Turkuć podjadek: szkodnik czy nie? Zwalczanie turkucia w ogrodzie - skuteczne metody! Sprawdź, jak się pozbyć tych owadów z ogrodu

Spotkanie z jednym największych w Polsce owadów, spokrewnionym ze świerszczami i pasikonikami – turkuciem podjadkiem – może wstrząsnąć osobami o szczególnie delikatnych nerwach. Wydłużone, o brązowej barwie ciało tego świerszczo-kreta (właśnie to oznacza jego naukowa nazwa Gryllotalpa) mierzy 6–7 cm. Krótki skórzasty pancerz i błoniaste skrzydełka idą w parze z masywnymi odnóżami, a do tego turkuć ma okazałe czułki i gryzący aparat gębowy... Cudo!

Cykl życia turkucia podjadka wynosi 3–4 lata, z czego dwa przypadają na okres larwalny, a od roku do półtora trwa życie dorosłego osobnika. Przy czym larwy turkucia podjadka są bardzo podobne do dorosłych osobników.

Turkuć podjadek drąży podziemne korytarze, a pech chciał, że upodobał sobie gleby wilgotne i próchnicze, najlepiej spulchnione, bo to ułatwia mu zadanie. Dlatego często turkuciowe wykopy przebiegają wzdłuż obsianych już rządków. Drążąc je, turkuć podjadek podcina korzonki roślin masywnymi przednimi odnóżami, albo podgryza je. Stąd zresztą jego nazwa.

Roślina, której korzonek został „podjedzony" przez turkucia więdnie, schnie, często się też przewraca. Łatwo więc sobie wyobrazić, jak wygląda grządka, gdy owad „przespaceruje się" wzdłuż rządków. Uschnięte pojedynczo lub wręcz masowo roślinki to jedna z oznak, że w podziemiu naszej działki zadomowił się turkuć podjadek. Inną oznaką może być lekko uniesiona ziemia. Czasem też widać wyraźnie, że coś się pod nią porusza. Ofiarą turkucia podjadka może być w zasadzie każda roślina, która stanie mu na drodze.

Nie przesadzajmy jednak z nadmierną krytyką, bo kiedy akurat nie szkodzi, turkuć podjadek może być w ogrodzie wręcz pożyteczny. A to ze względu na jego menu, obejmujące drobne bezkręgowce, wśród nich są też pędraki, czyli larwy chrząszcza majowego. A te są prawdziwym utrapieniem wielu ogrodników. Jeśli więc to pędraki, czy np. nicienie spędzają nam sen z powiek, a turkuć nie wyrządził dotąd uprawom wielkiej krzywdy, może nie warto z nim walczyć tylko dlatego, że się pojawił. Choć po wylęgnięciu się kilkuset osobników ze zniesionych przez samicę jaj, problem stanie się poważniejszy.

Choć największa aktywność, a co za tym idzie i wyrządzanie szkód przypada na wiosnę (maj, czerwiec), to i późną jesienią można zastosować jedną z metod wypraszania turkucia z ogrodu. W związku z tym, że na zimowanie turkucie podjadki wybierają miejsca w glebie o wyższej temperaturze, jesienią można wykopać doły o głębokości ok. 60–100 cm, a następnie wypełnić je obornikiem, najlepiej końskim. Jako podkład możemy użyć folię, która ułatwi nam późniejsze usunięcie pułapki. Pułapkę zasypujemy i zaznaczamy, by później bez problemu do niej trafić. Doły odkopujemy zimą, gdy ziemia nie jest jeszcze zamarznięta, albo wczesną wiosną, gdy już odmarznie. W oborniku powinniśmy znaleźć zimujące turkucie.

Inną metodą stosowaną w pełni sezonu wegetacyjnego jest wkopanie w ziemię pod trasą żerowania pojemnika o gładkich ścianach: słoika lub uciętej plastikowej butelki. Naczynie można wypełnić częściowo wodą albo wsypać na jego dno odrobinę nawozu, by zwabić turkucie. Najlepiej, gdy w kierunku pułapki ułożymy deski lub inne „ścieżki", po których owad trafi w niewolę.

Jeśli uda się namierzyć lokalizację gniazda, można wlać w prowadzący do niego korytarz wodę wymieszaną z olejem jadalnym. Jeśli dobrze trafimy, ziemia najpierw poruszy się, a potem z korytarza zaczną wychodzić wypłoszone osobniki, które wówczas należy wyłapać.

Dobrze byłoby namierzyć gniazda lęgowe i usunąć je wraz ze złożonymi w nich jajami. Na ogół poznać je można po lekko wzniesionej ziemi i placach z pousychanymi roślinami. Chcąc wypłoszyć owady z działki, można też sięgnąć po nielubiany przez nie zapach olszy czarnej. W tym celu wykładamy gałązki lub wylewamy w międzyrzędziach wywar z kory – mniej więcej co 2–3 dni.

Uwaga: do wyłapywania turkuci załóżmy rękawiczki, bo mają one solidny aparat gębowy i w takiej sytuacji - zagrożenia dla siebie - mogą nas ugryźć.

Turkucia można też zwalczyć chemicznie przeznaczonym do tego preparatem zakupionym w sklepie ogrodniczym. Jednak okres karencji po zastosowaniu chemii jest dość długi i wynosi 60 dni. Jeśli już koniecznie musimy, zabieg lepiej przeprowadzić jesienią. Są też naturalne środki, przeznaczone m.in. do zwalczania turkuci. Mają postać granulek i działają tez jak nawóz. Zawierają one trujące, ale naturalne substancje (np. z nasion rącznika, czyli rycynusa).

Więcej na temat szkodników w ogrodzie dowiesz się na forumogrodowe.pl