Pokój dla dziecka: bezpieczny i rozwijający wyobraźnię

Pierwszy rok życia dziecko spędza w pokoju rodziców i w pokoju dziennym, wtedy właśnie należy zwrócić szczególną uwagę na potrzeby dzieci i ich zainteresowania. Pamiętajmy również, jak ważne jest bezpieczeństwo dziecka w domu. Przedmioty codziennego użytku stają się elementami zabawy, stół zamienia się w domek, krzesło w samochodzik, a więc wszystko, co otacza dziecko, stymuluje je i rozwija jego wyobraźnię.

Od drugiego roku życia dziecko powinno posiadać własny pokój, który należy tak zaprojektowany, żeby mógł zmieniać się wraz z dorastaniem dziecka.

Własna przestrzeń zwiększa samodzielność i inicjatywę, stwarza bodźce i zachęca do nauki, poprawia koncentrację. Stałe miejsce do spania wyrabia odruch senności związany z tym miejscem. Pokój powinien być zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie sypialni rodziców, tak aby zapewnić poczucie bliskości i bezpieczeństwa dziecku.

Maluch z zasady nie ogranicza miejsca zabawy do własnego pokoju. Bawi się wszędzie. Wnętrza więc powinny być tak urządzone, aby wyeliminować możliwość wyrządzenia szkód czy też spowodowania wypadku. Dlatego starajmy się przewidywać niebezpieczeństwo i je eliminować.

Na rynku dostępnych jest mnóstwo zabezpieczeń: począwszy od zabezpieczenia kontaktów, poprzez zabezpieczenie uniemożliwiające otworzenie szafek czy zamknięcie drzwi, które mogłyby przytrzasnąć małe paluszki, po bramki zabezpieczające wejście na schody. Jeśli nie mamy drzwi w kuchni, warto zainwestować w zabezpieczenie kuchenki.

Zobacz: AGD do kuchni bezpieczne dla dziecka

Niedocenianym meblem jest kojec. A tak naprawdę to świetne rozwiązanie, gdy jesteśmy sami z dzieckiem w domu. W kojcu dziecko będzie bezpieczne, gdy rodzic na przykład pójdzie do  łazienki.

Ponadto w domu, gdzie jest małe dziecko, na jakiś czas warto zrezygnować z obrusów i pamiętać, by gorących napojów i dań nie stawiać na skraju stołu.

Rozwijać wyobraźnię poprzez odpowiednią aranżację wnętrza

– Aby zapewnić dziecku dobre samopoczucie, należy w pokoju pozostawić jak największy obszar wolnej podłogi, bo dzieci najchętniej bawią się właśnie tam - mówi Agnieszka Jabłońska ze studia projektowego Fabryka Wnętrz. – Wykorzystują tę płaszczyznę w niekonwencjonalny sposób, dlatego utrzymanie jej w czystości i higienie jest tak bardzo ważne. Powierzchnia podłogi powinna być odporna na zaplamienia, łatwa do czyszczenia, ciepła w dotyku. Jeśli możliwe to podgrzewana, miękka i przede wszystkim nie śliska. Dzieci biegają i skaczą, dlatego dywaniki powinny być przymocowane do podłogi matą, siatką antypoślizgową lub taśmą pokrytą obustronnie klejem. Dobrze sprawdzają się podłogi parkietowe, panele, podłoga z korka, łatwo czyszcząca się wykładzina z PVC lub dywanowa, wykonane i wykończone materiałami nietoksycznymi, bezpiecznymi dla dziecka.

W projektowaniu wnętrza pokoju dziecięcego ważne jest założenie zmieniającej się funkcji w czasie, poprzez wyznaczenie odpowiednich pól na łóżko, biurko, fotel do czytania. Gdy dziecko zacznie chodzić do przedszkola w pokoju powinien pojawić się stolik dopasowany do jego wzrostu, wygodne łóżko i dużo zabawek ulokowanych w kolorowych pudłach i skrzyniach oraz regały o różnych wysokościach.

Dużo miejsca na rzeczy i zabawki wyzwala w dzieciach potrzebę dbałości o swoje otoczenie. Porządkowanie, ustawianie przedmiotów i zabawek może stać się dobrą zabawą. Regały powinny być mocno przytwierdzone do ścian, gdyż dzieci często chwytają się ich wstając z podłogi lub wykorzystują je jako drabinki do wspinaczek.

Rodzice zazwyczaj nie zdają sobie sprawy z rzeczywistych upodobań własnych dzieci, dlatego warto pozostawić pociechom możliwość wpływu na urządzenie ich pokoju, gdyż rozwija to kreatywność i zdolność abstrakcyjnego myślenia – radzi architekt. – Wyglądem własnego wnętrza dzieci wyrażają swoją niezależność i indywidualność. Czasami pogląd dziecka na wystrój pokoju nie jest zgodny z pomysłami rodziców. Inicjatywy dziecka nie należy jednak marnować, ale przez subtelne, przyjacielskie rozmowy rozwijać.

Meble dla dzieci powinny być tak skonstruowane, aby ich funkcje nie były jednoznacznie określone, aby pozwalały dziecku wymyślać ich zastosowanie, rozwijać zdolności logicznego myślenia, zdolności manualne i koordynację ruchów. Należy pozostawić dziecku pole do rozwijania własnej inwencji i wyobraźni – często uśpionej w przesadnie ułożonym domu ludzi dorosłych.

