Szklany dach i ściany, kwitnące rośliny przez cały rok - to rewelacyjne rozwiązanie dla tych, którzy chcą się cieszyć widokiem zmieniającej się przyrody i odpoczywać w bardzo oryginalnym miejscu, tworzącym zespolenie z ogrodem.
Warto wiedzieć: Rośliny w ogrodzie zimowym. Jakie najlepiej dobrać
W ogrodzie zimowym, mimo niskiej temperatury na dworze, możemy usiąść wygodnie i cieszyć się niezwykłym klimatem. Jednak, zanim zlecimy profesjonalistom budowę tej niezwykłej werandy, należy pomyśleć o kilku ważnych rzeczach: o odpowiedniej konstrukcji, aspekcie prawnym i dostępnych rozwiązaniach w budowie.
Konstrukcja ogrodu zimowego
- Fundament – musi być betonowy. Najlepiej, jeżeli ogród zimowy zostanie zaprojektowany i wykonany podczas budowy domu. Tak będzie najprościej i najtaniej.
- Ściany – powinny być wykonane ze szkła o dużej przejrzystości. Jednak materiał powinien mieć podwyższone parametry izolacyjności na przenikanie przede wszystkim promieni słonecznych. A dodatkowo powinien być odporny na jesienne wichury i napór śniegu zimą. Pamiętajmy też, żeby ściany były szczelne i nie były podatne na działania czynników zewnętrznych np. mrozu.
- Dach – jego kąt nachylenia powinien być taki, żeby zimą śnieg mógł zsuwać się sam i nie spowodował jego zarwania. Dodatkowo musimy też zapewnić odprowadzenie wody z całej konstrukcji. Ważne, by deszczówka nie spływała po szklanych ścianach. By tego uniknąć, powinniśmy założyć rynny, które jednocześnie mogą być ozdobne. Wtedy woda odprowadzana jest poza dach. Uszczelki powinny znajdować się na krokwiach.
- Drzwi – mogą mieć różne kształty, ale najlepiej zamontować harmonijkowe lub przesuwane, ewentualnie uchylne, bo tylko one zagwarantują nam skuteczne wietrzenie całej werandy.
Różne rozwiązania w budowie ogrodu zimowego
Przede wszystkim zaś należy zastanowić się do czego „zielony salon" będzie nam służył? Czy wykorzystamy go jako miejsce wypoczynku, czy pracy. Od tego bowiem zależy, z jakiego materiału i jak będzie wykonany.
Ogród zimowy może stanowić dobudówkę do domu lub może być obiektem wolno stojącym. Wszystko zależy od naszego pomysłu. Warto jednak przed zaplanowaniem zapytać profesjonalistów o kosztorys takiego przedsięwzięcia, gdyż ogród zimowy będący dobudówką jest zazwyczaj mniej kosztowny. Poza tym, gdy zdecydujemy się na dobudowanie „zielonego tarasu" nie będziemy musieli dodatkowo wzmacniać np. ścian nośnych.
Ogrody możemy podzielić na:
- Ogrody zimowe ogrzewane – mogą być wolno stojące lub połączone z budynkiem. Stanowią powiększenie przestrzeni mieszkalnej o ten oryginalny „szklany pokój".
- Ogrody zimowe nieogrzewane – dobudowane do budynków, a wnętrze pokoju jest oddzielone od części mieszkalnej. Taki ogród wspomaga ocieplenie całego budynku, choć pomieszczenie samo jest nieogrzewane.
„Zielone salony" były kiedyś luksusem, dziś stają się coraz bardziej powszechne, ze względu nie tylko na swój oryginalny wygląd, lecz także na cenę.
Czytaj też: Ogrodowe inspiracje: czym ogrzać taras
W naszym ogrodzie zimowym ważna jest jego konstrukcja, ale także wnętrze. Tu dużą rolę spełnia ogrzewanie i wentylacja.
- Ogrzewanie – wodne lub elektryczne, najlepiej podłogowe. Takie ogrzewanie jest znakomitym, najtańszym sposobem na dostarczenie do ogrodu zimowego ciepła. Innym sposobem, nieco droższym jest klimatyzacja, pamiętajmy, żeby czyścić ją co roku.
- Wentylacja – wpływa także na nasze samopoczucie w danym obiekcie. Latem, wiosną można pozwolić sobie na uchylanie okien, jednak, gdy zrobi się zimno rolę wentylacyjną przejmą wywietrzniki. Najlepiej kratki zamontować pod zadaszeniem.
Czytaj też: Jak uzyskać pozwolenie na budowę
Aspekt prawny budowy ogrodu zimowego
Bez pozwolenia na budowę możemy dobudować do istniejącego budynku ogród zimowy, nie większy niż 25 m kw. Dla większości osób, chcących cieszyć się taką werandą to powierzchnia wystarczająca. Jednak, gdy ktoś zdecyduje się na większą powierzchnię „szklanego pokoju", będzie musiał mieć na to pozwolenie. Tak czy inaczej, gdy obiekt nie przekracza 25 m kw musimy zgłosić jego powstanie do starosty.
Dodać należy, że łączna liczba oranżerii na działce nie może przekraczać dwóch, na każde 500 m kw. powierzchni działki.
