Skrzydłokwiat czy anturium? Te rośliny często mylimy. Sprawdź, na co zwrócić uwagę, a już nie popełnisz tego błędu

Skrzydłokwiaty to obecnie jedne z najbardziej popularnych kwiatów doniczkowych. Wyglądają pięknie, a do tego chętnie kwitną. Ich bujne, intensywnie zielone liście wprowadzają egzotyczny nastrój do salonu czy sypialni. Jednak czasem mówimy, że mamy różowy lub czerwony skrzydłokwiat. Czy to możliwe? Niestety nie. Skrzydłokwiaty mają wprawdzie sporo odmian (nie zawsze zwracamy na to uwagę, kupując je) i mogą różnić się rozmiarami czy ubarwieniem liści, ale kwitną zawsze na biało.

Natomiast kolorowe kwiaty o zbliżonej budowie wytwarza anturium. Ten kwiat jeszcze stosunkowo niedawno był wyjątkowo popularny jako cięty. Jednak ostatnio święci triumfy również jako roślina doniczkowa. Do uprawy i sprzedaży wprowadzono bowiem nowe odmiany, które doskonale radzą sobie w domowych warunkach.

Wprawdzie i skrzydłokwiaty, i anturium wyglądają i kwitną pięknie, jednak warto je odróżniać. Jedne i drugie należą do sporej rodziny roślin obrazkowatych i wytwarzają kwiaty tego samego typu. W naturze mają sporo gatunków oraz odmian, występujących w tropikalnych lasach głównie Ameryki Środkowej i Południowej (skrzydłokwiaty rosną też w Azji i Oceanii). Jednak do naszych domów trafiają tylko wyselekcjonowane odmiany. Jak odróżnić te rośliny? Można to zrobić, nawet gdy akurat nie kwitną.

Liście anturium najczęściej są sercowate, o błyszczącej powierzchni. Liście skrzydłokwiatu są lancetowate i cieńsze, z wyraźnym unerwieniem blaszki. Rośliny różnią się także pokrojem. Łodyga anturium systematycznie przyrasta, a liście wyrastają z niej w „piętrach” jedne nad drugimi. W praktyce oznacza to, że roślinie z czasem trzeba zapewnić podpory, bo może osiągnąć dobrze ponad 1,5 m wysokości (siła wzrostu zależy od odmiany). Z łodygi zwisają także korzenie powietrzne. W przypadku skrzydłokwiatu nie doczekamy się szczególnie wysokiej rośliny, za to będzie bardziej rozłożysta. Jego liście wyrastają z krótkiej łodygi i tworzą kępę.

Obie rośliny mają dość podobne kwiaty, a właściwie kwiatostany. Składają się one z tzw. kolby, na której znajdują się maleńkie i niepozorne kwiaty. Pod nią znajduje się tzw. pochwa kwiatostanowa, przypominająca skrzydło. U skrzydłokwiatów jest ona biała lub przebarwiająca się na zielono. Ma jajowaty lub lancetowaty kształt, ze spiczastym zakończeniem. Tymczasem „skrzydło” anturium ma kształt sercowaty, jest znacznie grubsze i ma błyszczącą, jakby nawoskowaną powierzchnię. Ma też znacznie większy zakres kolorów, bo różne odcienie czerwieni, różu, może też być białe lub z zielonym przebarwieniem. U obu roślin kwiatostany są bardzo trwałe, a w dobrych warunkach rośliny wytwarzają je chętnie i o różnych porach roku.

Obydwie rośliny mają zbliżone wymagania uprawowe. Anturia wprawdzie długo uchodziły za znacznie bardziej wymagające, ale to się zmieniło wraz z wprowadzeniem nowych odmian. Tym roślinom trzeba zapewnić rozproszone światło, pokojową temperaturę oraz wilgotne powietrze. Docenią regularne podlewanie, najlepiej przegotowaną wodą o pokojowej temperaturze. Podłoże powinno być wilgotne, ale nie mokre. Ważne też, by miało lekko kwaśny odczyn (taki ma właśnie typowa ziemia kwiatowa).

Warto również zadbać o czystość liści i regularnie wycierać je z kurzu delikatną, wilgotną szmatką. Rośliny będą nie tylko lepiej wyglądały, ale też czuły się i rosły, gdy kurz nie będzie zatykał ich aparatów szparkowych, którymi „oddychają”. Nie narażajmy ich na zimne przeciągi, a w sezonie zasilajmy je biohumusem lub rozcieńczonym nawozem do roślin kwitnących. Jeśli mamy anturium, zadbajmy o podpory dla niego! Niestety obie rośliny zawierają toksyczne substancje, więc uważajmy na bezpośredni kontakt z ich sokiem.