Ocieplanie poddasza - jakich błędów unikać

Przejmujący chłód i wysokie rachunki za ogrzewanie, jakie przychodzi nam płacić zimą, często wynikają z niepoprawnie wykonanej izolacji termicznej. Mówimy, jakich błędów przy ocieplaniu poddasza unikać.

Jedna warstwa to za mało

Ważną rzeczą, o którą trzeba się zatroszczyć przy ocieplaniu, to dobór odpowiedniego materiału. Sprawa nie jest tak oczywista, jak mogłoby się to wydawać. Decydując się na dany materiał izolacyjny nie ograniczajmy się jedynie do współczynnika przewodzenia ciepła (tzw. „lambdy"). Ponieważ izolację poddasza wciskamy w przestrzenie pomiędzy elementami drewnianej więźby dachowej, materiał powinien być również elastyczny i ściśle przylegać do wszystkich narożników i załamań. Twarde płyty, np. ze styropianu, nie zdadzą egzaminu, ponieważ pozostawiają zbyt duże szczeliny, przez które ucieka ciepło (powstają tzw. mostki termiczne).

Do ocieplania poddasza zdecydowanie lepsza jest wełna mineralna. Najlepiej układać ją w dwóch warstwach (jedna pod drugą), ponieważ ocieplając poddasze jedynie pomiędzy krokwiami powstają mostki termiczne. Przez miejsca takie, jak np. styk ocieplenia i drewnianej krokwi tracimy najwięcej ciepła. Tymczasem dołożenie drugiej warstwy wełny mineralnej o grubości zaledwie 10 cm, która ociepli krokwie, poprawi izolacyjność cieplną na zimę aż o 40 procent.

Ciągłość izolacji termicznej uzyskamy również docieplając poddasze metodą natrysku pianki poliuretanowej. Plusem tej metody jest szybkość wykonania ocieplenia – jednego dnia można zaizolować pianką nawet 200 metrów kwadratowych poddasza, a minusem – dosyć wysoka cena.

Dowiedz się więcej: Izolacja poddasza metodą natrysku pianki poliuretanowej 

O jeden mostek za daleko

Podczas wykonywania ocieplenia najważniejsze jest zachowanie ciągłości materiału izolacyjnego. Poddasze, będąc konstrukcją stosunkowo złożoną, stanowi pod tym względem spore wyzwanie. Przed przystąpieniem do prac warto sprawdzić, czy uda się nam ocieplić każdy element dachu. Nawet najlepsze wykonanie nie poprawi termoizolacyjności dachu, jeśli pozostawimy niezaizolowaną murłatę.

Zanim będziemy docinać odpowiednie odcinki izolacji, musimy rozpakować maty lub płyty wełny mineralnej i odczekać kilka minut, by wełna rozprężyła się do nominalnej grubości. Docinając wełnę mineralną (ostrym narzędziem) powinniśmy pamiętać o zachowaniu około dwucentymetrowego naddatku – dzięki temu płyty i maty ściślej przylegną do krokwi dachu oraz do siebie nawzajem, nie pozostawiając ciepłu drogi ucieczki. – Wełna z połaciach skośnych powinna łączyć się w sposób ciągły z ociepleniem ścian i stropem nad poddaszem. Warto stosować się do wytycznych producentów materiałów termoizolacyjnych, gdyż to gwarantuje trwałość zastosowanych rozwiązań i korzyści przez cały okres eksploatacji – radzi Tomasz Kwiatkowski, Doradca Techniczny w Rockwool Polska.

Jeżeli rozstaw między krokwiami jest spory, to najlepiej zabezpieczyć wełnę mineralną przed wysunięciem się z przestrzeni między nimi. W tym celu należy wełnę podwiązać żyłką lub cienkim ocynkowanym drutem stalowym, który rozciąga się między gwoździami. Gwoździe nabijamy od spodu krokwi w odległości 60–70 centymetrów. 

Na zamontowanej wełnie układamy folię paroizolacyjną i mocujemy ją – do łat zszywkami, a do profili metalowych dwustronnie klejącą taśmą. Pasy folii układamy na zakład o szerokości ok. 10 centymetrów i łączymy je taśmą. Miejsca, w których folia łączy się elementami dachu, np. z z murłatą, ścianą szczytową itp. uszczelniamy taśmą rozprężną. 

W ostatnim kroku ocieplania poddasza wykańczamy skosy montując na przykład płyty gipsowo-kartonowe, gipsowo-włóknowe, panele drewniane lub inny materiał.

Należy uporać się z nadmiarem pary wodnej

Pamiętajmy, że izolacja cieplna zimą ochrania nie tylko przed chłodem. Choć mostki termiczne to główny problem towarzyszący ocieplaniu poddasza, to nie można zapominać o zachowaniu szczeliny wentylacyjnej w sytuacji, gdy nasz dach ma wykonane pełne deskowanie lub na krokwiach ułożona jest membrana o niskiej paroprzepuszczalności. W takich sytuacjach przestrzeń pomiędzy izolacją termiczną, a pokryciem powinna mieć grubość od 2 do 6 centymetrów (zależy od zaleceń producenta wełny mineralnej). Jeżeli natomiast na krokwiach ułożona jest membrana o wysokiej paroprzepuszczalności, to wełnę mineralną dosuwa się do samej powłoki.

By zapewnić swobodny ruch powietrza poprzez przegrodę, trzeba wykonać zarówno wlot w okapie, jak i wylot w kalenicy dachu. Jeśli ocieplamy znajdującą się na poddaszu kuchnię, łazienkę lub inne pomieszczenie mające większe ciśnienie pary wodnej, musimy też pamiętać o zastosowaniu paroizolacji – w przeciwnym razie w konstrukcji dachowej rozwinie się wilgoć, a wraz z nią pleśń lub grzyb.

Dla mieszkańców domów jednorodzinnych pierwsza zima we własnych czterech kątach to sprawdzian tego, czy ocieplenie zostało wykonane prawidłowo. Zweryfikować to można na rachunkach za ogrzewanie, a przede wszystkim – na domowym termometrze. By cieszyć się komfortowym mieszkaniem, warto znać i dopilnować podstawowych wytycznych wykonawczych poddasza, na każdym etapie domowych robót.

Przeczytaj: Przemarzanie ścian w domu to niebezpieczny problem