Laminowane panele podłogowe: na co zwrócić uwagę przy ich wyborze

Zacznijmy od tego, czym w zasadzie jest laminowany panel podłogowy. Ten drewnopochodny produkt składa się z czterech warstw, które łączone są w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia. W kolejności od podłoża, układ warstw przedstawia się następująco:

• papier przeciwprężny – znajduje się na spodzie naszego laminatu. Jego zadaniem jest wyrównanie naprężeń powierzchniowych, które pojawiają się w procesie laminowania;
• płyta nośna – wykonana Z drewnopochodnej płyty HDF, czyli sprasowanego włókna drzewnego o gęstości dwukrotnie przewyższającej gęstość drewna naturalnego. Ta warstwa ma zapewnić odpowiednią twardość i wytrzymałość podłogi pływającej;
• film dekoracyjny - specjalnie przygotowany papier drukowany z żywicami melaminowanymi, decydujący o wyglądzie podłogi;
• overlay - warstwa zabezpieczająca przed ścieraniem stanowi specjalne zabezpieczenie i zamknięcie powierzchni laminatu, które chroni podłogę przed agresywnym użytkowaniem. Overlay jest produkowany z użyciem korundu - minerału o twardości zbliżonej do twardości diamentu. Klasa ścieralności paneli uzależniona jest od grubości warstwy overlay i zawartości w niej korundu.

Odporność na ścieranie - klasy ścieralności paneli

Zgodnie z unijną normą, określającą jakość produktów laminowanych - EN 13329, panele można podzielić na 6 klas – od AC1 do AC6. Dwóch najniższych praktycznie się już nie produkuje, a najbardziej popularne są trzy klasy: AC3, AC4 oraz AC5. Inna norma odnosząca się do paneli to EN 14041. Warto poszukać tych oznaczeń na opakowaniach.
W zależności od klasy, panele przeznaczone są do użytku w różnych rodzajach pomieszczeń. Praktycznie wszędzie w domu możemy z powodzeniem zastosować panele o klasie AC3, choć popularne jest stosowanie produktów klasy AC4 w najczęściej użytkowanych przestrzeniach, jak salon czy przedpokój. AC5 jest klasą przeznaczoną do miejsc użyteczności publicznej, choć wiele osób używa paneli w tej klasie do wyposażenia wnętrz mieszkalnych.

Jak to jest z wilgocią

Jak każdy produkt drewnopochodny, panel laminowany reaguje na wilgoć, dlatego podczas instalacji należy zapewnić szczeliny dylatacyjne wokół całego pomieszczenia, w którym jest ułożona podłoga pływająca. Nie zaleca się tej formy pokrycia podłogi w pomieszczeniach o większym poziomie wilgotności, jak łazienka, sauna, czy pralnia, choć dobrej jakości panel nie powinien ucierpieć przez to, że wyleje się na niego szklanka herbaty. Najlepiej jest oczywiście płyny jak najszybciej w powierzchni ścierać.

Dostępne są również produkty, w których płyta nośna wykonana została w sposób zapewniający zwiększoną odporność na wilgoć. Producenci twierdzą, że tego rodzaju panele można układać nawet w łazienkach. Odporność na wilgoć charakteryzuje parametr zwany pęczliwością, który w normie EN 13329 zdefiniowany jest jako jeden w ważnych parametrów określających jakość paneli. Dla pomieszczeń domowych maksymalna dopuszczalna w normie pęczliwość wynosi. 20%, co oznacza, że o maksymalnie 20% mogą rozszerzyć się panele po 24 godzinach zanurzenia w wodzie.

Warto przeczytać: Podłoga laminowana w łazience 

Dla nowoczesnych produktów reklamowanych jako wilgocioodporne, pęczliwość wynosi ok. 5%. By spełnić ten parametr, płyta nośna HDF powinna zostać uwodoodporniona przez dodanie parafin i innych środków o podobnych właściwościach w trakcie produkcji. Jest to proces dość kosztowny, i producenci wykonują go w różnym zakresie, jako dodatkowe zabezpieczenie stosując preparaty chroniące krawędzie paneli przed przenikaniem wilgoci.

Czy klient może dotrzeć do informacji o sposobie przygotowania płyty nośnej? Niestety nie jest to zbyt łatwe. Na opakowaniu znajdziemy informację o tym, wg jakiej normy produkt został wykonany, natomiast bardziej szczegółowe informacje posiadać będą sprzedawcy, których na bieżąco starają się szkolić producenci, świadomi faktu, że to oni mają często ostateczny wpływ na decyzje klienta. Również dzwoniąc do producenta można uzyskać informacje o produkcie.

