do warunków panujących w naszym ogrodzie. Przykładowo na glebach suchych i piaszczystych sprawdzą się m.in. krwawniki, rozchodniki okazałe, mikołajki, słoneczniczki szorstkie, perowskie i kocanki piaskowe, a także kostrzewa sina, turzyca czy ostnica. Z kolei na podłożach żyźniejszych i wilgotnych, poradzą sobie dzielżany, jeżówki i pysznogłówki, a także trzęślica modra i trzcinnik.