Maciejka to kwiat, który pięknie pachnie wieczorem i nocą. Posiej ją w ogrodzie lub doniczce i ciesz się zapachem. Uprawa maciejki

Maciejka jest na pierwszy rzut oka niezbyt okazałą rośliną. Ma drobne kwiaty o czterech płatkach, w różnych odcieniach fioletu i różu. Delikatne pędy dorastające do ok. 30–40 cm lekko się płożą i są z rzadka pokryte wąskimi listkami o srebrzystozielonym kolorze. W dodatku kwiaty maciejki przez cały dzień są zamknięte i otwierają się dopiero wieczorem, a zamykają nad ranem.

Nie jest to więc roślina przesadnie dekoracyjna. Ale ma jedną absolutną zaletę – przepiękny zapach, który jest całkiem mocny, jak na tak delikatną roślinę. Aromat maciejki jest słodkawy, ale nie mdły; w tle można doszukać się skojarzeń z wanilią i korzennymi przyprawami. Dla wielu to zapach letniego wieczoru w babcinym ogrodzie, bo kiedyś maciejka była niezwykle popularna. Ponieważ jej kwiaty rozwijają się wieczorem, właśnie wtedy zaczyna pachnieć.

Żeby w pełni cieszyć się maciejką, warto ją siać tam, gdzie ją poczujemy. Ponieważ nie jest ona specjalnie wymagająca, warto wziąć pod uwagę przede wszystkim naszą możliwość „korzystania" z maciejki. Warto ją siać tuż przy kącikach wypoczynkowych, w miejscach, gdzie spędzamy wieczory. Wokół tarasu, ale również w pobliżu ogrodowego hamaka, czy fotela.

Maciejkę warto też wysiać do doniczki – i to niezależnie od tego, czy mieszkamy w bloku czy domu – i postawić na zewnętrznym parapecie sypialni. Przy uchylonym oknie będziemy mogli w pełni cieszyć jej aromatem.

Maciejkę warto sadzić w towarzystwie innych kwiatów, o bardziej okazałym wyglądzie, ale pozbawionych mocnego zapachu.

Maciejka jest jedną z mniej wymagających i łatwiejszych w uprawie roślin. Najlepiej rośnie w słońcu, ale radzi sobie też w półcieniu, chociaż trzeba wiedzieć, że wtedy gorzej kwitnie. Lubi spulchnioną ziemię, najlepiej piaszczysto-gliniastą. Nie kaprysi co do jej odczynu (może rosnąć i na glebie lekko zasadowej i lekko kwaśnej). Maciejka nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, może poza pieleniem. Chwasty trzeba wyrywać uważnie żeby nie uszkodzić maciejki.

Maciejki nie trzeba też nawozić. Jeśli posadzimy ja w towarzystwie innych roślin, to używajmy nawozu do roślin kwitnących lub np. biohumusu. Należy jednak unikać zasilania maciejki nawozami bogatymi w azot. Mocno nawożona, szczególnie właśnie nawozami azotowymi, będzie wprawdzie lepiej rosła, ale znacznie gorzej kwitła. A przecież to na jej aromatycznych kwiatach nam zależy.

Maciejkę powinno się regularnie podlewać, żeby ziemia nie wysychała. Zadbajmy o to szczególnie, jeśli miejsce jest mocno nasłonecznione. Pamiętajmy, żeby nie lać wody na rośliny, tylko nisko, na ziemię. Maciejka jest na tyle delikatna, że strumień wody może ją uszkodzić.

Maciejkę w kwietniu-maju, a nawet czerwcu można siać wprost do gruntu, czy balkonowej skrzynki. Ponieważ jej nasiona są drobne, sieje się je na głębokości ok. 1 cm. Zbyt gęste siewki warto przerwać, zostawiając tylko najmocniejsze okazy.

Maciejka jest jednoroczna, więc trzeba ją siać co roku, a nawet – kilka razy w roku. Ponieważ maciejka nie powtarza kwitnienia, dosiewając ją co dwa-trzy tygodnie, będziemy mieć piękny zapach przez całe lato.

Warto wiedzieć, że maciejka należy do sporej rodziny lewkonii. Maciejka to popularna nazwa lewkonii długopłatkowej, zwanej też dwurożną lub dwurogą (Matthiola longipetala = Matthiola bicornis). Często nie kojarzymy poczciwej maciejki z okazałymi lewkoniami letnimi, które są chyba najbardziej popularnymi przedstawicielkami tego gatunku. Najczęściej są sprzedawane w maju, w okresie pierwszych komunii. Ich wyniosłe łodygi i spore, często pełne, kwiaty odbiegają znacznie wyglądem od delikatnej maciejki. Ale wystarczy przypomnieć sobie zapach lewkonii, by ich pokrewieństwo stało się oczywiste.