Cissusy
W czasach, kiedy dostęp do informacji o uprawie roślin był ograniczony, często nazywano je błędnie bluszczem lub winobluszczem. Jednak cissus to roślina egzotyczna, którą z bluszczem łączy pewne podobieństwo kształtu liści oraz to, że obie rośliny są pnączami. Kiedyś szczególnie popularne były ich dwa gatunki.
Cissus rombolistny (pochodzący z Ameryki Środkowej) ma ładne, błyszczące liście, o romboidalnym kształcie i ząbkowanych brzegach (każdy liść składa się z trzech części). Cissus australijski o pojedynczych, ząbkowanych liściach o owalnym lub sercowatym kształcie. U obydwu gatunków spody liści i pędy są pokryte brązowymi włoskami, mają też wąsy czepne, dzięki którym łatwo pną się po podporach (ale ich pędy mogą również zwisać).
Cissusy dobrze rosną w półcieniu, a nawet cieniu, lubią chłodne pomieszczenia i regularne podlewanie. Bardzo łatwo się rozmnażają z sadzonek pędowych (fragment pędu wystarczy włożyć do wody i poczekać, aż wypuści korzonki).
Cyklameny (fiołki afrykańskie)
Cyklameny, lepiej znane jako fiołki alpejskie, również należały do podstawowych roślin, których kwiaty zdobiły domy i mieszkania zimą. Te kwiaty były sprzedawane również jako cięte, w sezonie zimowym robiono z nich także wiązanki ślubne. Od tego czasu cyklameny niewiele straciły na popularności, choć obecnie są przede wszystkim roślinami doniczkowymi. Przybyło ich odmian, różniących się wielkością i kolorystyką kwiatów.
Cyklameny lubią jasne miejsca, z rozproszonym światłem. W chłodzie (12-18ºC) kwitną najdłużej. Im cieplej w mieszkaniu, tym kwiaty szybciej przekwitną, a liście zaczną zasychać. Warto wiedzieć, że „fiołki alpejskie” po kwitnieniu przechodzą w okres spoczynku i zamierają, ale można je przechować i mieć przez kolejne sezony.
Epipremnum złociste (scindapsus)
To popularne kiedyś pnącze było różnie nazywane przez botaników – obecnie używa się nazwy epipremnum, a wcześniej – scindapsus. Jednak w czasach swojej największej popularności, najczęściej dzieliło z cissusem potoczną nazwę „bluszcz”.
Epipremnum ma ładne, sercowate liście, najczęściej pokryte wzorem w kolorze żółtym, białym lub kremowym. Liście są niezbyt gęsto rozmieszczone na długich pędach, ale całość wygląda ładnie. Te pędy można owijać wokół różnych podpór lub pozwolić im zwisać (zbyt długie można też obciąć, uzyskując przy okazji materiał na sadzonki).
To pnącze trzeba regularnie, ale umiarkowanie podlewać, bo nie lubi ani przesuszenia, ani zalewania. Potrzebuje więcej światła niż cissus (szczególnie odmiany o kolorowych liściach), ale nie może być bezpośrednio nasłoneczniony. Lubi wilgotne powietrze i zraszanie.
Fikus sprężysty
Zanim nastała era fikusów beniaminków, rządziły fikusy sprężyste. To spore rośliny i nie były niczym wyjątkowym okazy, sięgające do sufitu. Te fikusy mają ładne, duże liście, o gładkiej, błyszczącej powierzchni. Kiedy rosną zbyt wysokie, można je przyciąć (dzięki temu też ładnie rozkrzewiają się – w naturalnych warunkach są drzewami).
Fikusy sprężyste wystarczy postawić w miejscu, gdzie dociera rozproszone światło (dobrze rosną nawet w większym cieniu) i od czasu do czasu podlewać, warto też zadbać o wilgotność powietrza, albo zraszać roślinę.
Uwaga: fikusów nie powinny uprawiać osoby uczulone na lateks, bo wytwarzają one chemicznie podobną substancję, która również uczula.
