Groszek cukrowy – uprawa w ogrodzie i na balkonie. Z jego siewem trzeba się pospieszyć! Jak mieć słodki groszek z własnej uprawy?

Groszek cukrowy, zgodnie z nazwą, wyróżnia się lekko słodkawym delikatnym smakiem. Najczęściej smakuje również tym, którzy za zwykłym grochem nie przepadają. Strączki groszku cukrowego można jeść nawet w całości, bo nie mają one twardej wyściółki, a całe są smaczne. Można je także dodawać do sałatek, różnych zup, potraw i potrawek warzywnych (i nie tylko). Dobrze smakuje lekko obgotowany lub podsmażony na patelni. Dodatkowo można go łatwo wyhodować w ogrodzie lub nawet na balkonie.

Groszek cukrowy najlepiej rośnie na żyznej, przepuszczalnej i próchniczej ziemi. Warto ją zasilić kompostem. Trzeba mu znaleźć jasne miejsce, najlepiej osłonięte przed wiatrem. Ponieważ tworzy długie pędy, należy zapewnić mu podpory. Dobrym pomysłem jest posianie go pod płotem z siatki.
Groszek nie lubi jednak nadmiernie mokrej i ciężkiej ziemi, ani bardzo przesychającego podłoża. Jeśli nie pada, należy go podlewać – inaczej nie doczekamy się obfitości słodkich strączków. Rosnąc w suchej ziemi, roślina będzie miała ich mniej, nie będą też odpowiednio słodkie.

W uprawie grochu, również cukrowego, ważny jest termin siewu. Warto to zrobić jak najwcześniej po zimie, nawet pod koniec lutego, przez cały marzec, maksymalnie do połowy kwietnia. Oczywiście wszystko zależy od warunków w danym roku, ale groszek kiełkuje już przy 1-2°C, nie boi się też przymrozków. Natomiast jeśli posiejemy go zbyt późno, będzie gorzej rósł i owocował.
Nasiona groszku umieszcza się punktowo w ziemi. Uwaga – robi się to dość głęboko (ok. 3-4 cm). Rozstawa zależy od odmiany i siły jej wzrostu. Odmiany karłowe można siać co ok. 4-5 cm, w rzędach co 15-20 cm, a silniej rosnące w rzędach co 20-30 cm.

Groszek cukrowy można także uprawiać na balkonach. Potrzebna będzie dość duża i głęboka doniczka (ok. 10 l), wypełniona żyzną ziemią. Na balkon warto wybrać odmiany karłowe, które tworzą znacznie krótsze pędy. Jednak i tak przyda się podpora, np. bambusowa kratka (pędy groszku są lekkie). Pamiętajmy o podlewaniu i odpowiednio wczesnym posianiu groszku. Plony z doniczki będą wprawdzie mniejsze z ogrodu, ale i tak będziemy mieć świeżą, smaczną i ekologiczną przekąskę z własnej uprawy.

Strączki grochu warto zrywać tuż przed zjedzeniem, kiedy są wyrośnięte, ale jeszcze młode – w strączkach powinno być widać małe nasiona. Strączki nie wyrastają wszystkie naraz, ale zawiązują się sukcesywnie przez pewien czas, więc zbiorami można się cieszyć przed kilka tygodni.
Na pierwsze strączki trzeba poczekać ok. dwóch miesięcy od wysiewu. Jednak zależy to od odmiany. Jeśli chcemy mieć jak najwcześniejsze zbiory, wybierzmy te opisane jako „bardzo wczesne”. Dobrym pomysłem jest posianie kilku odmian o różnym czasie plonowania (od bardzo wczesnej do bardzo późnej), bo wtedy będziemy mieć świeży groszek znacznie dłużej.

Uprawiając groszek cukrowy, niekoniecznie musimy czekać na strączki. Równie smaczne są jego młode pędy. Ścina się je, kiedy mają ok. 10 cm długości. Groszek na pędy można siać nawet w doniczce w mieszkaniu, ale też na balkonie i oczywiście w ogrodzie. Tutaj nie jesteśmy ograniczeni terminem siewu, jak w przypadku uprawy na strączki, i możemy to robić w miarę potrzeb. Groszek na pędy najlepiej posiać do dwóch doniczek w odstępie kilku dni. Dzięki temu, gdy skończymy jeść jeden, drugi będzie akurat gotowy do konsumpcji.

Wiosną nasiona groszku kupimy w każdym sklepie ogrodniczym, ale też wielu supermarketach. Zwróćmy uwagę na nazwę. Najczęściej na opakowaniu jest „groch cukrowy” lub „groch siewny cukrowy”. Nie kupujmy grochu łuskowego, bo ma on twardsze strączki, które nie nadają się do jedzenia, a uprawia się go na nasiona.
Nie mylmy też groszku cukrowego (ani zielonego, łuskowego) z groszkiem pachnącym, który jest zupełnie inną rośliną, a jego nasiona zawierają toksyczne substancje.