Grubość paneli laminowanych też ma znaczenie

Na polskim rynku dostępne są panele o grubości od 6 do 12 mm. Te najcieńsze o grubości 6 i 7 mm są zarazem najtańsze, ale i o najmniejszej wytrzymałości. Dość szybko się zużywają i zaczynają wyglądać nieestetycznie. Takie cienkie podłogi wymagają też bardzo starannego przygotowania podłoża, którego powierzchnia powinna być całkowicie równa i gładka, co nie zawsze da się powiedzieć o podłogach w polskich blokach. Cienkie panele na nierównej powierzchni mogą się powyginać, zamki zaś ulegną uszkodzeniu w trakcie użytkowania. Zalecane i solidne panele mogą poszczycić się grubością 8-10 mm. Są one również bardziej przystępne cenowo niż te o grubości 12 mm.

Planując wodne ogrzewanie podłogowe (elektryczne niewskazane) najlepiej uwzględnić w swoich planach panele o grubości 8 mm, które najlepiej przewodzą ciepło, choć testy wykonane na panelach o różnej grubości wykazały, że nawet 12 mm nadaje się do zastosowania z ogrzewaniem podłogowym.

Dlaczego tanie panele nie zawsze są dobre?

Niektóre z tanich paneli produkowane są w dość nowej technologii, pozwalającej wdrukować dekor bezpośrednio na płytę nośną z pominięciem papierowego filmu. Technologia jest znacznie tańsza, ale jakość produktów – proporcjonalnie niższa, bo powierzchnia takiego laminatu nie może być dobrze zamknięta, przez co brudzą się one bardziej i są mniej odporne na ścieranie.

Ładne i ładniejsze

Struktura paneli może być bardzo zróżnicowana: od gładkich, poprzez przypominające strukturę drewna: matowe lub z połyskiem, po strukturę synchroniczną, dopasowującą powierzchnię melaminy idealnie do rysunku drewna, które są w stanie odzwierciedlać różny stopień połysku w porach. Takie panele w największym stopniu przypominają naturalne drewno, nie tylko wizualnie, ale i w dotyku.
Ze względów estetycznych warto rozważyć zakup paneli z V-fugą – wyfrezowaną krawędzią w kształcie litery V.

Układanie: mniej lub bardziej łatwe

Sposoby łączenia paneli różnią się u różnych producentów, choć bazują na ogół na podobnych zasadach. Powszechne są już obecnie zamki bezklejowe, których sposób zapięcia gwarantuje mocne połączenie desek bez konieczności użycia kleju. Oto przykładowe rodzaje zamków:

• express click system, zwany też G5 - pozwala instalować każdą deskę niezależnie od pozostałych. Ułatwia montaż i pozwala skrócić jego czas nawet o 60%.
• Angle angle – solidne zapięcie, w którym najpierw musimy połączyć krótkie boki, a dopiero potem długie krawędzie przypinamy do poprzedniego pasa paneli.
• Drop-on – często stosowany przy wąskich panelach, gdzie punkt ciężkości łączenia opiera się na długim boku

Zobacz również: Jak układać i dbać o laminowane panele podłogowe. Poradnik 

Z jakimi problemami mogą się w trakcie użytkowania spotkać nabywcy paneli o kiepskiej jakości?

Podłoga może się ścierać, odbarwiać, bardzo szybko rysować, brudzić. Jeśli nieodpowiednio dobierzemy grubość paneli do jakości podłogi i położymy tani cienki panel na nierówną podłogę, mogą wyłamywać się zamki i tworzyć dziury na połączeniach krótkich boków.

Najbezpieczniej jest kupować produkty europejskie, produkowane w zgodzie z europejskimi normami, o czym informację powinniśmy znaleźć na opakowaniu. Obecne już na naszym rynku panele produkcji chińskiej mają jedną zasadniczą słabość: Chiny nie mają własnego drewna dobrej jakości, nadającego się do produkcji paneli i do płyty nośnej dodają trzciny cukrowej, która nie ma odpowiednich właściwości, które charakteryzują np. sosnę europejską – najlepszy gatunek ze względu na wysoką zawartość żywicy, co minimalizuje użycie składników syntetycznych.

Przesłanką do wyboru może też być czas, na jaki producent udziela gwarancji na produkt - w zależności od klasy ścieralności – może ona wynieść od 10 do 30 lat.