Wilec klapowany, czyli mina. To pnącze pięknie kwitnie, a jego kwiaty zmieniają kolor. Radzimy, jak je uprawiać i wyhodować z nasion

Wilec klapowany dość długo był znany pod nazwą mina, od łacińskiej nazwy Mina lobata, obecnie jednak poprawna nazwa botaniczna to Ipomoea lobata. Roślina jest pnączem o bardzo atrakcyjnych, kolorowych kwiatostanach.

W polskim klimacie wilec klapowany dorasta do 2-3 m długości. Ma czerwonawe pędy, pokryte ładnymi, ciemnozielonymi liśćmi, podzielonymi na trzy części (tzw. klapy). Jednak największe wrażenie robią kwiaty miny. Są one wąskie, ułożone w szereg po jednej stronie pędu (tworzą jednostronne grona). Rozwijają się od dołu do góry, zmieniając przy tym kolor. Najmłodsze kwiaty są czerwone i znajdują się na szczycie, niżej są pomarańczowe i żółte, a najniżej – kremowobiałe. Całość kojarzy się z ogniem, stąd popularna angielska nazwa tej rośliny – ogniste pnącze (fire vine).

Polecamy też: Wilec purpurowy i trójbarwny, który urośnie też na balkonie

Wilce klapowane pochodzą z Meksyku i Brazylii i są zdecydowanie ciepłolubne. Właśnie dlatego w naszym klimacie uprawia się je jako rośliny jednoroczne, choć w naturze są wieloletnie. Nie znoszą jednak spadków temperatury poniżej 4ºC.

Uprawiając minę, trzeba jej wybrać słoneczne i zaciszne miejsce. Najkorzystniejsza jest wystawa południowa i zachodnia. Wilec klapowany nie ma dużych wymagań, co do ziemi. Ważne jest to, żeby była przepuszczalna, ale w miarę wilgotna. Źle rośnie na ziemiach ciężkich i mokrych. Ziemia powinna też być średnio żyzna. Na zbyt zasobnych glebach roślina bujnie rozrośnie się i będzie miała mnóstwo liści, ale niewiele kwiatów. Na jałowych - będzie słabo rosła i marnie kwitła. Jeśli ziemia jest uboga, np. piaszczysta, warto ją przemieszać z kompostem. Nie stosujmy nawozów azotowych, bo zyskamy tylko masę zieloną, zamiast kwiatów.

Jeśli nie pada, roślinę należy podlewać.

Nasiona miny można wysiać wprost do gruntu w kwietniu-maju, jednak wtedy dość długo będziemy czekać na kwiaty (nawet do połowy sierpnia). Znacznie korzystniejszym rozwiązaniem jest posianie ich w marcu na rozsady. Najlepiej umieścić je pojedynczo w doniczkach. Rośliny rosną dość szybko i już młode będą potrzebowały podpory, więc w doniczce warto od razu umieścić patyczek. Jeśli użyjemy doniczek torfowych, wkopujemy je razem z rośliną. Na miejsce stałe wilce wysadza się po 15 maja (zwróćmy uwagę na temperaturę). Wcześniej rośliny trzeba zahartować, ale nie narażajmy ich na temperatury niższe niż kilka stopni C.
Jeśli chcemy posadzić więcej roślin, to zalecana rozstawa wynosi 70-80 cm.

Uwaga: niezależnie od tego, czy siejemy wilec wprost do gruntu, czy na rozsady, nasiona trzeba najpierw namoczyć. Robi się to przez dobę, w letniej wodzie.

Minę warto wykorzystać do obsadzania altan, pergoli, kratek, ale też płotów czy barierek. Rośnie szybko i kwitnie od lipca (z rozsady) aż do przymrozków. Jednak warto wiedzieć, że z czasem jej pędy ogołacają się od dołu. Dlatego przed nimi warto niższe rośliny, które przysłonią pozbawione liści pędy. Ładnych kwiatów, które lubią słońce i przepuszczalną ziemię jest naprawdę dużo. Możemy wykorzystać np. nagietki, pelargonie rabatowe, begonie stale kwitnące, aksamitki, nasturcje, petunie, czy nieco wyższe rozchodniki okazałe (rozchodnikowce), szałwię omszoną, przetacznik kłosowy. 

Podpowiadamy: Jak rozmnożyć pelargonie we wrześniu? To łatwe!

Wilec klapowany także na balkon

Wilec klapowany można także uprawiać na słonecznych balkonach. Warto go sadzić w dość dużych doniczkach, które lepiej utrzymują wilgoć. Pędy miny gęsto oplotą barierkę, a jeśli będą miały po czym się piąć dalej - utworzą zielono-ognisty parawan.