Złotokap, czyli złoty deszcz w ogrodzie. Jak go uprawiać, by zachwycał kwiatami i na co uważać? To piękna, ale trująca roślina

Złotokapy to atrakcyjne krzewy lub nieduże drzewa, które mają niewielkie wymagania i są tolerancyjne co do różnych warunków. Rośliny dorastają do 5 metrów wysokości. Co roku w maju i na początku czerwca „kapią" złoto-żółtymi kwiatami, zwisającymi na długich gronach Złotokap należy do rodziny roślin bobowatych i ma charakterystyczne dla niej kwiaty - przypominają one kwiaty łubinu lub fasoli. Podobieństwo podkreślają też pojawiające się później strączki, w których są ukryte nasiona złotokapu.

Znane są dwa podstawowe gatunki złotokapów:  

• złotokap alpejski (Laburnum alpinum), 
• złotokap pospolity, czyli złotokap zwyczajny (Laburnum anagyroides).

Oprócz tego w uprawie występuje także ich mieszaniec - złotokap Waterera (Laburnum ×watereri) , który wyróżnia się długimi kwiatostanami (szczególnie odmiana Vossii). Mogą one mieć do 40 cm długości, podczas gdy u złotokapu zwyczajnego jest to ok. 20 cm. Poza tym wszystkie są podobne do siebie i mają zbliżone wymagania. Dostępne są także ich ozdobne odmiany, np. złotokap alpejski Pendulum, który dorasta do dwóch metrów i ma przewieszające się gałęzie i „płaczący” pokrój. Dostępne są też złotokapy na pniu - to szczepione egzemplarze, które dobrze nadają się też do mniejszych ogrodów. Kwiaty niektórych odmian mają przyjemny zapach.

Złotokap ma intensywnie żółte, wręcz złociste kwiaty. Stąd jego zwyczajowe nazwy: złoty deszcz i złotodeszcz. Uzyskano jednak jego krzyżówkę z inną rośliną i ten mieszaniec jest znany jako złotokap Adama (Laburnocytisus Adamii). Może mieć zarówno żółte, jak i różowe kwiaty.

Wydaje się, że złotokap bywa mylony z wisterią (glicynią) – pięknym pnączem o najczęściej fioletowych kwiatach (czasem też białych i różowych), zebranych w takie grona, jak u złotokapu. Obie rośliny mają też podobne strączki (obydwie należą do rośliny bobowatych).

Wymagają słonecznego stanowiska, im więcej ciepła, tym piękniej będą kwitnąć. Do przydomowych ogrodów szczególnie polecany jest złotokap Waterera ze względu na długie kwiatowe grona oraz dekoracyjne liście. Roślina udaje się niemal w całej Polsce, złotokap jest bowiem rośliną dostatecznie mrozoodporną. Radzi sobie też w trudnych miejskich warunkach (jest odporny na zanieczyszczenia i suszę), wykazuje się też sporą tolerancją co do podłoża. Jednak najlepiej rośnie, a przede wszystkim kwitnie, na glebach żyznych i próchniczych. Jeśli zależy nam na obfitym kwitnieniu, wiosną złotokap można zasilić nawozem do krzewów kwitnących.

Ta roślina nie przepada za cięciem, ale jeśli jest taka potrzeba, należy to zrobić tuż po tym, jak złotokap przekwitnie. Inaczej nie będzie miał kwiatów. Wiosną usuwa się jedynie uszkodzone pędy.

Złotokap świetnie się prezentuje pojedynczo lub w grupie kilku roślin w tle ogródka bądź na trawniku. Ze względu na ozdobne zwisające kwiatostany można sadzić go z dwóch stron pergoli, nawet tworząc tunel. Po kilku latach kaskada zwisających kwiatostanów będzie wyglądała oszałamiająco. Młode pędy złotokapu są giętkie, więc można je przeplatać przez różne podpory. Można także stworzyć wiosenno-letnią kompozycję – wokół złotokapu posadzić żółte trzmieliny, żywotnik "Szmaragd" oraz żółte tulipany, które późno kwitną. Pięknie prezentuje się także w towarzystwie drzew o purpurowych liściach, np. buku odmiany Purple Fountain.

Uwaga! Wszystkie części złotokapu są trujące dla ludzi i wielu zwierząt (np. koni). Zawierają cytyzynę i inne alkaloidy chinolizydynowe, które działają drażniąco na układ pokarmowy i nerwowy. Najniebezpieczniejsze są małe nasiona, ponieważ zjedzenie kilkudziesięciu sztuk grozi śmiercią. Dawką śmiertelną dla dziecka jest 15–20 dojrzałych nasion. Trujący może być nawet miód, jeśli będzie miał duży udział nektaru ze złotokapu.

Złotokapu lepiej nie sadzić w ogrodach, gdzie bawią się dzieci, bo dla nich piękne kwiaty, a później strączki, są szczególnie kuszące i niebezpieczne.

Ciekawostką jest to, że z drewna złotokapów wyrabia się instrumenty dęte (np. dudy, flety).