Firanki kuchenne: jaki materiał i sposób upięcia wybrać. Poradnik

Najpopularniejsze tkaniny na firanki kuchenne to żakard, organtyna, woal i tiul.

Warto przeczytać: Mycie i konserwacja okien na wiosnę 

Żakard

To mocna i gruba tkanina, zazwyczaj z utkanymi wzorami. Strona lewa żakardu to negatyw prawej. Żakard zatrzymuje promienie słoneczne, więc nadaje się do dużych, przestronnych kuchni, w których jest dużo okien i są one umieszczone od wschodu i południa.

Organtyna

Jest to tkanina cienka i delikatna, która powoduje efekt mgiełki, czyli przepuszcza część promieni słonecznych. Często na zewnętrznej stronie organtyna jest dodatkowo nabłyszczana, dlatego się mieni. Może być też kreszowana. Firanki z niej uszyte nadają się do mniejszych kuchni, z małymi oknami.

Woal

Wygląda, jak organtyna, jest mleczno-prześwitujący. Tyle, że nieco grubszy. Woal i organtyna najlepiej nadają się do efektownych upięć. 

Tiul

To najdelikatniejsza tkanina, a do tego najbardziej przejrzysta. Tiul jest lekki i miękki.

Materiał kreszowany

Firanki z materiału kreszowanego pasują do domów, w których są zwierzęta. To dlatego, że gdy np. pies lub kot z parapetu dosięgnie pazurkami lub łapkami firanki, nie będzie widać na tkaninie zahaczeń. A jeśli nawet, to wystarczy rozciągnąć uszkodzony fragment, a po pozaciąganych nitkach nie będzie ani śladu.

Jaki kolor dekoracji okiennych do kuchni?

W kuchniach najlepiej wyglądają firanki w kolorze beżowym, kremowym, ecru i oczywiście śnieżnobiałym. Ten ostatni kolor idealnie przepuszcza promienie słoneczne. Dzięki temu mamy dobrze doświetloną, jasną kuchnię. Gdy mamy firany nabłyszczane, błyszczące, te rozświetlają wnętrze.

Istnieje dowolność, jeżeli chodzi o barwy i rodzaje wzorów, np. wzory geometryczne, kwiatki, kropki, wstążki. Mogą być też hafty albo malunki. Powinniśmy jednak trzymać się zasady, że im więcej wzorów na firance, tym mniej robimy falban, plisów oraz zmarszczeń.

Dużo światła wewnątrz

Kuchnia potrzebuje dużo światła, więc aby ją rozświetlić, wybierajmy firany lekkie i zwiewne, na których nie ma zbyt wiele ciężkich, dużych wzorów. Sprawdzają się zazdroski, czyli krótkie firanki 2-częściowe. Wyższa część przymocowana jest do góry okna, a niższa – do takiej wysokości, żeby kończyła się równo z ramą okienną. Obie części mają po około 20–30 cm długości.

Upinanie firanek, by stanowiły piękną dekorację okna

Upinanie firanek zależy od stylu umeblowania kuchni, typu okna, rodzaju karnisza i sposobów mocowania firanki. Ozdób jest cała masa. Przydatne są więc koła, szelki, żabki, przeszycia tunelowe, troczki oraz taśmy marszczące. Przy upinaniu firan stosuje się też podwiązki, klipsy, klamry zwykłe i wzmocnione, przewiązania oraz klipsy magnetyczne.

Samo upięcie zależy również od materiału. Nie każda firanka pasuje z troczkami, nie każda nadaje się do zastosowania taśmy marszczącej.

Do kuchni nowoczesnych najlepiej pasują firanki na szelkach albo na kołach. Do zwykłej firanki wszywa się szelki (zazwyczaj co 15–20 cm, o szerokości 4–5 cm i wysokości 10–15cm) lub nabija się koła (także co 15–20 cm, przy czym rozmiar koła jest uzależniony od średnicy rurki do karnisza). Szelki mogą być z tej samej tkaniny, co firana albo z nieco grubszego materiału, o kontrastującym kolorze.

Popularne jest także wszycie taśmy marszczącej. Są to taśmy o różnych szerokościach i różnie marszczone, co sprawia, że mamy ciekawe efekty. Taka taśmę wszywa się w górną część materiału. Taśma jest usztywniona, więc firanki ładnie się układają.

Modne są również tunele lub kanały. U góry firany mamy tunel na drążek karnisza trochę szerszy (o 1–2 cm) od średnicy samego drążka.

Asymetrycznie, czyli modnie

Można wprowadzić trochę asymetrii do kuchni, zwłaszcza, gdy ta jest nowoczesna, jasna, np. w stylu skandynawskim. Firany nie muszą wisieć równo po obu stronach okna. Z jednej strony może być upięta, a z drugiej – puszczona.

Ceny firan wahają się od 10 nawet do 160 złotych za metr bieżący.