Kolkwicja chińska – krzew piękny dla ludzi, pożyteczny dla pszczół

Podczas wizyty naukowej do Chin w 1901 roku zauważono krzew, którego nikt wcześniej nie znał. Na cześć niemieckiego badacza i botanika, Richarda Kolkwitza, nazwano tę roślinę kolkwicją (Kolkwitzia amabilis)

Mierzący zazwyczaj do 2,5 metra wysokości krzew zachwyca wyglądem właśnie wiosną. To dlatego, że w maju kwitnie tak obficie, że dech zapiera. Jego biało-różowe dzwonkowate kwiaty z pomarańczowymi cętkami wewnątrz są nieduże, lecz gęsto osadzone. Poza tym, czasem krzew tak się rozrasta, że jest tak samo szeroki, jak wysoki. Kolkwicja kwitnie zwykle od połowy maja nawet do końca czerwca. Pod koniec lata na roślinie pojawiają się owoce, czyli suche, owłosione łupiny w brązowym kolorze.

Polecamy też: Śniedek (śniadek) do tworzenia obwódek na rabatach i w ogrodach skalnych 

– Kolkwicja chińska pochodzi z Dalekiego Wschodu, z Chin oraz Japonii – mówi Jarosław Mikietyński, ogrodnik Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. – Jest światłolubna, więc należy jej zapewnić słoneczne stanowisko, jednocześnie osłonięte od wiatru. Przeważnie radzi sobie, gdy nastaną zimy, chociaż nie wszystkie egzemplarze są mrozoodporne, zwłaszcza młode są podatne na zimno. Gdy natomiast bardzo niskie temperatury dadzą się kolkwicji we znaki, wówczas musi ona zostać dosyć solidnie przycięta, a wiosną powinna się odrodzić.

Roślina najlepiej rośnie w glebie przepuszczalnej. – Powinniśmy jej zapewnić wapienne podłoże – dodaje Mikietyński. – Ważne, aby krzew regularnie podlewać, ponieważ jest on wrażliwy na suszę. Gleba, w jakiej rośnie kolkwicja, musi być stale wilgotna. Inaczej roślina będzie więdła. Jeśli trzeba, w upały kolkwicję można podlewać nawet codziennie. Najlepiej to robić albo rano, albo nie wcześniej niż późnym popołudniem lub wieczorem. To dlatego, żeby zdążyć przed oblotem pszczół lub wtedy, gdy pszczoły zakończą swój oblot.

Pszczoły lubią kolkwicję i chętnie ją odwiedzają. – Powodem tego jest to, że roślina jest dla nich pożyteczna, bo jest nektarodajna oraz pyłkodajna, a ponadto w okresie kwitnienia przyciąga pszczoły swoim dosyć intensywnym, słodkim zapachem – wyjaśnia ogrodnik.

Przeczytaj: Fotergilla większa – krzew o puszystych kwiatach, które pachną miodem 

Nie tylko kwiaty kolkwicji chińskiej stanowią jej ozdobę. Podobnie jest z jej korą. Na starszych pędach kora łuszczy się w charakterystyczny sposób, co również przyciąga uwagę. Atutem kolkwicji jest odporność na prawie wszystkie choroby i szkodniki. Kolejnym plusem jest to, iż kolkwicji nie szkodzą zanieczyszczenia powietrza. Może zatem bez problemu rosnąć w śródmiejskich parkach. Jeśli została zasadzona w ogrodzie, najlepiej prezentuje się w miejscu, gdzie obok nie rosną żadne inne rośliny. Zabiegi można ograniczyć do cięcia w przypadku, gdy roślina za bardzo się rozrośnie. To po to, żeby przerzedzić krzew. Połamane, suche pędy też trzeba zlikwidować.

Mówi się, że kolkwicja musi się przyzwyczaić do miejsca, a dopiero, gdy je zaakceptuje, to zakwitnie. Bywa, że na to, aż wyda kwiaty po raz pierwszy, trzeba czekać 3–4 lata. Jeśli krzew w ogóle nie kwitnie, być może ma za mało słońca. 

Warto zobaczyć: Nemezje – kwiaty pełne powabu na balkon i taras