Wybieramy tuner satelitarny. Poradnik

Tuner od operatora czy kupiony na własna rękę?

Oba rozwiązania mają swoje wady i zalety, a niezależnie od tego, które wybierzesz, warto wiedzieć, o jakie funkcje pytać sprzedawcę. te pierwsze przeważnie są proste w obsłudze, a przede wszystkim mają za zadanie odbieranie kanałów nadawanych wyłącznie przez danego operatora oraz niekodowanych. Użytkownik otrzymuje tuner i kartę, których oprogramowanie i lista kanałów aktualizowane są automatycznie. Jeśli więc operator np. dołączy do oferty dodatkowe programy, będą one dostępne po samoczynnej aktualizacji. Może się zdarzyć, że po włączeniu odbiornika pojawią się nowe kanały, zmieni się ich kolejność na liście, a i graficzny interfejs użytkownika będzie wyglądał zupełnie inaczej. Lista kanałów w takich tunerach ułożona jest wg uznania operatora i zunifikowana dla wszystkich użytkowników. Nie można poukładać jej samodzielnie w dowolnej kolejności. Ma to na celu po pierwsze ułatwienie korzystania z odbiornika, dzięki czemu użytkownik nie musi układać kanałów samodzielnie i nie przeoczy np. dodanych przez operatora programów. Po drugie zaś, takie rozwiązanie ułatwia kontakty z biurem obsługi klienta.

Tuner zakupiony bez umowy z operatorem aktualizować trzeba będzie samodzielnie, ale też układ kanałów ustalimy sobie wedle własnych upodobań. Jednak kupując takowy, trzeba się upewnić, że będziemy mogli dzięki niemu odbierać dokładnie te kanały, które odbierać chcemy, np. dostarczane przez danego operatora w Polsce (Cyfra+, Cyfrowy Polsat, Telewizja N,Telewizja Na Kartę, C+ Na Kartę) albo zagranicznego. W tym celu, przede wszystkim, należy zwrócić uwagę na standard kodowania, obsługiwany przez czytnik kart wbudowany w tuner. Parametr ten nie będzie miał znaczenia jedynie w przypadku odbioru kanałów niekodowanych.

Każdy z operatorów, umieszczane na satelicie kanały koduje we własnym standardzie. Aby obejrzeć dany program, należy transmitowany przez operatorów sygnał rozszyfrować za pomocą karty kodowej, włożonej do czytnika w odbiorniku.

Standardy kodowania używane przez operatorów polskich platform telewizyjnych:

• Cyfra + – Seca Mediaguard/ Nagravision,
• Telewizja „N" - NDS Videoguard,
• Cyfrowy Polsat – Nagravision,
• Telewizja na kartę – Conax, a w wersji HD – NDS Videoguard.

Tunery od operatorów mają tę wadę, że nie będą działać bez karty. Żeby obejrzeć, nawet kanały niekodowane, użytkownik musi włożyć do tunera choćby nieaktywną kartę operatora.
Zasada działa też, niestety, w drugą stronę – większość operatorów paruje karty z odbiornikami. Oznacza to, że dana karta działać będzie wyłącznie z jedynym przypisanym do niej odbiornikiem. Każdy z operatorów prowadzi całkowicie odrębną politykę w tym zakresie i paruje programy w różnym stopniu albo całkowicie z tego rezygnuje.

Podstawą więc do podjęcia decyzji czy tuner kupować we własnym zakresie, czy wybrać jeden z proponowanych przez operatora będzie przede wszystkim wybór platformy i informacja, czy karta dekodująca zadziała w jakimkolwiek innym tunerze niż zakupiony w zestawie. Inną możliwością, udostępnianą przez niektórych operatorów jest zestaw: karta sparowana z modułem warunkowego dostępu, który zadziała we wszystkich tunerach wyposażonych w interfejs Common Interface (CI), o czym szerzej napiszemy w dalszej części artykułu.

Standard lub High Definition

Innym kryterium klasyfikacji tunerów jest standard odtwarzanego obrazu:

1. SD – Standard Definition do odbioru kanałów nadawanych w standardowej rozdzielczości,
2. HD – High Definition – do odbioru kanałów w standardowej i wysokiej rozdzielczości

Podział ten w istocie dotyczy dziś już tylko odbiorników kupowanych poza salonami operatorów, którzy ze swojej oferty wycofują tunery SD, nieposiadające możliwości odbioru nadawanych przez nich programów w wysokiej rozdzielczości. Tunery HD natomiast przetwarzają obraz w obu rozdzielczościach (oczywiście warunkiem jest posiadanie odpowiedniego telewizora obsługującego wysokie rozdzielczości, w przeciwnym wypadku obraz zostanie przeskalowany do jakości SD)

Z czytnikiem lub bez

Jeśli chcemy korzystać z kanałów kodowanych, kolejną rzeczą, na którą trzeba zwrócić uwagę, wybierając tuner satelitarny, jest wbudowany czytnik kart. Wśród modeli, w których zastosowano to rozwiązanie, można wyróżnić dwa rodzaje:

• odczytujące tylko jeden standard kodowania lub
• rozumiejące wiele różnych standardów kodowania dzięki czytnikom typu „multicam".

