Oczko wodne w ogrodzie – jak i czym je obsadzić? Jakie rośliny posadzić w koszykach, a jakie luzem? Podział oczka wodnego na​ strefy

Oczko wodne w ogrodzie pełni zwykle wiele funkcji, gdyż nie tylko stanowi ciekawą ozdobę, ale też nawilża powietrze, poprawia mikroklimat w otoczeniu oraz stanowi źródło wody dla ptaków i drobnych zwierząt. Do obsadzenia oczka wodnego nadaje się wiele gatunków roślin.

Oczywiście nie wszystkie rośliny można posadzić w oczku wodnym, bo jeśli mają się dobrze rozwijać i efektownie prezentować, muszą być starannie dobrane do tak specyficznych warunków siedliskowych. Zanim więc wybierzemy się do centrum ogrodniczego po zakupy, poznajmy bliżej rośliny wodne i błotne, aby wiedzieć, czego szukać.

Warto zacząć od tego, że każde oczko wodne ma cztery strefy:

• strefa błotna (bagienna),
• strefa wody płytkiej,
• strefa wody głębokiej,
• strefa powierzchniowa.

Każda z nich oferuje roślinom inne warunki siedliskowe, dlatego należy obsadzić je odpowiednimi gatunkami. Zadanie nie jest łatwe, bo niektóre rośliny będą dobrze rosły wyłącznie w konkretnej strefie, inne natomiast zniosą warunki panujące w różnych strefach.

W bezpośrednim sąsiedztwie oczka wodnego znajduje się pierwsza strefa, tzw. błotna lub bagienna, charakteryzująca się mokrym, ale nie zalanym wodą podłożem (poziom wody wynosi ok. 0-10 cm.). Sadzi się tu najwięcej roślin ozdobnych, dlatego to ona decyduje o wyglądzie oczka i jego walorach ozdobnych. W tej strefie rośliny można umieszczać bezpośrednio w podłożu, ale ponieważ wiele z nich lubi mocno się rozrastać, lepiej sadzić je w ażurowych koszach, wyściełanych agrowłókiną i wypełnionych żyznym, próchniczym, chłonącym i utrzymującym wodę podłożem, co pozwoli łatwiej je kontrolować i zapobiegnie uszkodzeniu brzegów zbiornika przez ich korzenie. Strefę błotną urządza się na końcu, kiedy już pozostałe strefy zostaną zagospodarowane. Do grona roślin, które w błotnistym środowisku poradzą sobie najlepiej, należą m.in.:

• knieć błotna,
• krwawnica pospolita,
• wiązówka błotna,
• kosaciec syberyjski i żółty,
• sity,
• strzałka wodna,
• niezapominajka błotna,
• tojeść kropkowana,
• czermień błotna,
• żabieniec babka wodna,
• bobrek trójlistkowy,
• tatarak zwyczajny („Variegatus”),
• bodziszek błotny,
• manna mielec,
• pełnik ogrodowy,
• pstrolistka sercowata.

Tuż przy brzegu oczka znajduje się strefa wody płytkiej, z poziomem wody wahającym się między 10 a 30 cm (poziom wody jest wyższy po opadach, a niższy w czasie suszy). Jest to środowisko dogodne zarówno dla gatunków wodnych (strzałka wodna, rdest zimnowodny, jaskier wodny, przęstka pospolita), jak i błotnych czy nadbrzeżnych (pałka wąskolistna, boberek trójlistkowy, kosaciec żółty i syberyjski, moczarka kanadyjska). Tutaj rośliny możemy sadzić w koszach lub w specjalnych kieszeniach tekstylnych do roślin wodnych.

Kolejna strefa to strefa wody głębokiej, która charakteryzuje się poziomem wody co najmniej 30 cm (zwykle nie więcej niż 1,5 m). Rośliny tej strefy sadzi się w ażurowych pojemnikach lub koszach, wyłożonych tkaniną jutową lub geowłókniną i wypełnionych specjalnym podłożem do oczek lub roślin wodnych (zwykle jest to podłoże na bazie gliny i piasku, często wzbogacone torfem i związkami humusowymi, zdarzają się też podłoża/substraty na bazie kruszywa wulkanicznego, chłonnego i bogatego w minerały). Następnie powierzchnię podłoża przykrywa się warstwą żwirku lub piasku, który zapobiegnie wydostawaniu się podłoża z pojemnika, po czym kosz z rośliną umieszcza się w zbiorniku wodnym.

Strefa wody głębokiej to z kolei królestwo przepięknych grzybieni (lilii wodnych), ale może rosnąć tu także grążel żółty, grzybieńczyk wodny, rdestnica, a nawet rośliny podwodne takie jak moczarka kanadyjska, wywłócznik czy rogatek sztywny.

Ostatnia strefa to strefa powierzchniowa, będąca środowiskiem życia roślin pływających, takich jak:

• salwinia pływająca,
• żabiściek pływający,
• kotewka orzech wodny,
• rzęsa wodna.

Pięknie zaprezentują się tu również gatunki tropikalne, jak np.: pistia rozetkowa czy hiacynt wodny, ale przed zimą należy je usunąć z oczka, bo chłodów nie przetrwają, a kiedy obumrą, będą zanieczyszczać wodę.