Żywopłot liściasty. Jak i kiedy przycinać krzewy, żeby żywopłot był piękny i gęsty? Nawożenie i pielęgnacja żywopłotów liściastych

Żywopłot to wspaniała żywa ściana ogrodu. Najbardziej uniwersalne są zielone przez cały rok żywopłoty iglaste, jednak bardzo wiele zalet mają też sezonowe żywopłoty z roślin liściastych. Wprawdzie zimą nie wyglądają zbyt dekoracyjnie, a pozbawione liści słabo chronią przez wzrokiem sąsiadów, kurzem i hałasem, za to w sezonie wegetacyjnym zachwycają różnorodnością kształtów i barw liści, a czasem także pięknymi kwiatami i owocami. Pośrednim rozwiązaniem są żywopłoty liściaste z gatunków zimozielonych, choć akurat one bywają najbardziej kłopotliwe w utrzymaniu – zimą mogą bowiem przemarzać lub cierpieć z powodu suszy fizjologicznej.

Jeśli żywopłoty liściaste mają być naprawdę piękne, należy o nie starannie dbać. O ich efektownym wyglądzie decyduje przede wszystkim odpowiednie cięcie, dlatego nie wolno nam zaniedbywać tego zabiegu.

Po raz pierwszy krzewy przycina się wiosną – w pierwszym roku od posadzenia (dla tych sadzonych jesienią) lub zaraz po nim (jeśli są sadzone wiosną). Krzewy tnie się wtedy na wysokość 10-15 do 20 cm ponad ziemią, dzięki czemu ładnie zagęszczą się już u samej podstawy. Jest to szczególnie ważne w przypadku ligustru pospolitego, który cięty zbyt wysoko z czasem tworzy gęstą, rozrośniętą koronę i łysą, wąską, ażurową podstawę.

W kolejnych latach żywopłot liściasty przycinana się zwykle co roku na wysokości 15-20 cm ponad ostatnim cięciem aż do czasu, gdy osiągnie docelową wysokość, którą później należy jedynie utrzymać.

Trzeba też pamiętać, aby krzewy przycinać wyłącznie ostrymi narzędziami, gdyż stępione ostrza szarpią brzegi pędów, szpecąc krzew i narażając go na infekcje. Rośliny o zimozielonych, dużych liściach (np. laurowiśnia), lepiej też ciąć za pomocą ręcznego sekatora niż noża elektrycznego, który mógłby je łatwo zniszczyć.

Większość roślin liściastych tworzących żywopłot (np. ligustr pospolity, dereń biały, karagna syberyjska, morwa biała, tawuły, śnieguliczki)po raz pierwszy w sezonie przycina się wczesną wiosną przed rozpoczęciem wegetacji (marzec/kwiecień), a jeśli zachodzi taka potrzeba, zabieg powtarza się wczesnym latem (czerwiec/lipiec) lub w pierwszej połowie sierpnia, aby młode przyrosty zdążyły zdrewnieć przed zimą.

Od tej zasady są jednak pewne wyjątki. Żywopłoty z bardziej wrażliwych na przymrozki krzewów liściastych zimozielonych (np. laurowiśnia, bukszpan, mahonia pospolita), należy wiosną przycinać w późniejszym terminie niż krzewy o liściach sezonowych – czyli pod koniec kwietnia. Z kolei drugi termin ich cięcia powinien przypadać na wczesne lato (czerwiec/lipiec), inaczej młode przyrosty mogą nie zdążyć zdrewnieć przed zimą.

Również żywopłoty z roślin skłonnych do tzw. „płakania” wymagają nieco innego traktowania (należą do nich: grab pospolity, klon polny, buk pospolity). Cięte wiosną tracą dużo soków, dlatego powinny być przycinane dopiero wczesnym latem (czerwiec/lipiec).

Szczególną ostrożność należy też zachować w przypadku krzewów o ozdobnych kwiatach, które należy ciąć po kwitnieniu lub zgodnie z zaleceniami dla danego gatunku.

Pomimo iż ogólne zasady przycinania żywopłotów liściastych dotyczą większości roślin, poszczególne gatunki mogą mieć nieco inne oczekiwania, dlatego przed rozpoczęciem zabiegu warto zapoznać się z wymaganiami danego gatunku.

Choć cięcie żywopłotu to jeden z najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych, nie należy zapominać także o nawożeniu i nawadnianiu roślin. Nawożenie żywopłotów liściastych przeprowadza się zwykle 2-3 razy w sezonie, od kwietnia do lipca. Wykorzystuje się do tego celu nawozy dla krzewów liściastych (np. Agrecol) lub nawozy do żywopłotów (np. Sumin – Nawóz do żywopłotów z drzew i krzewów liściastych, Florovit – Nawóz do bukszpanu i innych żywopłotów liściastych). Można też zasilić żywopłot raz w sezonie nawozem długo działającym Osmocote.

Żywopłoty liściaste zwykle nie wymagają systematycznego podlewania, z wyjątkiem gatunków wrażliwych na suszę, które w okresach bezdeszczowych należy nawadniać. Także rośliny o liściach zimozielonych wymagają specjalnego traktowania, gdyż jesienią trzeba je często podlewać, aby zgromadziły zapas wody i zimą nie padły ofiarą suszy fizjologicznej. Z tego samego powodu przyda się im delikatne nawadnianie również w okresie zimowych odwilży.