Nowelizacja ustawy zlikwidowała dotychczasowy podział na hipotekę zwykłą dotyczącą głównej wartości kredytu i kaucyjną dotyczącą odsetek. Oznacza to, że kredytobiorca będzie mógł ustanowić jedną hipotekę. Nie będzie w związku z tym konieczne złożenie dwóch wniosków o założenie hipoteki i ponoszenie podwójnych opłat. Ponadto właściciele nieruchomości uzyskają prawo do zabezpieczenia tą samą hipoteką więcej niż jednej wierzytelności.
Kredytobiorca, który uzna że jego kredyt jest niewystarczający, będzie mógł starać się o kolejny i zabezpieczyć go tą samą hipoteką. Ma to również zapobiec ponoszeniu dodatkowych kosztów.
Pojawi się również, nieistniejąca do tej pory, możliwość rozporządzania opróżnionym miejscem hipotecznym. Oznacza to, że po spłaceniu jednego długu zabezpieczonego hipoteką, dłużnik będzie mógł przenieść w to miejsce inną hipotekę lub ustanowić nową.
Nowelizacja została uchwalona 26 czerwca 2009 roku, wchodzi w życie po 18-miesięcznym okresie vacatio legis. Przepisy dotyczące hipoteki w prawie polskim były oparte na rozwiązaniach sięgających okresu międzywojennego. Do nich odwołuje się obowiązująca obecnie ustawa z 6 lipca 1982 roku. Zmiany wprowadzane później do tej ustawy omijały zagadnienia dotyczące hipoteki, koncentrując się na księgach wieczystych. Kolejne nowelizacje z 1991 roku i 2001 roku nie odnosiły się do hipoteki i jej podstawowych zasad.
Rządowa tarcza antyinflacyjna