Jeżówka purpurowa to roślina o właściwościach leczniczych. Z nią przeziębienie niestraszne. Na co pomaga jeżówka i jakie ma właściwości

Nazwa jeżówka (echinacea ) pochodzi od greckiego słowa echinos, oznaczającego jeżowca (dosłownie to też kolec). Natomiast polska nawiązuje do jeża. A to dlatego, że środek kwiatostanu jest utworzony przez tzw. kwiaty rurkowe, które mają sztywne przykwiatki. Przez to wygląda jak najeżony kolcami. Warto tego elementu delikatnie dotknąć - nie pokłujemy się, ale przekonamy, że jest zaskakująco twardy.

„Wabi owady, ale odstrasza choroby" – tak o jeżówce purpurowej mawiały nasze babcie. Tę roślinę o różowych kwiatach odkryli już Indianie. Używali naparu z jeżówki do płukania bolącego gardła. Wyciąg z niej stosowali również na ból zębów, rany po ukąszeniach węży oraz przeciw wściekliźnie. Na początku XX wieku przypomniano sobie o dobroczynnym działaniu jeżówki. Obecnie jej zastosowanie w przemyśle zielarskim jest znacznie szersze.

Surowcami leczniczymi są kwiaty oraz korzeń rośliny, która skończyła 4 lata, dlatego też mówi się, że to roślina dla osób cierpliwych. Echinacea, należąca do rodziny astrowatych, wspomaga system odpornościowy. Napary z jeżówki oraz lekarstwa z nią w składzie pomagają pozbyć się albo przynajmniej złagodzić objawy przeziębienia, mają właściwości napotne.

Jeżówka działa także przeciwbólowo, rozkurczowo, antybakteryjnie, antyalergicznie i wykazuje właściwości antygrzybiczne. Stosuje się ją na odtrucie organizmu, m.in. dlatego, że oczyszcza ona krew. Po echinaceę sięga się też przy zapaleniu migdałków i chorobach dziąseł. Osoby mające trudności z oddychaniem także mogłyby stosować specyfiki z tą rośliną w składzie. Pomaga ona bowiem złagodzić objawy astmy. Lekarstwa zawierające wyciąg z jeżówki pomagają ponadto zwalczyć infekcje układu moczowego.

Lecznicze właściwości ma nie tylko jeżówka purpurowa (choć ta jest najbardziej znana), ale też kilka innych ich gatunków, takie jak: jeżówka wąskolistna i jeżówka blada.

Uwaga! Jeżówki, które mamy w ogrodach, to odmiany ozdobne echinacei, które z leczniczymi właściwościami mają już niewiele wspólnego i nie należy ich samodzielnie używać.

Jeżówka jest znana także w kosmetyce, choćby jako składnik kremów, toników i szamponów. Z problemami i zmianami skórnymi, jak trądzik, opryszczka i liszaje, jeżówka powinna sobie poradzić. Regeneruje głębsze warstwy naskórka.

Jeżówka osiąga nawet 1,5 metra wysokości. Jest mrozoodporna, a kwitnie od lipca do pierwszych przymrozków, czyli nawet do początku listopada. Najlepiej rośnie w żyznej ziemi. Lubi słońce. Jeżówka ma kilka gatunków. W Polsce uprawia się jeżówkę bladą, wąskolistną i purpurową, z czego ta ostatnia należy do najpopularniejszych.

Jeżówka, za sprawą swoich właściwości, pomaga ludziom. Innym roślinom może natomiast przeszkadzać. Echinacea szybko się rozrasta, dlatego często zagłusza inne rośliny rosnące w bezpośrednim sąsiedztwie. Jednak odmiany ozdobne po kilku latach rozwoju mogą zanikać - są wieloletnie, ale krótkowieczne. Dlatego jeżówki trzeba regularnie odmładzać.