Niektórzy nazywają mamutowca olbrzymiego (amerykańskiego) naprzemiennie sekwoją. – Okazuje się jednak, że to nie te same drzewa – podkreśla Jarosław Mikietyński, ogrodnik Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. – Przez laty wszystko wskazywało, że to jednakowe drzewa. Badania genetyczne, przeprowadzone w latach 80-tych, wykazały natomiast, że różnice między mamutowcem a sekwoją tkwią w budowie genetycznej.
Nadprzyrodzona moc mamutowca
Mamutowce odkryto w 1833 roku. Indianie je zauważyli w lasach w USA, w stanie Kalifornia. Myśleli, że takie wielkie drzewa mają nadprzyrodzoną moc. Myśleli, że ziemskie moce to za mało, aby drzewo osiągnęło taki wzrost. Nie chcieli, żeby ktoś inny o gigantach się dowiedział. Plan utrzymania nowego odkrycia w sekrecie się nie powiódł. To dlatego, że w okolicach pojawiło się wielu poszukiwaczy złota. Oni też byli zdumieni, gdy zobaczyli wielgachne rośliny.
Konary jak kły mamuta
Nazwę mamutowiec roślina otrzymała dopiero w 1939 roku. Nazwa pochodzi od skojarzenia: kto spojrzał na wierzchołek drzewa, widział skierowane w stronę nieba konary, przypominające kły mamuta. Mamutowce rosną nawet 3,5 tysiąca lat. W XIX wieku ludzie uważali ich drewno za porządny opał. To dlatego, że mogło przez dziesiątki lat leżeć na dworze, a nic mu się nie stało, choć jest dosyć kruche. To drewno zdobywali, tnąc drzewo, które leżało ścięte od kilkuset lat.
To też ciekawe: Magnolia to drzewo prawie takie stare, jak świat
Okaz na miarę świata
Mamutowiec jest to drzewo iglaste, ale naszej choinki prawie nie przypomina. – To dlatego, że rozmiary posiada on imponujące – kontynuuje ogrodnik. – Najpotężniejszy mamutowiec rośnie w górach Sierra Nevada w USA. To mamutowiec generała Shermana. Drzewo liczy już 87 metrów wysokości. Średnica pnia wynosi 8 metrów, a grubość samej kory to pół metra. Waży ponad 1200 ton.
Ten okaz to jeszcze „maluch" w porównaniu z mamutowcami, które rosły w XIX wieku. Badacze odkryli, że wówczas w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych mamutowce osiągały nawet 135 metrów wysokości i miały 20-metrową średnicę pnia. Pozostałości po pniach pozostały do dzisiaj.
Na naszym kontynencie
Z Ameryki mamutowce trafiły do Europy w XIX wieku. W naszym klimacie nie osiągają już tak imponujących rozmiarów. – W naszych warunkach panuje bardziej kontynentalny klimat niż morski - zaznacza nasz rozmówca. – Jak na drzewo iglaste przystało, zimą traci wilgotność. O ile w klimacie morskim, nie pozbywa się jej tak szybko, o tyle u nas już tak się dzieje. Gdy drzewo nie ma zapewnionej odpowiedniej wilgoci, wysycha, przestaje rosnąć.
Poczytaj również: Migdałek, czyli dziwny krzew o dziwnych cechach
W Polsce drzewo dorasta maksymalnie do około 40 metrów, chociaż zazwyczaj osiąga najwyżej 20 metrów. U nas jest traktowane jako roślina ozdobna choćby do ogrodu. – Drzewo jest symetryczne, przybiera kształt stożka – dodaje ogrodnik. – Jest podobne do tuj, ale igły ma on nieco inaczej rozstawione, bo rzadsze.
Warunki dla mamutowca
Mamutowiec lubi słońce i półcień. – Preferuje lekko kwaśną glebę – mówi dalej nasz ekspert. –Zdarza się jednak, że wyrośnie w glinie, torfie albo żwirze. Ważne, aby ziemia była wilgotna. Młode mamutowce, takie do około 5 lat, powinny przed zimą zostać osłonięte, najlepiej agrowłókniną. Jesienią powinny być też wzmocnione nawozami do młodych iglaków. Nawozy te mają zwiększone dawki siarki i magnezu. Te powodują, że drzewo podnosi swoją odporność i lepiej rośnie. Mamutowce to jednak okazy zdrowia. Żadne choroby im nie zagrażają. Nawet pożar im niestraszny. Nawet mówi się nawet, że ogień uodparnia drzewo-giganta.
Dyskoteka na mamutowcu
Podobno na pniu ściętego mamutowca w Kalifornii urządzono lokal rozrywkowy pod chmurką. Odbywały się na nim festyny i zabawy. Bywało, że na pniu zmieściła się orkiestra i jeszcze kilkanaście par tancerzy.