Tuner z czytnikiem rodzaju „multicam" potrafi dekodować karty szyfrowane w różnych standardach, o ile dana karta nie jest sparowana z konkretnym dekoderem.

Odbiorniki nieposiadające wbudowanego czytnika kart, wyposażone mogą być w slot common interface (CI), umożliwiający zastosowanie tzw. modułu warunkowego dostępu. Jest to uniwersalne rozwiązanie, które stanowi coś w rodzaju pomostu, rozumiejącego dany standard kodowania i łączącego kartę z danym tunerem cyfrowym. Dzięki temu można odbierać kanały od dowolnego operatora, pod warunkiem, że karta nie jest sparowana z odbiornikiem, a co najwyżej z modułem CI. Wówczas takiego modułu można użyć w dowolnym tunerze, wyposażonym w interfejs CI.

Rozwiązanie to będzie przydatne również wtedy, gdy użytkownik posiada dwie karty dwóch różnych operatorów. W tunerach zaopatrzonych np. we wbudowany czytnik kart oraz interfejs CI, można używać dwóch kart równocześnie. Programy pochodzące z dwóch platform można wówczas ułożyć w jednej liście programów w taki sposób, że np. program pod kanałem nr 1 może pochodzić z jednej karty, a nr 2 – z drugiej. Ceny modułów oscylują w granicach 300–600 zł.

Tunery różnią się liczbą czytników i slotów na moduły CI. Są takie, które posiadają tylko jeden wbudowany czytnik kart, albo czytnik i slot, albo nawet po dwa czytniki i sloty CI. W takim tunerze, teoretycznie, można korzystać z kart kilku różnych operatorów, zakładając, że dekoder posiada wbudowane czytniki obsługujące intersujące nas standardy, a karty nie są sparowane z konkretnymi urządzeniami.

Dysk twardy i port USB

Coraz więcej dekoderów posiada wbudowany twardy dysk oraz port USB. Modele z wbudowanym dyskiem o pojemności od 250GB do 1 TB umożliwiają dostęp do nader przydatnych funkcji, jak VoD, czy Time Shift. Z tej drugiej funkcji można korzystać również stosując pamięć USB.
Port USB daje również inne możliwości: m.in. ułatwia ułożenie listy kanałów, którą nagrywa się na pendrive, przenosi na nim do komputera, układa w określonym porządku, a następnie wgrywa ponownie do tunera. Dysk USB podłączony do tunera, przekształca go w PVR (Personal Video Recorder). Dzięki temu możemy nagrywać, programować nagrania nawet z tygodniowym wyprzedzeniem oraz zatrzymywać, czy przewijać obraz. Dzięki temu portowi możemy również aktualizować oprogramowanie: jeśli producent na stronie internetowej udostępnia nową wersję oprogramowania, wystarczy zapisać ją na pendrive i włożyć do portu USB, po czym wybrać opcję „aktualizuj oprogramowanie". W tunerach wyposażonych w MediaPlayer można też z USB odtwarzać pliki MP3 i filmy np. zapisane w formacie DivX a nawet MKV.

Inne funkcje i możliwości tunerów satelitarnych

Przyjrzyjmy się najbardziej popularnym i przydatnym funkcjonalnościom tunerów satelitarnych:

– Cyfrowe wyjście dźwięku do odbioru dźwięku nadawanego w standardzie Dolby Digital. Dzięki temu wyjściu można osiągnąć efekt dźwięku przestrzennego takiego jak w filmach odtwarzanych z DVD lub BluRay, po podłączeniu tunera do wzmacniacza kina domowego.

– Wyjście Ethernet – umożliwia podłączenie tunera cyfrowego do Internetu, a dzięki temu, odtwarzanie na telewizorze filmów, oglądanie zdjęć z Internetu, korzystanie z przeglądarki, czy portali społecznościowych.

– Funkcja fast scan umożliwia przeszukanie satelity pod kątem kanałów danego operatora. Wybieramy satelitę, operatora, a tuner na początku listy ułoży kanały danego operatora, a w następnej kolejności pozostałe, które wykrył i odbiera z danego satelity. Kanały można później poukładać w dowolnej kolejności.

