Żyjący w XVIII wieku w Anglii lekarz, John Fothergill, prowadził badania dotyczące migreny. Interesował się również botaniką. Kolekcjonował najbardziej niespotykane rośliny i organizował wyprawy do Ameryki, aby tam szukać rozmaitych okazów kwiatów i krzewów. Z jednej z takich podróży przywieziono roślinę, którą nazwano – na cześć badacza – fotergillą.
Fotergilla większa (Fothergilla major) mrozu się nie boi
Fotergilla większa to krzew o amerykańskim pochodzeniu. W polskich warunkach się sprawdza, ponieważ jest mrozoodporna, chociaż niektórzy wolą okryć młode rośliny przed sezonem zimowym. Fotergilla zyskała przydomek większej, chociaż zwykle nie przekracza 1,5 metra wysokości. Taką wysokość osiąga dopiero po kilkunastu latach, czasem nawet po 20, bo bardzo wolno rośnie.
Ozdobne kwiaty i liście
Roślina kwitnie w maju, niekiedy jeszcze w czerwcu. Ma białe, oryginalnie wyglądające kwiaty. Są one pozbawione płatków, wyglądają jak pręciki. Niektórym kojarzą się ze szpilkami krawieckimi, ponieważ są wąskie, a na końcu mają łepki albo ze... szczotką do mycia butelek. Kwiaty pachną miodowo, pszczoły lubią ten zapach.
Polecamy poradnik: Miedź w walce ze ślimakami w ogrodzie
Nie tylko kwiaty fotergilli stanowią jej ozdobę. Zielone wiosną liście na jesień zmieniają kolor na złoty, rdzawy i pomarańczowy i też wówczas ładnie się prezentują. Z daleka to przypomina, jakby krzew stanął w ogniu. Na przełomie lata i jesieni, we wrześniu, na fotergilli dojrzewają torebki, które dosyć głośno pękają, wyrzucając z impetem nasiona.
Warunki dobre dla fotergilli
– Fotergilla preferuje słoneczne stanowiska, ewentualnie półcień oraz żyzną, próchniczą glebę, lekko kwaśną, czyli tak, jak różaneczniki – informuje Jarosław Mikietyński, ogrodnik Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. – Ziemia powinna być wilgotna, dlatego też należy pamiętać o regularnym podlewaniu. Nadmiar wody jednak zaszkodzi roślinie. Susza też działa niekorzystnie na roślinę.
Gdy gleba będzie miała odczyn zasadowy, roślina może źle reagować. Objawi się to chlorozą, a więc chorobą liści polegającą na tym, że liście przebarwiają się na żółto.
Polecamy: Śniedek do tworzenia obwódek na rabatach i w ogrodach skalnych
Fotergilla nie wymaga wielkiej uwagi, jest odporna na większość chorób i szkodników. Jeżeli zapewni się jej odpowiednie miejsce oraz warunki glebowe, to wystarczy zabiegi pielęgnacyjne ograniczyć do wiosennego usunięcia martwych, suchych i połamanych gałęzi. Niektórzy właściciele rośliny zauważają, że ona słabiej kwitnie. Może tak się zdarzać w przypadku, gdy fotergilli zapewni się zbyt mało słońca. Ona kwitnie i rośnie najlepiej wtedy, gdy w ciągu doby docierają do niej promienie słoneczne przez przynajmniej 10 godzin.
