Nie myl kosarza z pająkiem! Czy kosarz jest jadowity i czy gryzie? Co robi w naszym domu i ogrodzie? Sprawdź!

Kosarz, kroczący na ośmiu długich i cienkich nogach, na pierwszy rzut oka przypomina pająka i często jest za niego uważany. To jednak błąd – kosarz nie jest pająkiem, a jedynie – podobnie jak one – należy do rzędu pajęczaków. Z tym właśnie wiąże się m.in. posiadanie ośmiu odnóży oraz kilku innych cech (ważnych dla życia, ale trudniej dostrzegalnych). Jest jednak też sporo różnic między pająkami a kosarzami.

Kosarze mają sporo różnych gatunków. Tylko w Polsce żyje ich ponad 30. Najbardziej pospolity jest kosarz zwyczajny (inaczej kosarz pospolity), można spotkać też kosarza ściennego i kilka podobnych gatunków. Kosarze mają owalne ciało i wspomniane już 8 długich odnóży. Na grzbiecie widoczny jest ciemniejszy wzór, obramowany jaśniejszymi bokami (to tzw. siodło). Kosarze mogą mieć dość zróżnicowane kolory, ale w utrzymane w odcieniach brązów i szarości – od jasnych do ciemnych. Należy też dodać jedną parę oczu oraz tzw. szczękoczułki i nogogłaszczki, które służą do rozdrabniania pokarmu i są częścią aparatu gębowego. Nogogłaszczki bywają długie i można je pomylić z odnóżami. Co ciekawe, druga para nóg kosarzy służy jako narząd zmysłu i jest bardziej wydłużona od pozostałych. Jeśli na chwilę opanujemy ewentualny strach lub obrzydzenie i przyjrzymy się spokojnie kosarzowi, możemy zauważyć jak „bada teren” właśnie za pomocą tych odnóży.

Sprawdź: Czym są „duże komary”, które można spotkać w domu, ogrodzie i na łące. Co to za owady i czy gryzą?

Najbardziej widoczną cechą jest to, że kosarz ma głowę (a właściwie głowotułów) prawie nieoddzieloną od odwłoka. Jego ciało wygląda jak jedna część, owalna część. U pająków głowa zawsze jest wyraźnie wyodrębniona. Ponadto – co już trudniej zauważyć – pająki mają więcej par oczu niż jedna, posiadana przez kosarze. Kosarze nie tworzą też żadnych pajęczyn.
Najłatwiej pomylić kosarza z pająkiem o nazwie nasosznik trzęś. Jednak ten ostatni na znacznie smuklejsze ciało, wyraźnie wydzieloną głowę oraz tworzy pajęczyny.

Kosarze są przystosowane do jedzenia miękkiego pokarmu i raczej nie są w stanie przebić ludzkiej skóry. Nie są też jadowite. Wytwarzają wprawdzie toksyczną substancję, ale ma ona na celu tylko odstraszenie wrogów, głównie jej zapachem, a właściwie – smrodem. W sytuacji dużego zagrożenia kosarz oblewa się nią, stając się niesmacznym lub wręcz niejadalnym kąskiem. Gdybyśmy mieli kontakt z tą cieczą, wystarczy ją zmyć.

Kosarze to wszystkożerne zwierzęta, a ich „menu” jest korzystne dla właścicieli ogrodów. Polują m.in. na mszyce oraz inne drobne owady i ich larwy, a nawet młode ślimaki nagie. Te pajęczaki nie gardzą też padliną, „czyszcząc” ogród z różnej rozkładającej się materii. Zdarza się, że pożywią się miękkimi owocami, czy sokami lub nektarem roślin, jednak w uprawach nie wyrządzają szkód, a pomagają pozbyć się wielu szkodników. Tę ich pożyteczną działalność trudno dostrzec, bo kosarze są aktywne głównie wieczorem i w nocy.

Sprawdź też: Jak się pozbyć z domu pająków? Polecamy naturalne metody

Kosarze występują w przeróżnych środowiskach. Można je spotkać w lasach i na łąkach, ale także w ogrodach, na miejskich skwerach i zieleńcach. Chętnie żyją w pobliżu człowieka. Ponieważ dość dobrze wspinają się po chropowatych powierzchniach, bywa, że wchodzą również do domu. Jednak to zwykła pomyłka i raczej nie wprowadzą się do nas. Takiego niechcianego gościa najlepiej nakryć np. plastikowym kubkiem, pod spód wsunąć tekturkę i wyeksmitować do ogrodu lub na trawnik przed blokiem.
Nie łapmy kosarzy do ręki – raz, że mogą wtedy wytworzyć wspomnianą śmierdzącą ciecz, a dwa – że mogą się próbować ratować w drugi dostępny dla nich sposób, czyli… odrzucając nogę. To strategia, która ma chronić kosarza przez upolowaniem np. przez ptaka. Odrzucona noga drga wyraźnie, przyciągając uwagę napastnika, a kosarz w tym czasie raźnie zmyka na pozostałych. I choć te pajęczaki dobrze sobie radzą nawet bez kilku odnóży, nie prowokujmy i nie straszmy ich niepotrzebnie.