Sposoby na wykonanie równych i gładkich ścian

Gładź

Obecnie, najpopularniejsze, chociaż nie najłatwiejsze, jest wykonanie tynków wewnętrznych z gładzi. Do wyboru mamy kilka rodzajów gładzi:

• gipsowe – suche mieszanki wykonane na bazie gipsu naturalnego i lub syntetycznego; nadają się przede wszystkim do pomieszczeń „suchych" (o wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%); w łazienkach i kuchniach można stosować pod warunkiem dobrej wentylacji; ponieważ gips powoduje korozję stali, wszystkie elementy (rury, gwoździe, dyble, kątowniki) powinny być ocynkowane lub odizolowane od gładzi;
• wapienne – produkowane na bazie wapna; nadaje się do nakładania w pomieszczeniach wilgotnych, ponieważ nie ma negatywnego wpływu na właściwości dyfuzyjne podłoża; jest materiałem alkalicznym (pH 13) dzięki czemu działa przeciwgrzybiczo;
• cementowe i cementowo-wapienne – suche mieszanki, w której spoiwem jest cement; mają ciemniejszą barwą i mniejszą gładkość od mieszanek gipsowych ale za to charakteryzują się większą wytrzymałością; można ją stosować w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności i na zewnątrz; nie wymagają szlifowania;
• polimerowe – występują w postaci suchych mieszanek i mas gotowych do nakładania; dzięki dużej elastyczności są szczególnie przydatne przy tzw. „trudnych" podłożach (ściany o niewielkich ruchach konstrukcyjnych lub narażonych na większe zmiany temperatury); odporne na wilgoć; wymagają szlifowania;
• gliniane – charakteryzują się zdolnością akumulacji ciepła i dużą paroprzepuszczalnością, izolacyjnością termiczną oraz akustyczną; są odporne na pleśń i grzyby, pochłaniają nieprzyjemne zapachy, w tym dym tytoniowy; to jedyne gładzie, którą można używać wielokrotnie – warstwę gładzi usunięta na mokro ze ściany, rozrabiamy z wodą i uzyskujemy mieszankę gotową do ponownego użycia; można je nanosić na każde podłoże, ograniczenia dotyczą jedynie podłoży z płyt g-k (wymagane jest w tym przypadku zastosowanie specjalnych siatek z materiałów naturalnych).

Do niedawna wykończenie ścian gładzią kojarzyło się nierozerwalnie z uciążliwym pyłem, który powstawał w czasie ich gładzenia na sucho. Obecnie coraz powszechniejsze jest stosowanie produktów wykańczanych metodą blichowania czyli gładzenia na mokro.

Suche tynki

Alternatywnym rozwiązaniem dla gładzi jest wykonanie suchych tynków z płyt gipsowo-kartonowych. Należy pamiętać, aby do pomieszczenia dobrać odpowiedni rodzaj płyt:

• płyta standardowa – szara, ogólnego stosowania (poza pomieszczeniami „mokrymi");
• płyta o zwiększonej odporności na wilgoć, impregnowana (typ H2, dawniej oznaczone GKBI) – zielona, polecana do pomieszczeń „mokrych" (łazienki, pralnie, kuchnie, ...);
• płyta o zwiększonej odporności na ogień, ogniochronna (oznaczone jako DF, dawniej GKF) – różowa, można stosować w pomieszczeniach o zwiększonych wymaganiach p.poż. (np. garaż, kotłownia);
• płyta ogniochronna impregnowana o zwiększonej odporności na wilgoć (typ DFH@, kiedyś GKFI).

Płyty można mocować bezpośrednio do ścian i sufitów na plackach kleju gipsowego, na pasach kierunkowych wykonanych z odcinków płyt lub na stelażach. Wybór mocowania zależny jest od stanu podłoża (mocowanie na klej wymaga równiejszego podłoża niż stelaż) oraz rodzaju i grubości instalacji, którą zamierzamy zainstalować pod płytą. W przypadku, gdy pod suchymi tynkami chcemy ukryć tylko instalację elektryczną, warto wybrać pierwszy sposób. Instalacje wodne i kanalizacyjne łatwiej będzie ukryć pod stelażami.

Podkłady wyrównujące

Osoby, którym nie koniecznie zależy na idealnej nienaturalnej gładkości ścian, mogą wykorzystać do wyrównania ich powierzchni papier gładziowy lub tapetę z włókna szklanego. Materiały te z powodzeniem zamaskują niewielkie nierówności i inne drobne mankamenty podłoża, do tego wzmocnią powierzchnię. Dodatkowym atutem takiego rozwiązania jest szybkość przygotowania pomieszczeń do malowania.