– Time shift umożliwia zatrzymywanie obrazu, przewijanie, w trakcie oglądania aktualnie nadawanego programu. De facto nie da się zatrzymać programu na żywo. Ale można go zapisać i odtwarzać z opóźnieniem. Warunkiem korzystania z tej opcji jest zainstalowany dysk twardy lub pamięć przenośna. W momencie, kiedy naciskamy na pilocie przycisk pause albo przewijanie w tył, program automatycznie zaczyna się nagrywać w pamięci tymczasowej. Po wydaniu polecenia „odtwarzaj", program odtwarzany jest z nagrania z opóźnieniem w stosunku do obrazu odgrywanego w czasie rzeczywistym w TV. Po zakończeniu oglądania i wciśnięciu przycisku start, wracamy do aktualnie nadawanego programu, ale uwaga: z opóźnieniem równym sumie czasu, przez jaki program w trakcie oglądania był zatrzymany lub o ile był cofnięty. Z reguły programy nagrane w pamięci podręcznej w ramach funkcji Time shift zostają z niej usunięte po wybraniu na pilocie przycisku „stop".

– VoD (Video on Demand), czyli domowa wypożyczalnia filmów jest usługą dostarczaną przez operatora i dostępną wyłącznie z dostarczonym przez niego odbiornikiem. Część dysku twardego w takim tunerze jest zarezerwowana na to, żeby przechowywać zawartość biblioteki VoD. Aktualizacja zasobów biblioteki następuje, gdy tuner przebywa w trybie stand by. Dostęp do zasobów biblioteki użytkownik otrzymuje na podstawie autoryzacji za pomocą PIN, hasła albo kodu np. otrzymanego sms-em.
Dysk twardy jest zabezpieczony przed nieuprawnionym dostępem. Odkodowanie zapisanych na nim danych może nastąpić wyłącznie po spełnieniu łącznie trzech warunków: w tunerze dostarczonym od operatora, z aktywną kartą operatora, po wprowadzeniu hasła. Nie ma możliwości użycia dysku w innym tunerze albo np. po podłączeniu do komputera. Wyjęty przez użytkownika i zainstalowany ponownie, z wielkim prawdopodobieństwem nie zadziała.

– Tunery typu twin wyposażone zostały w dwie głowice oraz dwa wejścia na sygnał z anteny, co daje możliwość doprowadzenia dwóch sygnałów, jeśli przy antenie zamontowany będzie również konwerter co najmniej typu twin. Po doprowadzeniu dwóch sygnałów, na takim tunerze można równocześnie oglądać jeden program, a w tle nagrywać inny. Tego rodzaju tunery pozwalają też na bieżącą aktualizację biblioteki VoD: w czasie, gdy jedna głowica używana jest do oglądania, druga pobiera aktualizacje, zasoby itp.

– EPG – elektroniczny przewodnik po programach dostępny we wszystkich modelach tunerów udostępnia opisy programów, podgląd spisu programów i program telewizyjny na kilka dni.

– Odbiór TV satelitarnej i naziemnej (DVB-S+ DVB-T) – tuner typu combo umożliwia równoczesny odbiór kanałów telewizji satelitarnej i naziemnej telewizji cyfrowej. Na jednej liście można ułożyć w dowolnej kolejności na przemian programy telewizji naziemnej i satelitarnej.

– Tunery z systemem operacyjnym Linux dają o wiele większe możliwości. Satelitarni maniacy mogą wgrać do takiego odbiornika oprogramowanie, które znacznie zwiększy funkcjonalność urządzenia.

– Gry – zaszyte w oprogramowaniu.

Ceny tunerów satelitarnych

Najprostszy tuner satelitarny SD można kupić za niewiele ponad 100 zł. Najtańszy tuner HD kosztuje ok 250 zł, czyli dwukrotnie więcej. Cena wynika z różnicy w konstrukcji głowic SD i HD. Tuner z dwiema głowicami to wydatek co najmniej 1000 zł. Za 450 zł kupimy już jeden z tańszych, ale bogato wyposażonych tunerów typu combo, z wbudowanym czytnikiem, interfejsem CI. Ceny najbardziej zaawansowanych urządzeń z wieloliniowym, fluorescencyjnym wyświetlaczem, czytnikiem kart, portem USB, dostępem do internetu oscylują w granicach 1500–6000 zł. Zdarza się, że do takiego tunera, który nie posiada wbudowanego czytnika kart, trzeba jeszcze dokupić za kilkaset zł moduł warunkowego dostępu. Za 1300 zł można nabyć w pełni funkcjonalny PVR wyposażony w czytnik kart, dwa sloty CI, porty USB z przodu i z tyłu urządzenia, a co najważniejsze – wbudowany dysk twardy 500 Gb i dwie głowice.