Legowisko dla psa: kolejny mebel w mieszkaniu

Materiały, kształty, kolory

Najbardziej popularne i lubiane przez psy są kanapy w kształcie prostokąta i okrągłe z oparciem wokół całej poduszki zwane oponkami. Mały piesek i szczenię ucieszy się z budki, czyli domku z otworem i ścianami wypełnionymi gąbką. Ścianki i oparcia oprócz funkcji estetycznej, chronią zwierzę przed przeciągami i zapewniają stanowisko, skąd spokojnie można obserwować otoczenie – z łebkiem opartym na oparciu.
Maty i materace sprawdzają się głównie w podróży, a w grubszym wydaniu stają się pontonami dla średnich i dużych psów: z dodatkową izolacją termiczną i warstwą antypoślizgową. W bardzo eleganckie wnętrza wkomponują się ekskluzywne legowiska w kształcie mebli – niewielkie sofy i kanapy o drewnianych lub kutych metalowych ramach, płytkie skrzynie z litego drewna z materacykiem. To, czy zwierzaki taki wersal docenią, to już całkiem inna sprawa.
Niezwykle istotny jest rozmiar legowiska, które musi dorosłemu psu umożliwić swobodne wyciągnięcie się.

Materiał wykorzystany do wykonania poszycia powinien być wytrzymały, odporny na wilgoć, łatwy w utrzymaniu w czystości i miły w dotyku. Najczęściej wykorzystuje się do produkcji legowisk kilka materiałów:

• Kodura – bardzo wytrzymały i wodoodporny polimerowy materiał o dużej gęstości, łatwy do utrzymania w czystości, nadaje się do prania w pralce.
• Sztruks – pokrowiec z tego materiału nadaje się do wielokrotnego prania.
• Sztuczne „futerko" – jest miłe w dotyku, lubiane przez psy, jednak niezbyt praktyczne.
• Zamsz – dla psów o dłuższej sierści, w przypadku krótkiej, mogą być problemy z utrzymaniem legowiska w czystości, z czasem się wyciera.

Materiał na legowisko powinien być trwały, szczególnie jeśli ma w nim spać szczenię albo pies o niszczycielskim temperamencie, który zamsz i sztruks z łatwością porwie zębami (kodura nie podda się tak łatwo). Dla takiego gryzącego psa nie poleca się legowisk z wikliny, której kawałki mogłyby utkwić w przełyku albo przewodzie pokarmowym i skończyć się wręcz tragicznie.

Kolor legowiska często dobieramy do aranżacji wnętrza, ale względy praktyczne nakazywałyby raczej dostosować go do sierści psa – dla zwierząt o jasnej sierści beż, dla tych zaś o ciemniejszym odcieniu – brązy, czerń i granat. Niezależnie od koloru, legowisko dobrze jest od czasu do czasu wyprać, co będzie łatwiejsze, gdy wybierzemy model, z którego można zdjąć cały pokrowiec. Praktyczne są też modele dwustronne, które w razie potrzeby można wywrócić na drugą stronę.

Miękkie podusie, czy twardy sienniczek?

Ani jedno, ani drugie. Na spanie w miękkich poduszkach puchowych mogą sobie pozwolić tylko małe pieski. Nie jest jednak dobre dla jamników. Tak samo jak człowiek, tak i pies musi mieć do snu podłoże zapewniające należyte podparcie jego kręgosłupowi, a nie spełni tej funkcji ani zapadająca się puchowa poduszka, ani cienki materac czy wręcz koc leżący bezpośrednio na posadzce. Na zbyt miękkim posłaniu „w kość" dostanie nie tylko psi kręgosłup, ale i stawy. Problem ten dotyczy szczególnie dużych psów, dla których posłanie powinno mieć grubość co najmniej na 7–10 cm.

Twardość i sprężystość legowiska zależy przede wszystkim od wypełnienia. Jest ich kilka rodzajów:

• wata przemysłowa – dość trwała, nie zniekształca się, i nadaje do prania, ale nie zaleca się jej dla zwierząt cierpiących na alergię;
• gąbka – łatwo ulega odkształceniu, przez co zwierzak śpi w dołku, co nie jest szczególnie zdrowe dla stawów i kręgosłupa;
• pianka poliuretanowa – zwykła jest zbyt twarda;
• pianka poliuretanowa wysokoelastyczna – zapewnia odpowiednie podparcie dla kręgosłupa, nie odkształca się i jest stosunkowo łatwa w utrzymaniu w czystości;
• granulaty styropianowe – miękkie, nie podpierają kręgosłupa w wystarczającym stopniu, niewskazane dla większych zwierząt;
• granulaty silikonowe – sprężyste, nieulegające zniekształceniom, są w stanie zapewnić wygodę i odpowiednią twardość, jeśli zostaną użyte w wystarczającej ilości, nie alergizują.

Jeśli pies ma skłonność do alergii, najlepszym posłaniem dla niego będzie takie wykonane z naturalnych materiałów: bawełny, trawy morskiej, silikonu wyprodukowanego z naturalnego kauczuku. Materacyki mogą być wzbogacone o składniki antyroztoczowe albo pokryte powłoką antybakteryjną.