Pokój dziecięcy nie tylko do zabawy

Sztuczne oświetlenie w pokoju dziecka stanowi jedynie uzupełnienie oświetlenia naturalnego, nie może go jednak zastąpić całkowicie. Długotrwałe korzystanie wyłącznie z oświetlenia sztucznego może doprowadzić do przemęczenia wzroku dziecka. Miejsce nauki młodego człowieka wymaga odpowiedniego poziomu natężenia oświetlenia na płaszczyźnie roboczej, przy ograniczonym efekcie olśnienia oraz źródeł światła o właściwościach dobrego oddawania barw.

Blat biurka powinien być matowy – najlepiej jasny, aby wyeliminować powstawanie dużych kontrastów pomiędzy zeszytem a płaszczyzną mebla. Podczas nauki w pokoju powinny być włączone lampy oświetlenia ogólnego. Ponieważ większość dzieci boi się ciemności, często trzeba zostawić im zapalone światło na noc. Można zastosować wyłącznik z regulatorem natężenia oświetlenia lub oddzielną lampkę o niewielkiej mocy, ze źródłem w postaci świetlówki kompaktowej lub diody LED.

Nieodłącznym elementem pokoju dziecka stał się komputer. Monitor komputera nie powinien być ustawiony w kierunku okna. Podczas użytkowania komputera oświetlenie powinno być włączone, aby świecący monitor nie kontrastował z pozostałą ciemną częścią pokoju. Oświetlenie powinno być umieszczone tak, aby nie powodowało odblasków na ekranie.

Każde dziecko powinno mieć wyznaczone stałe miejsce do pracy. Takie rozwiązanie oszczędza energię niezbędną do adaptacji do zmieniających się warunków, mobilizuje, wytwarza roboczy nastrój i korzystną dla nauki atmosferę. Optymalna temperatura w pokoju dziecinnym to 20°C.

Wyłączniki światła w domu przyjaznym dla dziecka powinny znajdować się na wysokości 110–130 cm. Dzieci w ten sposób samodzielnie mogą włączać światło we wszystkich pomieszczeniach i nie są zmuszone do wykonywania codziennych czynności w ciemnościach, co zawsze stanowi poważne zagrożenie wypadkiem.

Użyj wyobraźni myśląc o bezpieczeństwie dziecka

Dziecko jest ciekawe świata, interesuje się nie tylko tym co znajduje się w pokoju, ale również krajobrazem na zewnątrz. Wyglądając przez okna, może mu przyjść do głowy, aby je otworzyć. Dlatego należy założyć blokadę na klamkę okienną (jeśli nie mamy klamki z kluczykiem). Podobnie należy zabezpieczyć drzwi balkonowe.

Wiszące firany, zasłony czy sznurki rolet również stanowią zagrożenie dla dziecka, które może się w nie zaplątać czy owinąć dla zabawy wokół różnych części ciała (np. szyi). Nie trzeba rezygnować z wygody i funkcjonalności rolet, ale wybrać te, które są najbezpieczniejsze, czyli w tym przypadku rolety wyposażone w mechanizm bezsznurkowy. Wiszące sznurki i koraliki zastępuje się mechaniką sprężynową, dzięki czemu ryzyko zaplątania się malucha jest całkowicie wyeliminowane.

Choć wyobraźnia dzieci przechodzi nasze wyobrażenia, ale to właśnie jej trzeba używać podczas kreowania świata dla malucha. Choć to trudne w przypadku dziecka – spróbuj przewidywać wydarzenia:

• Nie zostawiajmy w pokoju dziecka woreczków lub foliowych torebek, bo dziecko może się udusić, schowaj kable i zabezpiecz gniazdka sieciowe (tzw. zaślepkami) i urządzenia elektryczne, które może na siebie ściągnąć podczas zabawy (np. lampka lub radio).
• Urządzając pokój dziecku należy zwracać uwagę na detale, pomocne jest sprawdzenie wszystkich miejsc, w które normalnie nie zaglądamy np. przestrzeń między szafką, a ścianą. Istotne jest też zabezpieczenie elementów takich jak: ostre narożniki mebli, podwieszone kwietniki, czy przesuwający się po podłodze dywan. Proste zabiegi pomogą urządzić ładny, funkcjonalny i przy tym bezpieczny pokój dziecka.

Kolorowe ściany w pokoju dla dziecka

Zgodnie ze współczesnymi badaniami, dzieci rozwijające się w pokojach pomalowanych na kolory w odcieniach brązów, szarości, bieli i czerni, wykazują niższy iloraz inteligencji. Barwy odbierane są subiektywnie, mają bardzo indywidualne znaczenie. Kolor pomarańczowy okazał się najbardziej dobroczynny – wyzwala poza inteligencją również uczucia społeczne i towarzyskie. Psychologowie dziecięcy za najbardziej odpowiedni uznają jednak kolor zielony, gdyż on uspokaja i pomaga w skupieniu. Wybór powinien być uzależniony jednak od charakteru dziecka. Używajmy kolorów jasnych o małym nasyceniu, wesołych i ciepłych, stonowanych. Unikajmy natomiast zbyt agresywnej kolorystyki. 

Ściany w pokoju dziecka możemy udekorować kolorowymi naklejkami z bohaterami z ulubionych kreskówek, ewentualnie wykonać zdobienia z użyciem szablonów. Mile widziane przez najmołodszych są również obrazki, zdjęcia w kolorowych ramkach i ścienne zegary. Te ostatnie bezwględnie powinny znaleźć się w pokojach dzieci uczących się odczytywać czas na tarczy zegara.

Rodzicom uzdolnionym plastycznie można polecić samodzielne wykonanie malowideł ściennych w pokoju dziecięcy: